Nasionalisme penawar pertembungan ultra liberal, ekstremis agama

Apabila berbicara mengenai perpaduan nasional dan kesejahteraan rakyat, ada dua faktor utama yang tidak boleh sama sekali kita abaikan. Pertama ialah hakikat bahawa Malaysia adalah negara majmuk berbilang kaum, agama, dialek dan budaya.

Orang Semenanjung perlu memahami sosio-budaya di Sabah dan Sarawak dan begitulah sebaliknya.

Melayu-islam khususnya perlu terima realiti bahawa wujudnya kaum pribumi bukan Islam di negara ini yang dianggap Bumiputera serta mempunyai agama serta budaya mereka tersendiri.

Agenda perlu menyeluruh

Maka agenda pemerkasaan ekonomi Bumiputera perlu menyeluruh dan bebas dari sentimen keagamaan atau kenegerian.

Menyedari faktor kemajmukan Malaysia, maka elemen patriotisme yang disematkan melalui semangat kebangsaan (nasionalisme) adalah jalan terbaik untuk memupuk perpaduan antara kaum.

Kita tidak boleh memaksa mana-mana warganegara Malaysia supaya menerima konsep Islamisasi atau Arabisasi seperti yang banyak dianuti orang Melayu-islam konservatif di Semenanjung.

Rakyat negara ini tidak bersifat homogenous seperti rakyat Jepun atau Korea Utara.

Maka, perlu ada satu bentuk ideologi yang mampu diterima semua pihak tanpa membabitkan kepercayaan tertentu.

Namun, ini tidak bermakna Malaysia perlu mengambil haluan sekular atau liberalisme ala Barat kerana wujudnya faktor kedua dalam pembentukan negara ini, iaitu Bumiputera Muslim (khususnya orang Melayu).

Orang Melayu adalah kelompok majoriti rakyat negara ini dan sebahagian mereka dinaungi Raja negeri masing-masing yang dianggap Ketua Agama Islam Negeri berkenaan.

Yang di-pertuan Agong pula selaku ketua negara dan Ketua Agama Islam Malaysia. Maka sensitiviti kelompok majoriti ini adalah salah satu penentu dasar kerajaan.

Pendekatan sederhana

Oleh kerana asas demokrasi negara tertegak dengan suara majoriti, maka pendekatan sederhana yang turut mengambil kira hak serta kepentingan kelompok minoriti, selagi ia tidak bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan perlu juga diambil kira.

Namun, demi perpaduan sosial, mana-mana negara di dunia hari ini, mempunyai piawai nasionalisme yang hampir sama.

Piawaian berkenaan ialah bahasa kebangsaan yang ditutur oleh warganegara, tarikh hari kebangsaan yang sama, hero kebangsaan yang dihormati bersama dan simbol kebangsaan yang disanjungi semua.