Kaedah terbaik perlu dicari bantu rakyat miliki rumah
Bajet 2019 antara yang ditunggu-tunggu setiap hujung tahun baik oleh kakitangan awam, swasta mahupun yang bekerja sendiri.
Bajet atau belanjawan ialah pelan rancangan peruntukan kerana di situlah pengurusan kewangan negara dicaturkan berdasarkan penyata kewangan tahunan, cadangan dan unjuran pendapatan dan anggaran perbelanjaan setiap kementerian berdasarkan realiti ekonomi negara.
Ramai orang menganggap belanjawan ialah dokumen yang menawarkan ‘gula-gula’, hadiah dan bonus kepada rakyat, sedangkan dalam pembentangan belanjawan, kerajaan perlu memastikan agenda pembangunan diteruskan dalam keadaan kewangan negara yang stabil, iaitu tidak terlalu defisit. Dalam erti kata lain, perbelanjaan tidak disusun melebihi pendapatan sebenar negara.
Menjelang pembentangan Bajet 2019, Jumaat ini, kerajaan digesa membentangkan kaedah bagaimana mengimbangkan perbelanjaan dengan pendapatan bagi mengelakkan perbelanjaan berlebihan, hutang tidak terurus, kebankrapan atau kebergantungan kepada institusi kewangan luar negara seperti Bank Dunia atau Tabung Mata Wang Antarabangsa (IMF).
Persoalannya bagaimana untuk mewujudkan sebuah kerajaan atau negara yang berdaya tahan, komprehensif serta mengambil kira kepentingan semua lapisan sosioekonomi masyarakat Malaysia dalam situasi pemulihan dan ketidaktentuan ekonomi yang tinggi. Hampir tidak realistik untuk menjangka perubahan dan hadiah yang menarik boleh berlaku dengan pantas.
Tidak mampu milik
Namun, Bajet 2019 dilihat suatu perkara yang cukup penting kerana dengan keputusan Pilihan Raya Umum Ke-14 (PRU-14), ramai yang ternanti-nanti pendekatan kerajaan baharu dalam menyelesaikan isu besar yang membelenggu rakyat Malaysia sejak bertahun-tahun lalu. Penulis akan membincangkan perihal rumah tidak mampu milik.
Harga rumah yang tinggi masih belum dapat diselesaikan meskipun sering mendapat perhatian dalam beberapa belanjawan lalu. Jadi apa mekanisme yang mungkin boleh diguna pakai oleh kerajaan? Mustahil harga boleh diturunkan oleh kerajaan sehingga 30 atau 40 peratus dalam tempoh yang singkat.
Namun, penyelesaian terbaik yang boleh dibentangkan pada sidang Parlimen nanti ialah insentif dalam mengawal selia penawaran perumahan dan memperluaskan skim sewa-beli kepada bakal pembeli rumah pertama, terutama generasi muda.
Isu rumah mampu milik dan lambakan rumah yang tidak terjual berlaku kerana terdapat jurang yang luas di antara penawaran dan permintaan. Rakyat memerlukan unit perumahan mampu milik, iaitu mampu dibeli dan mampu disewa. Tidak sekadar mampu berhutang sematamata.
Ini disebabkan memudahkan rakyat berhutang semata-mata hanya akan meningkatkan kesan lain dalam jangka panjang. Yang membuat keuntungan berterusan ialah pemaju hartanah kerana mampu menawarkan unit perumahan kategori mewah atau sederhana mewah, berbanding menyediakan rumah mampu milik dan kos rendah.
Belanjawan kali ini diharapkan lebih terarah kepada memperkuaskan peruntukan bagi sewabeli kepada pembeli rumah pertama, di samping usahasama di antara pihak kerajaan dengan pemaju dipertingkatkan.
Jumaat lalu, Kementerian Perumahan dan Kerajaan Tempatan mengumumkan kerjasamanya dengan Bank Negara dan Kementerian Kewangan dalam menyelesaikan isu rumah mampu milik.
Ini suatu usahasama strategik yang baik dalam memudahkan urusan pinjaman perumahan. Namun, terdapat kekhuatiran kerana kita perlu faham perkara ini juga akan menimbulkan spekulasi kepada harga tanah dan rumah. Harga rumah akan melambung tinggi tanpa sebarang sekatan.
Untuk mengekang perkara ini, kerajaan perlu menyediakan dasar untuk mengawal unit rumah yang harganya pada tahap mampu milik melalui integrasi data di antara kerajaan-institusi kewangan-pemaju dan pembeli rumah secara lebih tepat.
Akses pengangkutan
Perkara lain dalam mengurus isu rumah mampu milik ialah berkenaan akses. Banyak rungutan pembeli berkaitan lokasi rumah yang dibina terlalu jauh dan kemudahan akses pengangkutan yang tidak strategik.
Harga mungkin berpatutan tetapi projek terletak kawasan yang jaraknya daripada pusat bandar atau kawasan tempat kerja dalam lingkungan 20 kilometer atau lebih. Ini pastinya akan menambahkan kos harian pembeli untuk berulang alik ke tempat kerja.
Isunya bukan sekadar mampu milik tetapi juga mampu akses. Rakyat pastinya mengidamkan projek pembinaan rumah mampu milik di kawasan yang mudah akses dari segi pengangkutan awam. Contohnya dalam kawasan pembangunan transit.
Justeru itu, pembukaan tanah milik kerajaan perlu diikat dengan sistem atau dasar yang mengekang pembekalan rumah diambil alih sepenuhnya oleh sektor korporat yang bermotifkan keuntungan semata-mata.
Biarpun telah diperingatkan dalam kenyataan media oleh beberapa menteri bahawa belanjawan kali ini ialah langkah fiskal kerajaan yang ‘sakit’ dan memerlukan pengorbanan, namun harus diingatkan suntikan haruslah bertepatan untuk menjalankan dasar lebih substantif, selaras dengan aspirasi Malaysia baharu.