Terap pendekatan holistik perkasakan pendidikan negara

Ada yang mengatakan sistem pendidikan kita baik, ada yang mengatakan perlunya rombakan, tetapi apa yang sebenar dikatakan sebagai sistem pendidikan yang berjaya.

Bagi pendapat saya, kita perlu melihat kurikulum kita dari prasekolah sehingga ke universiti. Pandangan yang berbeza datang daripada pelbagai pemikiran yang berbeza.

Pada asasnya, murid harus diajar pengetahuan teras, tetapi siapa yang boleh menentukan pengetahuan teras? Bolehkah ia menjadi fakta dan angka, kemampuan menghafal sifir matematik atau pengetahuan umum?

Hong Kong menekankan ketekunan dan pihak sekolah dikecam jika tidak menyediakan kerja rumah yang mencukupi. Ibu bapa menghantar anak ke pusat tuisyen swasta jika mereka tidak berpuas hati dengan pihak sekolah.

Mengenai kurikulum, kita pasti ia bermaksud subjek ujian utama yang juga mata pelajaran akademik. Di mana jua persekolahan, buku adalah untuk dibaca dan skema kerja guru adalah panduan kerja mereka.

Subjek Seni dan Sains adalah untuk kanak-kanak. Peperiksaan dan penilaian akan menjadi kayu ukur prestasi, kanak-kanak perlu berusaha di bawah tekanan dan ke arah peperiksaan.

Gaya pengajaran tradisional diterapkan, tetapi pembelajaran tidak membosankan walaupun tanpa pemahaman, ia adalah hafalan dalam pemahaman. Pedagogi adalah gabungan kekuatan serta struktur akademik. Terdapat teori pembelajaran diterapkan dengan penuh bergaya.

Idea bahawa kanak-kanak boleh belajar melalui perbincangan tidak selalu benar. Terdapat beberapa langkah ke arah pembelajaran berasaskan aktiviti, tetapi kejayaan adalah terhad.

Ramai yang berhasrat untuk mencontohi ‘gaya kebajikan’ Finland, tetapi ramai tidak sedar bahawa ibu bapa Finland membayar cukai tinggi untuk pembelajaran anak mereka dan kerajaan cuba menyokong sebaik mungkin setiap keluarga.

Sokong individu tanpa kira latar belakang

Pendekatan holistik memberi penekanan untuk menyokong setiap individu, anak tanpa mengira latar belakang ekonomi atau sosial mereka, penjagaan kesihatan dan penjagaan sosial.

Prinsip asas kebersamaan berlangsung dengan baik untuk sistem pendidikan mereka. Finland dikatakan mempunyai guru berkelayakan tinggi, profesion pengajaran sangat dihargai dan dihormati.

Program ini sangat kompetitif dan ramai pelajar tidak mendapat tempat untuk menjadi pendidik. Pelajar pendidikan mereka bermotivasi tinggi, program latihan guru mereka mengambil masa lima tahun dan ada yang diteruskan sehingga peringkat sarjana.

Walaupun mengajar di sekolah rendah, anda perlu memiliki kelayakan sarjana. Ini tidak sama di rantau kita. Kelas adalah ruang sangat interaktif dengan murid dapat dan boleh mencabar guru. Gaya tradisional yang disampaikan guru tidak begitu tipikal di Finland.

Guru di sana diberi banyak kebebasan dan tanggungjawab untuk menyesuaikan pembelajaran mengikut keperluan setiap kanakkanak. Mereka bukan hanya dibayar untuk bercakap atau mengajar mengikut skrip.

Terdapat mata pelajaran teras seperti Literasi, Numerasi dan Sains, tetapi pendidik cuba mencapai keseimbangan dalam kurikulum. Hari sekolah adalah campuran subjek teras dan juga seni, pendidikan jasmani, kerja pertukangan dan pendidikan keusahawanan (peringkat menengah).

Aplikasi kemahiran belajar abad ke-21

Kemahiran pembelajaran abad ke21, seperti kolaborasi dan kerjasama, interaksi sosial, penyelesaian masalah dan pembelajaran sepanjang hayat diintegrasikan. Terdapat elemen model Finland boleh dilaksanakan di tempat lain, seperti penekanan kepada guru berkualiti tinggi.

Persekitaran mengajar juga penting. Dalam suasana santai dan pendidikan yang menyokong kanak-kanak, pendidik diberikan kuasa autonomi dan akauntabiliti dalam dan untuk pembelajaran.

Satu lagi pendidikan komparatif untuk kejayaan dikatakan berlaku di Korea Selatan. Ujian dan peperiksaan memang sudah tertanam dalam budaya mereka. Kurikulum yang berkesan, mengukur apa yang perlu diukur.

Subjek utama seperti Bahasa, Matematik dan Sains ditambah Bahasa Inggeris menjadi elemen penting dalam pergerakan atau mobiliti sosial.

Kejayaan Korea Selatan dalam Programme International Student Assessment (PISA) mungkin mencerminkan pertindihan kuat antara peperiksaan dan kurikulum.

Mereka memberi tumpuan sepenuhnya terhadap peperiksaan serta kerja keras oleh murid dan sokongan dan tekanan yang kuat dari ibu bapa untuk berjaya. Sama ada anda masuk ke sekolah atau universiti yang baik bergantung sepenuhnya kepada keputusan peperiksaan.

Masa depan, status dan pergerakan sosial kanak-kanak sangat berkait rapat dengan keputusan peperiksaan. Terdapat kepercayaan bahawa setiap orang mempunyai kebolehan yang berbeza, tetapi semua orang boleh berjaya, ia mungkin mengambil masa yang lebih lama.

Pendidikan sudah dimanfaatkan dengan gigih untuk pembinaan negara dan menanamkan rasa identiti kebangsaan yang kuat. Persekolahan boleh menjadi tekanan untuk kanak-kanak.

Kaji selidik cenderung mencadangkan bahawa kanak-kanak tidak suka pergi ke sekolah, mereka sering rasa tertekan, tidak gembira atau bosan. Sekolah dilihat sebagai proses untuk mendapatkan kertas persijilan.

Banyak persoalan dikemukakan sama ada sesuatu sistem pendidikan itu akan menghasilkan insan mengikut keperluan ekonomi dan masyarakat.

Sistem ini menggalakkan kerja keras dan ketekunan, tetapi kebimbangan bahawa ia terlalu memberi tekanan, tidak menggalakkan kreativiti dan keupayaan untuk menjadi kritikal. Jadi apa yang sebenarnya kita mahukan daripada sistem pendidikan kita?

Masa depan, status dan pergerakan sosial kanak-kanak berkait rapat dengan keputusan peperiksaan. Terdapat kepercayaan bahawa setiap orang mempunyai kebolehan yang berbeza, tetapi semua orang boleh berjaya, ia mungkin mengambil masa yang lebih lama”