Tamatkan bisnes ‘luar lain, dalam lain’
disertai PDRM sebelum itu. Antaranya Misi UNAMSIL (Sierra Leone), UNMIK (Kosovo), UNAMIS (Sudan), UNMIT (Timor Leste), UNMMIT-FPU (Timor Leste) dan IMT (Mindanao).
Ke arah usaha memperkukuhkan keyakinan masyarakat terhadap PDRM, Musa telah memperkenalkan lencana baru iaitu lencana Integriti Amalan Kita bagi menggantikan lencana Saya Anti Rasuah. Pemakaian lencana baru tersebut dilancarkan pada 25 Mac 2008, sebagai tunjang kepada perjuangan pasukan PDRM dalam melahirkan modal insan yang berintegriti tinggi bagi menempuh cabaran dalam melaksanakan tugas sebagai agensi penguatkuasa terunggul di negara ini.
Musa bersara pada 12 September 2010 selepas 41 tahun menabur bakti kepada pasukan dan negara. Jasanya akan tetap disanjung oleh setiap lapisan pasukan dan akan menjadi legasi yang kekal dalam lipatan sejarah PDRM. Terima kasih Tan Sri Musa di atas khidmat bakti yang dicurahkan. Semoga beliau akan terus menyokong setiap usaha untuk memartabatkan PDRM di mata masyarakat.
Pada minggu hadapan, nantikan pula nukilan saya mengenai KPN Kesembilan iaitu Tan Sri Ismail Omar.
Kebanyakan premis yang tertera label ‘pusat hiburan keluarga’ langsung tidak sesuai untuk aktiviti kekeluargaan kerana premis berkenaan sebenarnya pusat perjudian.
Itu rumusan Ketua Penyelaras Operasi Banteras Aktiviti Haram (Ops Bah) Kementerian Wilayah Persekutuan Azman Mahmood selepas mengetuai serbuan Ops Bah di sebuah pusat hiburan keluarga di dua lokasi di ibu kota, awal pagi kelmarin.
Kata Azman, setakat ini Dewan Bandaraya Kuala Lumpur (DBKL) mengeluarkan lebih 600 lesen kepada pemilik untuk menjalankan perniagaan pusat hiburan keluarga.
“Namun, sebahagian besar daripada premis berkenaan menjalankan kegiatan judi. Kebanyakannya terletak di kawasan kilang terpencil dan ada ruang tertentu yang dibina untuk kegiatan judi dalam talian,” katanya.
Saya tidak pasti adakah Azman terkejut dengan ‘penemuan’ itu dan menganggap ia sesuatu yang baru. Bagi saya, ia bukan satu kejutan dan bukan juga perkara baru.
Setiap wartawan yang kerap mengikuti operasi membanteras judi dan maksiat oleh pihak berkuasa sudah selalu sangat melihat ‘pusat hiburan keluarga’ bertukar menjadi pusat judi atas talian.
Begitu juga keadaannya dengan kafe siber. Kebanyakan yang wujud bukan sebagai pusat menyediakan akses kepada khidmat Internet. Sebaliknya, kebanyakan kafe siber sebenarnya juga pusat judi atas talian.
Satu lagi premis perniagaan yang sebahagian besarnya bersifat ‘luar lain, dalam lain’ ialah pusat urut kaki atau refleksologi.
Memang ada di antaranya benar-benar menyediakan perkhidmatan urut kaki tapi lebih banyak premis refleksologi ini turut menawarkan khidmat urut batin dan pelacuran.
Lebih menyakitkan hati, khidmat seks dan urut batin di premis yang berselindung atas nama pusat refleksologi ini kebanyakannya membabitkan wanita warga asing dari Thailand, China, Vietnam dan Indonesia.
Apa yang saya nyatakan ini bukan perkara baru. Ia perkara lama dan sudah dianggap biasa. Malah, bagi orang media, nilai beritanya juga sudah berkurangan.
Jadi, di sinilah bahayanya. Apabila perbuatan salah sudah tidak dianggap salah dan dilihat sebagai perkara biasa, itu tanda berlaku kerosakan kepada individu atau masyarakat.
Justeru, kerosakan ini wajib dihentikan. Jika tidak, ia akan melarat sehingga membawa kepada kehancuran serta kemusnahan kepada masyarakat dan generasi muda kita.
Fenomena premis hiburan keluarga, kafe siber dan pusat refleksologi bertukar menjadi pusat judi, maksiat serta pelacuran bukan saja berlaku di Kuala Lumpur.
Sebaliknya, ia masalah yang berlaku di seluruh negara, dari bandar-bandar utama sehinggalah ke pekan kecil serta taman perumahan.
Jika penularan bisnes ‘luar lain, dalam lain’ ini terus dipandang sebelah mata dan tidak disekat, bermakna kita sengaja menggalakkan penyebaran virus masalah sosial dalam kalangan generasi muda kita.
Pihak berkuasa kena jujur dan ikhlas. Jika nak atasi masalah, cari punca atau akarnya, bukan sekadar mencantas ranting dan daun.
Bagi saya, sudah tiba masanya pihak berkuasa menghentikan pengeluaran lesen untuk perniagaan pusat hiburan keluarga, kafe siber dan pusat refleksologi.
Ini kerana sudah terbukti, hanya sebilangan kecil saja daripada pengusaha perniagaan itu yang menjalankan aktiviti bisnes secara tulen.
Malah, khidmat perniagaan yang mereka tawarkan juga bukan sesuatu yang amat diperlukan dalam kehidupan, apatah lagi untuk pembangunan masyarakat.
Mengapa pihak berkuasa perlu buat kerja bodoh dan sia-sia. Bagi lesen tapi berulang kali buat operasi dan masalah tidak akan pernah selesai.
Sekali lagi saya ulangi, pokok pangkalnya di sini ialah kejujuran. Jika pihak berkuasa benar-benar jujur untuk menghentikan kewujudan premis yang menjadi pusat masalah sosial ini, mereka boleh melakukannya.
Atau, mungkinkah premis perniagaan bersifat ‘luar lain, dalam lain’ ini dianggap penting dan perlu wujud kerana ia salah satu sumber kewangan penting menerusi pembayaran lesen atau bayaran lain yang tidak sah?
Jika begitulah keadaannya, maka akan berterusanlah kita menonton operasi yang kononnya bertujuan membanteras judi dan maksiat, sedangkan ia hakikatnya sekadar lakonan serta sia-sia sifatnya.