Pendekatan pelarasan bagi kemajuan masa depan bantu M’sia

KUALA LUMPUR: Keupayaan Malaysia menangani ketidaktentuan itu terletak kepada penekanan pendekatan pelarasan berteraskan kemajuan masa depan yang memastikan pengurusan makroekonomi secara lancar selain aspek keterbukaan pasaran serta liberalisasi.

Pakar Ekonomi United Overseas Bank (Malaysia) Bhd (UOB), Julia Goh berkata Malaysia turut bersandarkan kepada penekanan untuk memacu potensi peluang pertumbuhan, tumpuan terhadap inovasi dan teknologi, ketelusan dan tadbir urus yang cemerlang, kemampanan fiskal dan hutang, pembangunan modal insan, ekonomi inklusif dan kesepaduan sosial.

“Ini berikutan persekitaran luaran yang semakin mencabar dalam bentuk ketidaktentuan dasar global, sentimen perlindungan dan ancaman geopolitik.

“Malaysia telah memasuki sempadan pertumbuhan seterusnya yang ditekankan menerusi satu model ekonomi baharu yang memanfaatkan kekuatan asas – struktur ekonomi yang pelbagai, infrastruktur yang baik, sistem kewangan yang bersifat menyokong, demografi positif, kestabilan sosial dan politik serta jalinan hubungan geografi yang kukuh di rantau ini,” katanya dalam satu nota penyelidikan bertajuk ‘Malaysia: Turning 60 – Then And Now’ (Malaysia : Menginjak 60 Tahun – Dulu dan Sekarang).

Mengikut UOB, ekonomi Malaysia juga telah beralih daripada ekonomi berpendapatan rendah yang berasaskan pertanian dengan Pendapatan Negara Kasar (PNK) per kapita sebanyak AS$240 pada 1962 kepada ekonomi berpendapatan sederhana tinggi dipacu perusahaan dan perkhidmatan dengan PNK per kapita sebanyak AS$9,850 pada 2016.

Sebahagian besar transformasi awal negara itu disumbangkan oleh wawasan strategik, keputusan dasar yang berani serta kemampuan menjana sokongan daripada sektor awam dan swasta membabitkan penggubalan dasar ekonomi secara percubaan dan galakan perindustrian.

Tahun-tahun transformasi Malaysia sejak kemerdekaan pula ditakrifkan menerusi empat fasa pertumbuhan, katanya.

Pada fasa pertama pertumbuhan dari 1957 ke 1970, nadi Malaysia adalah getah dan timah selain pusat entrepot di Pulau Pinang dan Melaka.

Perniagaan pula secara kecil-kecilan, setempat dan lebih didominasi kekeluargaan.

Berikutan ketidaktentuan harga komoditi, wujud tumpuan strategik untuk mempelbagaikan pengeluaran dan pendapatan selain daripada timah dan getah.

Ini membuka jalan kepada usaha pempelbagaian dalam pertanian (daripada getah kepada sawit dan penanaman lain) serta berganjak daripada industri primer kepada sekunder terutamanya perusahaan.

Dalam fasa kedua (1971- 1990), pertumbuhan menumpukan kepada kebangkitan sektor pembinaan dan perusahaan dengan tumpuan kepada agihan secara saksama.

Fasa ketiga (1991- 2007) pula menyaksikan pertumbuhan dicabar oleh krisis kewangan Asia dan tempoh kawalan tukaran asing dengan pertumbuhan Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) pada purata 6.4 peratus.