HET GEHEIM VAN RENAULT

Geheimen zijn verraderlijke zaken. In de tweede klas van de middelbare school kwam ik in een supermarkt mijn leraar Latijn tegen. Voor de naderende overgang was het nogal cruciaal dat ik voor het laatste proefwerk een voldoende zou halen. De uitslag zou echter nog een halve week op zich laten wachten. Op voorwaarde dat ik het absoluut niemand zou vertellen, vertrouwde de docent me fluisterend toe dat ik een uiterst mager zes-minnetje had gescoord. Hoewel ik me heilig had voorgenomen zijn vertrouwen absoluut niet te beschamen, hield ik dat niet erg lang vol. Een geheim schreeuwt namelijk: ik wil gedeeld worden! Toen ik met een tv-programma mijn intrede deed in de wereld van de autojournalistiek, werd ik geconfronteerd met de term ‘embargo’. Dat betekent dat je informatie krijgt over een nieuw automodel dat nog onthuld moet worden, maar waarover je tot een bepaalde datum niets mag publiceren. Breekt een autojournalist of een autoblad het ‘heilige’ embargo, dan heeft hij weliswaar een scoop, maar de man of het blad gaat voor jaren met pek en veren in de ban. Ik moest toen wel eens glimlachen over hoe gewichtig erover werd gedaan. In de afgelopen zes weken heb ik met mijn filmbedrijf gewerkt aan een film over een buitengewoon kunstzinnig boekwerk dat op initiatief van hoofdontwerper Laurens van den Acker is gemaakt over het verleden, het heden en de toekomst van Renault. Ik kreeg een pdf’je mee met de drukproeven. In het toekomstgedeelte staat een indrukwekkend aantal afbeeldingen en werktekeningen van een futuristisch ogende auto. Ik meende dat het een studie was van de ontwerpafdeling van Renault naar hoe een auto eruit zou kunnen zien in het jaar 2030 of later. Maar dat bleek een vergissing. Ik werd een week later gebeld door de overigens broodnuchtere PRdirecteur van Renault Nederland die vertelde dat ze er op het Franse hoofdkantoor achter waren gekomen dat in het boek van Laurens van den Acker uitgebreid aandacht werd besteed aan de ‘trézor’. Paniek in Parijs! Deze concept car, die op de aanstaande Parijse Autosalon door opperbaas Carlos Ghosn nog moest worden onthuld, zwierf kennelijk nu al op eigen gelegenheid en in een twintigtal gedetailleerde ontwerptekeningen door het kantoor van bookdesigner Irma Boom, drukkerijen en fotostudio’s. De tekstschrijver van het boek was nota bene een redacteur van de FrankfurterAlgemeine. En dan wisten ze nog niet eens dat de tekeningen ook al in mijn bezit waren en in die van mijn cameraman. De Nederlandse PR-baas verzocht me of ik deze pdf met mijn leven wilde bewaken, want van deze belangrijke concept car mocht helemaal niets, absolumentrienderien, naar buiten komen voor de onthulling. Zelfs de naam niet. Deze auto kondigt namelijk de nieuwe designtaal aan voor de komende jaren. De usb-stick in mijn zak begon te branden als een pedofiele pastoor in het vagevuur. Weer een week later liet Laurens van den Acker mij tijdens de eerste opnames een aantal foto’s zien van deze ‘trézor’. Ze waren geschoten in een Spaanse of Algerijnse woestijn. Het is een schitterende auto met waanzinnige lijnen en materialen en een dak dat bij het uitstappen met motorkap en al tegelijk naar boven klapt. Stiekem voelde ik me plotseling opgenomen in het Geheime Broederschap der Vroegweters. En ik had mijzelf niet eens in de vinger hoeven snijden om met mijn eigen bloed een handtekening te zetten onder mijn eed van geheimhouding. Ik voelde me vereerd en tegelijk nog meer bezwaard. Iets geheim houden is namelijk enorm zwaar werk. Als niemand wat had gezegd of over embargo’s was begonnen, was het geeneens in mij opgekomen om andere mensen die foto’s en afbeeldingen uit het boek te tonen, druk als ik was met de voorbereidingen van de film. Nu kan ik niet wachten tot de onthulling achter de rug is, die als je dit leest al heeft plaatsgevonden. Hèhè … rust. Nu maar hopen dat een van mijn getrouwde vrienden mij niet met rode koontjes in vertrouwen komt vertellen dat hij zojuist een affaire is begonnen met zijn mondhygiëniste, secretaresse of schoonmoeder. Het leven is al zwaar genoeg.

De usb-stick in mijn zak begon te branden als een