Met een Citroën 2CV op Curaçao
Het huren van een vakantie-auto is vaak soms vieze aangelegenheid. een dure, saaie en Ons advies: Neem eens een Eend!
Niet iedereen heeft zin om dagen in de auto te zitten op weg naar de zon. Voor veel zonbestemmingen geldt bovendien dat je er niet eens met je vierwieler kunt komen. Een huurauto is dan de oplossing om ook op je bestemming mobiel te zijn. Maar tenzij je bereid bent om diep in de buidel te tasten, is een huurauto vaak saai. Wij kwamen in aanraking met Ducks United, een bedrijfje dat op Ibiza, Mallorca en Curaçao 2CV’s verhuurt. En aangezien we toch net op het Caraïbische eiland waren ...
VREEMDE EEND
Het kostte wat graaf- en spitwerk, maar we hebben wat informatie over de geschiedenis van de Citroën 2CV op Curaçao boven tafel gekregen. In de jaren vijftig en zestig, de eerste jaren van de politieke onafhankelijkheid van de Antilliaanse eilanden, was het de firma Meyboom’s Handelsonderneming die het merk Citroën op Curaçao importeerde. Hoewel de eerste Eend in 1952 al van Frankrijk naar Nederland werd geëxporteerd, duurde het tot 1961 voordat de eerste 2CV op het eiland arriveerde. Hij stond voor slechts 1640 Antilliaanse gulden in de prijslijst. Veel 2CV’s werden er echter niet verkocht in de sterk Amerikaans georiënteerde automarkt. Toch werd de Eend nog wel wat populairder, want naast de invoer door de officiële importeur werden in de jaren zeventig verschillende Eenden door Nederlanders naar het eiland meegenomen. Deze Nederlanders gingen voor langere tijd op het eiland werken en namen hun auto mee. Tegen de tijd dat ze Curaçao weer verwisselden voor ons koude kikkerland, was het de moeite niet meer waard om de 2CV mee terug te nemen. Het transport was prijzig en de auto kon beter lokaal verkocht worden. Hoeveel 2CV’s er op het eiland zijn verkocht of hebben rondgereden, is niet bekend, maar veel bleven er niet over. De auto’s hadden het niet gemakkelijk; de zoute lucht tastte het dunne plaatwerk gemakkelijk aan en de lokale eigenaren waren niet erg begaan met het onderhoud. Ook waren onderdelen lastig te vinden in dit deel van de wereld. Menige Eend sneuvelde.
IDEAAL
Citroën was in 1935 zijn tijd ver vooruit. Voordat het ontwerpteam van de 2CV aan de slag ging, werd er uitgebreid marktonderzoek gedaan. De resultaten daarvan zouden aan de basis staan voor het nieuwe model, dat een
DE ZACHTE VERING EN DE LANGE VEERWEGEN DIE NA DE OORLOG MANDEN VOL EIEREN IN LEVEN HIELDEN, ZORGEN ERVOOR DAT WE NU MET EEN MOOI VAARTJE OVER DE CURAÇAOSE WEGEN ZOEVEN.
eenvoudige, praktische en betaalbare auto moest worden. Uit het onderzoek kwam een aantal specifieke eisen naar voren: er moesten twee boeren en een zak aardappelen van 50 kilo of een vat wijn van 50 liter mee kunnen en de auto moest zo comfortabel zijn dat eieren niet zouden breken als er over een omgeploegde akker werd gereden, waarmee gelijk werd gezegd dat een omgeploegde akker geen obstakel mocht zijn. Verder moest de bediening zo eenvoudig zijn dat zelfs de boerin de auto naar de markt zou kunnen rijden en tot slot moest ook de techniek goedkoop en simpel zijn. De vormgeving was van secundair belang. Hoewel er niemand ten tijde van het ontwerpproces van de 2CV bij stil zal hebben gestaan, blijkt dat de gestelde eisen nog altijd prima voldoen voor de omstandigheden op Curaçao. Er valt heel veel te zeggen voor een Eend op een tropisch eiland, zo merken we wanneer we ons exemplaar hebben opgehaald in het Coral Estate aan de prachtige westkust. De 2CV die wij rijden, is een model uit 1984. Deux Chevaux betekent letterlijk ‘twee paarden’, maar slaat op het fiscale vermogen waarmee in Frankrijk destijds de klasse voor de wegenbelasting werd aangegeven. In de allereerste 2CV's leverde de motor 8 pk. De motoropstelling – tweecilinder boxer met luchtkoeling – veranderde nooit, maar de inhoud groeide door de jaren heen wel van 375 naar 602 cc en onze 84’er was bij aflevering goed voor ruim 30 pk. Met een vlieggewicht van ongeveer 550 kilo is dat echter een minder groot probleem dan je zou verwachten. Wanneer we plaatsnemen op de vlakke en zachte stoelen kraken de veren onder onze billen. De testauto is niet in perfecte staat, maar wat wil je? We hebben het hier over een huurauto die 80 procent van de tijd in bedrijf is. De lak wordt elke twee jaar vernieuwd en vertoont wel wat puntjes van kritiek. De 2CV blijft gevoelig voor roest. Met de techniek is echter niets mis, de compacte tweecilinder slaat onmiddellijk aan met de beroemde en onmiskenbare roffel en fluit tot gevolg. In 1984 werd eindelijk ook de eerste versnelling gesynchroniseerd en behalve dat de versnellingen tegengesteld geplaatst zijn (de één zit linksonder, de twee middenvoor, de drie middenonder en de vier weer rechtsvoor) gaat het schakelen gemakkelijk. De Franse boerin uit 1939 moest met de 2CV kunnen rijden en dus mag het voor een autojournalist in 2017 ook geen probleem zijn. De techniek is simpel en vergevensgezind. Een dashboard heeft de 2CV eigenlijk nooit gehad. De verschillende onderdelen zoals de ventilatieschuiven en de snelheidsmeter zijn lukraak verspreid en bevinden zich op de plaats waar dat voor het ontwerp het beste uitkwam. Het rijcomfort dat de 2CV levert, verrast ons ondanks de verhalen die we al hoorden. De zachte vering en de lange veerwegen die na de oorlog manden vol eieren in leven hielden, zorgen ervoor dat we nu met een mooi vaartje over de slecht onderhouden wegen zoeven. In snelle bochten vertoont de 2CV het extreme overhellen waarbij je het gevoel krijgt om te vallen, maar de vier wielen blijven grip houden, ook bij behoorlijk hoge bochtsnelheden. De maffe Eend nodigt je hierdoor uit om nog wat meer gas te geven. Het roffelen van de dappere boxermotor doet daar nog een schepje bovenop. We kunnen niet aan het idee ontkomen dat er ergens een klein gaatje in de uitlaat schuilt.
DOOR HET VLIEGGEWICHT VAN DE AUTO, DE KORTE AFSTANDEN EN HET ONTBREKEN VAN SNELWEGEN IS DE 30 PK RUIM VOLDOENDE.
HEMEL
De afstand van Westpunt naar het Santa Barbara Beach Resort aan de andere kant van het eiland bedraagt niet meer dan zo’n 60 km. Grotere afstanden leg je op Curaçao eigenlijk nooit af en dat maakt de 2CV nog wat zinniger voor een eiland als dit. De zachte stoelen zitten voor korte tijd heerlijk, maar de korte zittingen en de voelbare veren zorgen op den duur voor vermoeidheid. In het drukke verkeer van Willemstad vallen we nog even uit de toon en worden we regelmatig nagestaard, maar buiten de stad vallen we minder op, simpelweg doordat we op de wegen van het Coral Estate naar Westpunt amper verkeer tegenkomen. De inwoners van Banda Bou, zoals dit deel van het eiland heet, lijken de 2CV’s van Ducks United ook te kennen. We rijden met het vernieuwde dak opengevouwen – het is waarschijnlijk sinds de aankomst op het eiland nooit meer gesloten geweest. Om te voorkomen dat we levend verbranden onder de zon die bijna altijd recht boven ons hangt, is er een handig zonnescherm over de ope- ning in het dak gespannen. Het is geen huisvlijt van de verhuurder, maar een originele optie van een Duits bedrijf. Het scherm is van stevige stof en de spanbanden zijn voorzien van haken die ook voor fietsspinnen gebruikt worden. Zoals we hier nu langs de kust toeren - met de wind in de haren, het typische motorgeluid op de achtergrond en de geur van de zee in de neus - zou een vakantie altijd moeten zijn. Zorgeloos. Op het gemak en met een geweldige (huur)auto. Voor een leuk bedrag huur je er ook nog een gekoeld flesje wijn (voor de bijrijders) en een gevulde picknickmand bij.