VAKANTIELEED

Waarom moest je ook zo nodig in een twaalf jaar oude auto met ruim vier ton op de klok naar Spanje!? Dat is het eerste wat ik denk wanneer ik – gealarmeerd door een waarschuwing op het instrumentenpaneel – halt houd langs de N-260 in de Spaanse Pyreneeën. Bergopwaarts dacht ik even dat ik koelvloeistof rook, maar de temperatuurmeter gaf geen krimp. Die weezoete geur moest dus wel afkomstig zijn van mijn voorligger. Niet dus. En daar sta je dan, op een zondag, in themiddleofnowhere, de auto volgeladen met kampeerspullen. Het is 35 graden, vanuit de incontinente radiateur gutst de koelvloeistof in het zand en al klokkend laat ook het expansiereservoir alles lopen. Dit is mijn pechdebuut in het buitenland, en ik troost me met de gedachte dat ik eindelijk mijn ANWB-lidmaatschap kan verzilveren. Even opzoeken waar we ons bevinden en vervolgens de Alarmcentrale bellen. Na het doorworstelen van diverse keuzemenu’s sta ik in de wacht voor voertuighulp in Spanje. Na tien minuten ken ik de evengeduld-tekst ook in het Spaans uit mijn hoofd. Maar dan: een levende ziel aan de lijn. Gelukkig weet ik exáct waar we zijn gestrand. “We staan langs de N-260 in Catalonië, een paar honderd meter ten zuiden van het dorpje Viu de Llevata”, roep ik trots. “Kunt u uw locatie misschien iets exacter aangeven? Anders kan de berger u niet vinden.” Mijn trots van zo-even maakt plaats voor verbazing. “Hoe precies wilt u het hebben? Er is maar één weg met dit nummer en maar één gehucht met deze naam. Ze kunnen ons echt niet missen.” “Ziet u geen bijzonder gebouw of zo?” Tja, ik zie de dorpskerk en een hoop bergen, maar die heb je hier wel meer. “Weet u wat”, roep ik, “ik check de dichtstbijzijnde kilometerpaal wel even!” Vijf minuten kilometerpaal-controletijd en nog eens tien minuten wachttijd later roep ik tegen Alarmcentrale-medewerker nummer 2 uit: “We staan vlak bij kilometerpaal 335!” “Prima, dan ga ik nú de berger bellen.” Mooi, de machinerie is in werking! Na een kwartier gaat de telefoon. Medewerker drie: “Hallo meneer Wegman, ANWB Alarmcentrale hier, ik begrijp dat er nog wat onduidelijkheid is over uw locatie.” “Die heb ik toch net doorgegeven?” “O? Dat is hier niet doorgekomen. Het is nogal hectisch hier.” Gelukkig is de berger uiteindelijk vrij vlot ter plekke, maar de communicatie met de ANWB verloopt de daaropvolgende dagen allesbehalve gestroomlijnd. Terugbelafspraken worden niet nagekomen, ik word verkeerd geïnformeerd, sms’jes worden naar het verkeerde nummer gestuurd, de ene medewerker weet niet wat de andere uitvoert en de beloofde taxi komt niet opdagen, wat aanleiding geeft tot het zoveelste – in feite onnodige – telefoontje van mijn kant. Maar we laten ons niet ontmoedigen. Volgend jaar gaan we gewoon weer, ook al staat er dan 450.000 km op de klok.