Porsche 911 GT2 RS
Bij de Porsche 911 GT2 RS draait het maar om één ding: snelheid. Vandaar dat alles wat een auto snel maakt werd geoptimaliseerd: minimaal gewicht, maximaal vermogen, optimale rijeigenschappen.
Bij sommige auto's is het moeilijk om niet voortdurend in superlatieven te vervallen. De nieuwe Porsche 911 GT2 RS is daar een mooi voorbeeld van. Dit is nu eenmaal de krachtigste en sterkste 911 aller tijden en dan kán een uitgebreide test bijna niet tegenvallen. De recordtijd van 6:47,3 minuten op de Nordschleife liet al zien waartoe de GT2 RS in staat is. Alleen zal 99 procent van alle bestuurders die deze tijd probeert te evenaren, zich gewonnen moeten geven. Zelfs geroutineerde coureurs krijgen met hun fysieke grenzen te maken. In 2,8 seconden sprint de GT2 RS naar de 100 en in 8,3 seconden wordt de 200 km/h al aangetikt: je lichaam krijgt nogal wat te verduren. Ondertussen dendert de Porsche door. 230 km/h, 250 km/h, 300 km/h … Pas bij 340 km/h grijpt de elektronica in. Terwijl de 911 nog best meer kan, snelheden van 355 km/h of nog hoger moeten mogelijk zijn. Maar dan zou de GT2 RS wel voorzien moeten worden van extra versterkte banden, en die hebben als nadeel dat ze minder grip bieden. Die verbijsterende topsnelheid speelt eigenlijk maar een bijrol. Wij vonden 290 km/h aan het einde van het rechte stuk op het circuit van Portimão wel even snel genoeg. Het is regenachtig en het glooiende circuit in het zuiden van Portugal ligt vol met verraderlijke plassen. De GT2 RS heeft 120 pk meer vermogen dan een Turbo S en weegt 130 kilo minder, maar heeft geen stabiliserende vierwielaandrijving. Je moet de auto dus met respect behandelen, hoewel hij je meteen vertrouwen biedt. Als het droog is tenminste … De semislicks (Dunlop SportMaxx Race 2 of Michelin Pilot Cup 2) genereren een onvoorstelbare hoeveelheid grip en presteren verbazend constant op het circuit. Dat geldt ook voor de carbonkeramische remmen, die door klauwen met tien zuigers in de tang worden gehouden. Zelfs na meerdere keren vol remmen vanaf 200 km/h brengen ze de 911 nog razendsnel tot stilstand.
ELKE KILO IS ER EEN TE VEEL
De glasheldere feedback over de toestand van het wegdek maakt ook al zoveel
indruk. Dat gebeurt niet via een knalhard onderstel, maar door een directe en nauwkeurige besturing. Vooral auto’s met het optionele Weissach Package hebben magistrale rijeigenschappen. De gesmede aluminium wielen (- 11,5 kilo) en koppelstangen en stabilisatoren van koolstofvezel (- 5,3 kilo) beperken de onafgeveerde massa nog verder. Ook zonder dit pakket heeft de Porsche overigens geen dikke stabilisatoren nodig, de extreem stijve schroefveren zorgen voor de noodzakelijke stabiliteit. Overhellen in bochten gebeurt niet, en ook als je hard remt is de carrosserie nauwelijks in beweging. Toch gaat het er niet eens spartaans aan toe. Het inveren gebeurt bijna zacht en het absorptievermogen is zodanig dat je rug aardig wordt ontzien. Alleen oneffenheden zoals putdeksels worden ongefilterd doorgegeven.
TWEE GROTE VTG-TURBO’S
Na de krappe Lagos-bocht naar rechts geven we volgas. De 3,8-liter zescilinder boxer laat dan zien waartoe hij in staat is. De VTGturbo’s met variabele turbinegeometrie zijn een stuk groter dan de beide turbo’s uit de Turbo S, waardoor meer lucht de verbrandingsruimten in geperst kan worden. Toch gebeurt er onder in de toeren nog niet zoveel. Maar vanaf zo’n 2300 tpm begint het spektakelstuk. De turbo’s komen in het spel met een laaddruk van maximaal 1,55 bar en het is voor de bestuurder een uitdaging om goed met het vele vermogen om te gaan. De tractie van de achterwielen is verbluffend, maar het blijft oppassen dat je ze niet overvraagt. Toch komt de kracht van de motor heel geleidelijk vrij, waardoor de auto goed te beheersen is. Anders dan bij veel andere turbomotoren, lijkt de kracht in het bovenste toerengebied alleen maar toe te nemen. Boven de 5500 tpm word je op een grandioze finale getrakteerd en met speels gemak gaat het door tot 7000 tpm. Dat wordt allemaal nog eens gelardeerd met een heerlijke sound, die varieert van diepe bromtonen via hees gebrul tot ongegeneerd gekrijs. Het onmiskenbare boxergeluid is altijd present. Als in de van titanium gemaakte sportuitlaat de vlinderkleppen opendraaien, dan krijg je via de mondstukken direct een blik in de katalysatoren – moet je wel proberen de GT2 RS dicht op de hielen te blijven. Maar bij de GT2 is dit niet gedaan voor de show, want alles draait om de performance. Als de tegendruk van de uitlaatgassen daalt, stijgt het vermogen. Als het warm is, worden de intercoolers via een ingenieus sproeisysteem van gedestilleerd water voorzien, zodat ze niet oververhit raken. Hierdoor daalt de temperatuur van het gasmengsel in de overdrukfase. Een simpele, maar effectieve methode die ervoor zorgt dat het GT2 RS nooit aan vermogen ontbreekt. Gelukkig maar.