Alfa Romeo Stelvio Quadrifoglio
De bochtige Passo dello Stelvio is een van de hoogste verharde passen van de Alpen. Tevens geldt de Steviopas als een van de fraaiste wegen van Europa. Eén keer raden waarom Alfa Romeo zijn allereerste suv ernaar vernoemde. In een periode dat de bergpas voor alle verkeer gesloten is, gaan wij met de opper-Stelvio op pad, een beul met 510 pk.
De Stelviopas heeft een miljoenmiljard haarspeldbochten en ligt op de grens van de Italiaanstalige provincie Sondrio en het Duitstalige Zuid-Tirol. Als Alfa Romeo een Duits merk was geweest, zouden we nu rondrijden met de Alfa Stilfserjoch, want zo noemen ze de Stelviopas aan de noordkant van de grens. Het kan aan ons liggen, maar dat vinden we toch minder sexy klinken. Trouwens, niet alleen de naam van de Stelvio is welluidend - afgezien van de prestaties worden we ook behoorlijk opgewonden van het motorgebrul dat de Italiaanse beul voortbrengt. Dat de Stelvio zo goed bij stem is, mag geen verrassing heten. De roots van zijn motor liggen immers bij Ferrari. Toch is het geen twaalf- of achtcilinder, die de Stelvio Quadrifoglio zijn bronstige stemgeluid bezorgt. Het is dezelfde V6 die de bloedstollende Giulia Quadrifoglio onder de kap heeft. De cilinderinhoud bedraagt nog geen drie liter, maar met behulp van twee turbo’s slingert de volledig aluminium machine een imposante 510 pk naar de wielen. In het geval van de Stelvio naar alle vier de wielen, terwijl de Giulia alleen achterwielaandrijving heeft. Draai je de DNA-knop van de Stelvio in de Dynamic-positie, en zet je je rechtervoet in standje ‘Rammstein’ (die band woont ook aan de Duitse kant van de Stelvio), dan geven de vier uitlaten een concert waarbij de gelijknamige band verbleekt. De elektrofans zullen het waarschijnlijk hoofdschuddend aanschouwen. Maar ga met een paar benzinebroeders op pad, en gegarandeerd dat ze geen genoeg kunnen krijgen van de brullende beul uit de bergen.
Lood en ducttape
Voordat we aan boord klimmen van de knalblauwe Stelvio Quadrifoglio, lopen we er eerst verlekkerd een rondje omheen. Daar zijn we best even mee bezig. Niet per se omdat-ie zo vreselijk groot is, want zijn lengte van 4,70 meter valt eigenlijk best mee. Dat we onderweg wat oponthoud hebben, komt vooral doordat we graag even stilstaan bij de fraaie details. Zoals die donkergrijze 20-inch wielen. Via hun vijf grote ronde gaten gunnen ze je een blik op de geperforeerde remschijven en de rode remklauwen. Als iemand overweegt een erotisch getinte film over lichtmetalen wielen te maken, weten wij wel een setje voor de hoofdrol - wat een beauty’s! Uiteraard staan we ook likkebaardend stil bij de vier verchroomde uitlaatpijpen en de diffusor aan de achterkant. Tot besluit begluren we nog even de luchtroosters in de motorkap, waar de hitsige V6 zijn hitte door afvoert. Het kunststuk van zes cilinders, 24 kleppen en twee turbo’s zelf, gaat grotendeels schuil onder kunststof kappen, maar het klavertjevier dat erop staat, verraadt genoeg. Starten gaat bij de Stelvio met een rode knop op het stuur - ook dat is een Ferrari-trekje. Even kijken, wat doen we met de DNA-knop? De A staat voor All Weather en is de ideale, voorzichtige stand voor regen en gladheid. De N staat voor Natural, waarmee normaal alledaags gebruik wordt bedoeld. De racestand is nog net niet verzegeld met lood en ducttape, maar de importeur verzoekt ons wel zeer dringend deze stand uitsluitend op ons circuit te gebruiken. Dat wordt helaas net opnieuw geasfalteerd, vandaar dat we bij vertrek de leukmaar-veilig-stand Dynamic selecteren. Dat lijkt ons een mooi compromis: de schokdempers, de achttraps automaat en de motorrespons worden aangescherpt, maar het ESP blijft een oogje in het zeil houden. Van een echt compromis is echter geen sprake. Als je met de DNA-knop in D vlak voor het zebrapad moet niezen, is het te hopen dat je niest als een klein meisje. Zo niet, dan nies je onbedoeld zomaar een stel bejaarden met rollator en al van het gestreepte wegdek - ongelooflijk hoe direct besturing, bak en gaspedaal op de minste of geringste beweging van de bestuurder reageren. Binnen de bebouwde kom gaan we dan maar weer terug naar de N-stand. Zo kunnen we relaxed genieten van de elektrisch verstel- en verwarmbare sportstoelen. De bekleding van leer en alcantara zorgen voor extra verwennerij (meerprijs 1395 euro). Ook op het sportstuur komen we deze materialen tegen, al zijn ze daar een driehoeksverhouding aangegaan met carbon - een extraatje van 450 euro. Andere chique toestanden zijn de Harman Kardonstereo (1395 euro) en het gestikte (kunst)leer op onder meer het dashboard en de portieren. Tot ons genoegen zijn de grote schakelflippers aan het stuur van echt aluminium en schittert goedkoop plastic grotendeels door afwezigheid. Heel mooi, alleen konden de naden hier en daar wel wat strakker. Maar goed, dit is nu eenmaal geen Alfa Stilfserjoch.
Als je voor het zebrapad moet niezen, is het te hopen dat je niest als een klein meisje.
Met het infotainmentsysteem worden we geen vrienden. Sterker nog, we zijn algauw gezworen vijanden. Het heeft een scherm waarnaar je alleen maar mag kijken, en de bediening via de knoppen op de tunnelconsole is niet erg gebruiksvriendelijk. Bovendien reageert het systeem traag. Spraakbesturing dan maar? Het lijkt alsof het navigatiesysteem nog is ingesteld op Italiaans, want de vriendelijke vrouwenstem zegt steeds dat ze ons niet begrijpt. Nu hebben we best een zwak voor hulpeloze Italiaanse dames, maar er zijn grenzen. Na een scheldpartij van onze kant is het definitief uit tussen de elektronische Isabella en ons. Gelukkig is de Chinees in mijn telefoon een stuk sneller van begrip. Vanaf nu mag hij de navigatietaken overnemen. Zo kunnen we ons concentreren op de zaken waar de Stelvio wél goed in is.
Klein boertje
Zodra de omstandigheden het toelaten, geven we de Stelvio de sporen. Wat er dan gebeurt, lijkt alle natuurwetten te tarten. Een 1,68 meter hoge suv die de honderdsprint in 3,7 seconden aflegt? De Italiaanse beul bewijst dat het kan. Zelfs de allerhotste hatches maken geen kans. De Stelvio lust ze rauw, vervolgens verslindt hij in de tussensprint nog een potente sportsedan en wanneer hij dat achter de rug heeft, laat-ie een klein boertje. Flauwekul natuurlijk, maar het is echt ongelooflijk hoe snel de Stelvio het asfalt verslindt. Dankzij de vierwielaandrijving gaat het ook zonder voelbaar drama. Oké, in de Dynamic-stand voel je de schakelmomenten duidelijk, maar irritant wordt het zeker niet. De enige echte ophef komt van de gewelddadig knallende en grommende uitlaten. Als we nu op de Stelviopas reden, zouden ze de ergste lawine veroorzaken sinds de aanleg van de weg in 1822. Bij terugschakelen doen de vier Rammsteiners onder de achterbumper nog beter hun best. We geven toe dat het zinloos en kinderachtig is, maar sprintjes trekken werkt op deze manier enorm verslavend. Vooral in tunnels en onder lange viaducten schateren we het uit. Maar goed, hard rechtuitrijden is natuurlijk geen kunst; zolang je maar genoeg vermogen hebt. Alleen is de Stelvio natuurlijk wel een Alfa Romeo, en hij draagt niet voor niets de naam van een bochtige bergpas. Je doet deze dikke suv dan ook geen recht als je alleen maar loeihard over de autobahn ramt. Daarbij is trouwens een topsnelheid haalbaar van 283 km/h. Je zou menig Audi- en Mercedes-rijder bij 250 km/h kunnen laten zien dat zij niet de enigen zijn die de kunst van het bumperkleven beheersen. Uiteraard houden wij ons verre van dergelijke capriolen. Liever zoeken we een leuk binnenweggetje op, waar de Stelvio ons andermaal verbaast. Hij mag er dan uitzien als een rugbyspeler, geef hem een slingerweg als strijdtoneel en hij trippelt als een prima ballerina van bocht naar bocht. Als het te hard gaat, zet-ie even een stapje opzij, maar dankzij de bliksemsnelle en precieze besturing, heb je hem weer snel in het gareel. En zo krijgt de Stelvio je opnieuw te pakken. Op Google Maps speur je de omgeving af naar rustige wegen met zoveel mogelijk S-bochten en elke vakantie boek je in de buurt van spannende bergpassen. Gratis tip: mijd de Stelviopas, want die is loeidruk en eigenlijk te smal voor de auto waaraan hij zijn naam heeft geleend. Tussen de vakanties door neem je nooit meer de kortste weg naar huis, en zul je voor elk boodschapje de auto willen pakken. Wat kan verslaving toch mooi zijn.