BEN JE VÓÓR OF TEGEN HET KLIMAAT?

Wat staat ons autoliefhebbers te wachten nu de discussie over het laatste klimaatakkoord in volle hevigheid is losgebarsten? Bavo Galama kijkt in zijn glazen bol. Passen daar nog auto’s in?

Wij autoliefhebbers stonden er al niet goed op, de afgelopen jaren. In sommige kringen wordt menig wenkbrauw afkeurend gefronst, als ik vertel dat ik voor een automagazine schrijf. Alsof mijn passie voor de automobiel bijdraagt aan de onmiddellijke ondergang van ons nageslacht en de planeet. Al heb ik het beste met de wereld voor, door sommige milieubewuste lieden voel ik mij af en toe toch een slecht en onverantwoordelijk mens. In moreel opzicht loopt de scheidslijn tussen goed en kwaad kennelijk tussen de mensen die van auto’s houden en de mensen die dat niet doen. Voor petrolheads is het misschien tijd om onze emoties terzijde te schuiven over dit onderwerp, en te kijken wat er dan overblijft. De groene vrede Dan moeten we beginnen onze natuurlijke weerstand tegen alle betweterige milieudominees te laten varen en een poging doen om objectief te kijken naar de problematiek. We kunnen het niet ontkennen: alle auto’s dragen bij tot het verhogen van het gehalte CO2, NOx, roetdeeltjes en fijnstof in de atmosfeer. We kunnen steggelen over de mate waarin het wagenpark bijdraagt aan de totale vervuiling op deze wereld, maar dat is slechts een achterhoedegevecht. De wereld wordt er niet beter van. Punt uit. Het enige redelijke alternatief lijkt voorlopig de op louter door zon- of windenergie aangedreven elektrische auto. Of een waterstofauto, zolang die waterstof geproduceerd wordt met schone energie. Voor autoliefhebbers is er eigenlijk helemaal geen reden om zich daartegen te verzetten. Tesla en eerder al Fisker hebben bewezen dat je oogstrelende ontwerpen kunt verzinnen waar het liefhebbershart een huppeltje van maakt. En er komt nog veel meer moois aan. Kortom: je hoeft als autogek helemaal niet in conflict te komen met idealisten van de milieubeweging. We moeten dan weliswaar afscheid nemen van het symfonische geluid van ronkende motoren, de vibraties van een V8 en de nostalgische geur van benzine, maar vooruit. We kunnen dan hand-in-hand met de milieubeweging op weg naar een schone toekomst. Groene vrede zal heersen op aard’. Toch? Ik zou het graag willen bevestigen, ware het niet dat vanuit die groep groen-geëngageerde mensen geluiden opstijgen die dit verbroederingsfeestje weer vergallen. De productie van die miljoenen accu’s die straks nodig zijn, zou verschrikkelijke vervuilend zijn. Daar zijn allerlei chemische stoffen en zware metalen voor nodig. Bovendien wordt het voor de batterijen benodigde kobalt gedolven door kinderslaven in Congo en na gebruik blijven we met al dat giftige afval zitten. Als autoliefhebber word ik soms gek van dit gezeur. Oké, de bedoeling was om de emoties te blokken, dus de vraag is dan: is het echt gezeur? Als ik wat afstand neem, moet ik toch zeggen: ja! Iedere nieuwe ontwikkeling roept ook weer nieuwe problemen op. Kijk bijvoorbeeld naar de invoering van de VAR bij het

We moeten afscheid nemen van de nostalgische geur van benzine