De auto van de buurman Tekst en foto's
Heel lang was Nederland een Opel-land. Halverwege de jaren 80 verkochten de dealers van het Duitse merk hier zomaar 70 duizend auto's op jaarbasis! Grote kans dus, dat je buren hun zuurverdiende spaarcenten spendeerden aan een nieuwe Corsa A.
Er was eens een dorp in de kop van Noord-Holland. Daar groeide een hoogblond jochie van een jaar of zeven op, in een typisch jarenzeventighuis dat in een typische jarenzeventigwijk met een typisch jarentachtigstraatbeeld stond. Dat jochie was dol op auto's: in zijn slaapkamer lag de vloer altijd bezaaid met modelletjes van Matchbox, Siku, Majorette en Corgi. Een karamelbruine Talbot Matra Rancho - zoals die van Bassie en Adriaan - hing op posterformaat aan de muur van zijn jongenskamer. Zijn vader was immers trouwe klant bij de lokale Peugeot Talbot-garagist. Voor de donkerblauwe Simca 1100 waar het jochie steevast rechts achterin werd rondgereden, had hij echter geen oog. Voor alle andere auto's die in de wijk stonden waar hij opgroeide, des te meer. Als ergens in de buurt iemand een nieuwe auto had gekocht, dan wist het jochie dat als een van de allereersten.
Buurman Theo
Het jochie van toen is inmiddels niet meer zo blond, maar de herinneringen aan de auto's uit zijn jeugdjaren zijn des te levendiger. Zo heeft hij nog haarfijn op het netvlies staan hoe de Simca 1100 van zijn ouders het garagepad tussen de twee-onder-een-kapwoningen deelde met de rode Renault 5 Parisienne 2 van de buren. Buurman Theo had het liefst een Mercedes 190 gekocht, maar op een dag werd de R5 vervangen door een sedan van een heel ander Duits merk: een Opel Corsa TR.
De Corsa was nog maar een paar maanden op de markt, en wat was buurman Theo er trots op! Wekelijks onderwierp hij de kastanjebruine tweedeurs (!) sedan aan een grondige wasbeurt, en werd het beige interieur van stof en straatvuil ontdaan. Als er in de verkavelde omgeving rond het dorp in de kop van Noord-Holland bloembollen waren gerooid of bloemkolen van het land waren gehaald, dan kwamen de stofzuiger en de emmer met schoon water bijna dagelijks tevoorschijn. Tussen 1983 en de modelwisseling in 1993, werden van de Opel Corsa A dik 120 duizend exemplaren op Nederlands kenteken gezet. Van dit onvoorstelbaar grote aantal zijn maar heel weinig exemplaren bewaard gebleven. Op Marktplaats.nl is het aanbod A-Corsa's op de vingers van een hand te tellen. Toch weten we een mooi exemplaar te vinden. Met een spiksplinternieuwe Corsa F - de zesde generatie - gaan we op familiebezoek bij De Croon Classics in Twello. Daar staat een voortreffelijk geconserveerd A-model te koop. Deze zilvergrijze driedeurs hatchback komt uit 1984 en heeft bij de eerste en enige eigenaar nog niet eens 37.000 uitgebreid gedocumenteerde kilometers afgelegd. Alsof de Corsa uit de jeugdjaren van dat hoogblonde jochie door de teletijdmachine van Professor Barabas 36 jaar de toekomst in is geteleporteerd …
Van de Opel Corsa A werden dik 120.000 exemplaren op Nederlands kenteken gezet. 120 duizend!
Transitie
De Corsa A is 38 jaar na zijn introductie nog steeds een vriendelijke en vrolijke verschijning. Het model was destijds Opels entree in het B-segment, waarin kaskrakers als de Ford Fiesta, de Fiat 127, de Peugeot 104 en de Volkswagen Polo (toen al …) elkaar het licht niet in de koplampen gunden. Dat Opel het bestaande modellenprogramma - Kadett, Ascona, Rekord, Senator en Monza - aan de onderkant uitbreidde, was een revolutie. De Corsa verscheen bovendien op een moment dat het design bij Opel in een overgangsfase verkeerde: de transitie van degelijk rechttoe-rechtaan design naar gewaagde ronde vormen en trendy details als volledig van kunststof vervaardigde schildbumpers - met de spraakmakende Kadett E als naderende climax. De glimmende Corsa TR van buurman Theo was strak en lineair van lijnvoering. Meer frivoliteit vertoonde de driedeurs hatchback, waarbij de spatborden waren uitgeklopt om de stalen 13-inch wielen met 145/80-bandjes nóg meer ruimte te gunnen. Wieldeksels, stootlijsten op de flanken en één gestroomlijnde, van binnenuit verstelbare buitenspiegel (een rechterspiegel was een extra) bleven voorbehouden aan de meer complete Corsa-uitvoeringen De Luxe, Berlina en SR. Op de klassieke Corsa van De Croon Classics ontbreken deze accessoires allemaal. Het is eenvoud troef, aan boord van de oer-Corsa. Op een houtje bijten. Het dashboard is puur functioneel: de snelheidsmeter wordt geflankeerd door een temperatuur- en brandstofpeilmeter. Meer dan genoeg. Links achter het dunne stuur tref je een draaiknop voor de verlichting en een trekschuif voor de handchoke. Centraal zitten de schuifhendels voor de verwarming en ventilatie, en op de Philips-radio (tegen meerprijs!) is beknibbeld op een cassettespeler. Uiteraard zwengel je de portierramen
handmatig omlaag, op fysiek gerief als stuurbekrachtiging, dure luidsprekers of airco hoef je niet te rekenen. Maar je humeur klaart vanzelf weer op, zodra de oranje blokjesbekleding op de prettig zittende stoelen met hun hoge rugleuningen extra fel oplicht in de zonnestralen. Met dank aan de grote ramen en de smalle ruitsijlen.
Spaceshuttle
Voor de motorisering van zijn Corsa heeft de eerste eigenaar wat extra spaarcenten stukgeslagen: in plaats van de standaard 1,0-liter viercilinder met 45 pk, werd de auto besteld met een 1,2-liter motortje dat 55 pk via een vierbak op de voorwielen overbrengt. Net zoals de Corsa TR van buurman Theo had (als ik het mij goed herinner). Naar de maatstaven van 1984 was dat voldoende om vlot met de verkeersstroom mee te komen, zowel in de bebouwde kom als daarbuiten. En nog steeds geldt, dat de bejaarde Corsa bepaald geen trage indruk maakt. Hij weegt maar 724 kilo. Zijn moderne equivalent weegt bijna de helft meer! Zou buurman Theo 36 jaar in de toekomst reizen en achter het stuur van de nieuwe Corsa stappen, dan waande hij zich in een spaceshuttle. Schermen die veel meer informatie geven dan hij strikt nodig heeft - wat moet je eigenlijk méér weten dan de snelheid, de motortemperatuur en het brandstofpeil? Kuipstoelen die z'n lijf haast benauwend omsluiten en ramen die lang niet zoveel licht doorlaten als het glaswerk in zijn kastanjebruine trots. Airco is voor Theo een afgeleide van vairco'dheid. En dan zijn er ook nog allemaal onzichtbare krachten die de auto in het gareel houden, ter voorkoming van een ongeval.
Daar kan zijn Corsa TR niets tegenin brengen. Die heeft net als de gedroomde Mercedes 190 alleen veiligheidsgordels met een automatische blokkering. Met een lengte van 4,06 meter is de Corsa 'van de toekomst' zelfs langer dan de D-Kadett. En wat een tempo zit erin: in nog geen tien seconden zit je met de 1,2-liter turbomotor op een snelheid van 100 km/h. Terwijl er nauwelijks meer dan 6 liter benzine nodig is om 100 kilometer ver te komen. Het is toch ongelofelijk? Benzine, hè. Geen diesel! Wel ervaart Theo de vering van de nieuwe Corsa als tamelijk stuiterig. Het oude model is veel zachter geveerd, en wil een bocht bij voorkeur op één oor door, waarbij het met de onbekrachtigde besturing en de smalle banden gokken blijft waar je de bocht precies verlaat. Wat dat betreft is de nieuwe Corsa een wonderlijk stukje techniek. Zou je buurman Theo in 1984 hebben verteld wat de Opel Corsa in 2020 allemaal te bieden zou hebben, dan had hij je vast niet geloofd. Zoals hij zich waarschijnlijk ook geen voorstelling kon maken van een straatbeeld waarin niet op elke straathoek meer een Opel stond …