Gert Wegman
Voilà, Peugeots krachtigste straatauto ooit. Geen splinternieuwe supercar of sportcoupé, maar een variatie op een bestaand model. De 508 PSE is te koop als elegante sedan of praktische stationwagon. Met 360 pk en de sprintcapaciteiten van een Porsche Tayc
“Ik zou ‘de snelste straat-peugeot ooit’ uit emotionele motieven zeker overwegen. Maar kijk ik naar de value for money, dan is de Peugeot 508 PSE een brug te ver.”
In de persinfo over de Peugeot 508 PSE, vliegen de getallen ons om de oren. Peugeot Sport heeft alles uit de kast gehaald om de power-508 serieuze sports credibility te geven. Bij de live confrontatie met de auto zijn we dan ook positief verrast dat het elegante design helemaal intact is gebleven. Geen esthetiek verminkende vleugels, geen uitzinnig uitgebouwde spatborden, noch een voorspoiler waarmee je ’s winters je oprit sneeuwvrij kunt maken. Wel zien we een grille met ‘zwevende’ lamellen en kleine winglets op de hoeken van de carrosserie. Die zijn er trouwens puur voor de sier, net als de diverse neongroene accenten en de ‘leeuwenklauw-afdrukken’, die de signatuur van de Pse-lijn vormen.
De 20-inch wielen passen wonderwel in de wielkasten, en dat terwijl de spoorbreedte zowel vóór (+ 24 mm) als achter (+ 12 mm) behoorlijk is vergroot. Om de band met het asfalt te versterken, hebben de ingenieurs van Peugeot Sport tevens de rijhoogte flink verlaagd. De voorwielen worden afgeremd door schijven met een diameter van 38 centimeter; als het pizza’s waren, kon je er met tien man van eten. Overdreven? Wel voor pizza’s, maar niet voor de stopijzers van een twee ton wegende gezinsauto. Zeker niet als die in ruim 5 tellen naar de 100 km/h snelt en een topsnelheid van 250 km/h haalt.
Hooghartige stilte
Met die cijfers in het achterhoofd, gaan we achter het stuur zitten. Peugeot is bij de interieuraankleding niet in de valkuil van het carboncliché getrapt en ook geplastificeerd aluminium schittert door afwezigheid. Mat, donker hout zet de toon, gecombineerd met een fraaie bekleding van leer, stof en alcantara. In plaats van het geijkte rood, is ook binnenin neongroen – Peugeot heeft het over Kryptonite – de accentkleur. Vanuit de extra laag geplaatste bestuurdersstoel wekken we de aandrijflijn tot leven. Die reageert met een hooghartige stilte, want ondanks zijn sportieve aspiraties start de 508 PSE altijd puur elektrisch.
Als je de elektrische rijmodus aanhoudt, moet de stekker-508 volgens Peugeot 42 fluisterstille elektrokilometers kunnen afleggen. Maar bij een auto die ‘Sport’ in zijn naam draagt, selecteren we liever de rijstand die daarbij hoort. Al was het maar omdat de 508 PSE alleen dan de volle 360 pk tot zijn beschikking heeft. Dat systeemvermogen komt van een 200 pk sterke 1,6-liter benzinemotor en twee elektromotoren, waarvan er
Het elegante design is helemaal intact gebleven.
een boven de achteras rust. Het systeemkoppel (520 Nm) is vrijwel onmiddellijk beschikbaar en daardoor zijn de tussensprints nog imposanter dan de acceleratie vanuit stilstand. Van 80 naar 120 km/h sprinten gaat in 3 seconden, dat is sneller dan je ‘Peugeot Sport Engineered’ kunt uitspreken. De honderdsprint neemt 5,2 seconden in beslag, waarmee hij de Porsche Taycan met twee tienden afbluft. Toch voelt het eerder als een bemoedigende duw in de rug dan een schop onder je achterste.
Elektronica-engelen
Voor achtbaan-achtige ervaringen moet je bij het bochtenwerk zijn. De besturing is niet extreem direct of gevoelig, toch geeft de 508 PSE je veel vertrouwen. Hij helt nauwelijks over en is tot onwerkelijke bochtsnelheden in staat. Het aangepaste onderstel met de dikkere stabilisatorstangen en de adaptieve schokdempers doet overtuigend zijn werk. Naarmate de bochten krapper worden, voel je wel dat de serieuze massa (leeggewicht: 1875 kg) wil doordrukken. Razendsnel roepen het ESP en de vierwielaan drijving het uitbreken van de kont een halt toe. Het sportrubber van Michelin zuigt zich nog sterker aan het asfalt vast en voorkomt dat de bestuurder een ‘functie elders’ in de greppel toegewezen krijgt. Wie geen bemoeienis van de reddende elektronica-engelen wenst, heeft pech gehad, want ze laten zich niet volledig uitzetten. Storend is dat niet, wel vinden we het jammer dat de schakelpeddels er voornamelijk voor de show zitten. Want nadat je één of twee keer zelf hebt geflipperd, neemt de automaat de regie weer over. Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot: soms voelen de schakelmomenten een tikje schokkerig aan. Bij het veercomfort hebben we geen last van schokken of stoten. De platte zwarte ‘elastiekjes’ om het 20-inch lichtmetaal ten spijt, gaan de kleverige rijeigenschappen van de 508 PSE niet gepaard met een folterend veercomfort. Je loopt geen risico op sneuvelende vullingen of wandelende nieren. Mocht het comfort je desondanks te stevig zijn, dan verzachten de standaard massagestoelen de pijn.
Lafjes klinkende viercilinder
In de Comfort- en Hybrid-modus ben je grote delen van de rit geruisloos onderweg. Met de auto in de Sport-stand, hopen we op een stoere uitlaatroffel. Zeker omdat de twee eindpijpen geen neppers zijn, zoals bij sommige sportieve Audi’s. Maar helaas: blijkbaar had Peugeot Sport geen setje vlinderkleppen meer liggen, want de viercilinder klinkt wat lafjes. Als pleister op de akoestische wonde is er wel een indrukwekkend klinkende geluidsinstallatie van Focal gemonteerd. Voor gave lichteffecten zorgen de led-koplampen met night vision, en ook over de rest van de uitrusting hebben we geen klachten. Een digitaal, configureerbaar instrumentarium, een 10-inch touchscreen met navigatie, elektrisch verstelbare stoelen, adaptieve cruisecontrol en rijstrookassistentie zijn allemaal aanwezig. Op de prijslijst vinden we maar twee opties: een panoramadak (1300 euro) en een 7,4 kw-boordlader (200 euro), waarmee het oplaadproces zich aanmerkelijk laat versnellen. Verder kun je de 508 PSE in alle kleuren van de regenboog bestellen, maar dan wel uit een zwart-witfilm. De benamingen Gris Selenium (gratis), Noir Perla Nera (900 euro) en Blanc Nacré (1050 euro) klinken spannend, maar wij zien gewoon parelmoer grijs, zwart en wit. Die tinten staan volgens Peugeot het best bij de groengele Pse-accenten. Wat is er mis met felblauw of donkergroen?
Kijk je naar het gunstige Wltp-verbruik (2,03 l/100 km, oftewel 1 : 49,3) en de lage Co2-uitstoot (46 g/km), dan verwacht je een relatief gunstige prijs. Nou, vergeet het maar: als Berline kost de 508 PSE minimaal 70.700 euro en als SW zelfs 72.300 euro. Dat is fors, zeker als je hem vergelijkt met een plug-in hybride-concurrent als de Volvo S/V60 T8 Recharge. Die 390 pk sterke Zweed heb je ‘al’ vanaf 54.995 euro. Zelfs als 405 pk sterke Polestar Engineered kost de S60 nog ‘maar’ 63.995 euro. Vlak trouwens ook de volledig elektrische Tesla Model 3 Long Range AWD (440 pk, 57.995 euro) niet uit.
De Peugeot 508 was wat mij betreft al de mooiste grote middenklasser van dit moment, en met de komst van de Pse-versie is-ie er alleen maar begeerlijker op geworden. Bovendien is de 508 PSE een waardig vaandeldrager van de sportieve aspiraties en het elektrificatieoffensief dat Peugeot de komende tijd verder gaat uitrollen. Maar kijkend naar de concurrentie, vrees ik dat deze top-peugeot een zeer exclusieve verschijning blijft.
Mooi zonder ordinair te worden en razendsnel
Van 80 naar 120 km/h sprinten gaat sneller dan je ‘Peugeot Sport Engineered’ kunt uitspreken.
Schrikbarend duur