Blitzen zonder stekker
In de vorige Auto Review reden we met de elektrische versie van de nieuwe Opel Mokka, volgens ons één van de leukste compacte suv’s van dit moment. Wie nog niet aan stekkeren toe is, kan ook de blits maken met een benzine-mokka. De krachtigste 1.2 Turbo is even vlot als de e-versie, maar kost 5000 euro minder.
Voor Opel is de nieuwe Mokka een belangrijk model. Hij zit in een segment dat al jaren een sterke groei doormaakt, daarnaast is het de eerste Opel die de Vizor-neus combineert met het nieuwe digitale dashboard. Beide worden de komende jaren de visitekaartjes waarmee Opel zich van andere merken wil onderscheiden. Minstens zo belangrijk is dat de Mokka de enige suv van Opel is die je met zowel een volledig elektrische aandrijflijn kunt kopen, als met een verbrandingsmotor. Voor de Nederlandse markt zijn de diesels nauwelijks interessant, vandaar dat we voor onze tweede rij-impressie met de Mokka voor een benzineversie kiezen. We gaan voor de dikste, met 130 pk en achttraps automaat in de sportieve GS Line-uitvoering.
Missertje
De GS Line herken je vanbuiten aan het in een contrasterende kleur gespoten dak en de rode of zwarte accenten. Dat Opel er bij de GS Line voor heeft gekozen om de rand rondom de grille en het merklogo zwart te spuiten, vinden we een missertje. Hierdoor komt hét design-statement van de auto, de op de Manta A geïnspireerde grille, niet goed uit de verf. Kies je voor een witte GS Line, dan krijg je wel rode daklijsten en 18-inch lichtmetaal met deels rode velgranden. Stop de verkoper 199 euro extra toe en hij laat de motorkap ook zwart spuiten - netjes wit, dus er wordt gewoon btw over betaald. Het binnenklimaat wordt veraangenaamd door automatische airconditioning en een infotainmentsysteem met een 7-inch scherm, digitale radio, Apple Carplay en Android Auto. Voor het 10-inch scherm met navigatie rekent Opel 1099 euro extra. Wel standaard zijn een achteruitrijcamera, een adaptieve snelheidsregelaar, een noodstopassistent die voetgangers en fietsers herkent, rijstrookassistentie en verkeersbordherkenning.
Zeker met het 10-inch scherm oogt de Mokka vanbinnen strak en modern, alleen vinden we het jammer dat het rechterdeel nog een stukje boven het dashboard uitsteekt; dat kan nog strakker. Daarentegen worden we weer blij van de fysieke knoppen voor de regeling van onder meer de temperatuur en het volume van de audio.
Vlot zat
De 1,2-liter driecilinder motor onder de zwarte kap is een oude bekende, die ook leverbaar is in tal van andere Stellantismodellen. Hij verhult z’n oneven cilinderaantal niet, maar het motorroffeltje klinkt best lekker, al zal de Mokka-e-rijder er zijn neus voor ophalen. En als hij dan toch met z’n reukorgaan bezig is, kan-ie er tijdens een sprintduel met de snelste benzine-mokka gelijk twee vingers in steken. Want hoewel de 1.2 met automaat slechts 6 pk inlevert op de Mokka-e en tegelijkertijd 300 kilo minder weegt, kan hij hem maar net bijhouden. Een schande is dat niet, want een EV heeft direct bij het wegrijden al zijn power voorhanden, terwijl een verbrandingsmotor even op gang moet komen. Bovendien vinden we een honderdsprint van 9,2 tellen vlot zat. Wie dat per se wil, kan doorstomen naar de dubbele snelheid, terwijl de Mokka-e al bij 150 km/h
in de begrenzer schiet - en zijn berijder in de actieradiusstress … Uiteraard neemt ook het rijbereik van de benzinemotor af wanneer je reptielenbrein je rechtervoet aanstuurt, maar als je de snelheidsborden gehoorzaamt, kom je redelijk bij het opgegeven verbruik van 5,9 l/100 km (1 op 16,9) in de buurt. De achttraps automaat doorloopt de versnellingen doorgaans soepel en schokvrij, maar als je wilt opschieten, loopt hij af en toe een beetje achter de feiten aan.
Door zijn stoere, ‘vierkante’ design met een forse wielbasis en dito spoorbreedte, wekt de Mokka hoge verwachtingen op het gebied van wegligging en stabiliteit. Die worden niet beschaamd; de compacte suv laat zich vlot en met redelijk wat gevoel de hoek om sturen en helt daarbij niet te ver over. Keerzijde van de medaille is dat korte hobbels en kuilen heel goed voelbaar zijn. Golven in het wegdek en brede drempels worden juist vrij soepel genomen.
Mokka vs. Crossland
Rest de vraag: waarom zou je als Opel-fan een Mokka boven een Crossland verkiezen?
Ze vallen grofweg in hetzelfde segment, maar hoewel de Mokka de duurste van de twee is, blijkt de Crossland iets groter en ruimer. Hij is 6,6 centimeter langer, 7,1 centimeter hoger en de wielbasis is 4,7 centimeter langer. Hierdoor zijn de knie- en hoofdruimte achterin beter voor elkaar. Ook met zijn bagageruimte verslaat de Crossland zijn jongere broertje: 410 tegen 350 liter. Toch is de Mokka de betere vakantie-auto voor mensen met een vouwwagen of caravan. Er mag 1200 kg geremd gewicht aan de Mokka-haak. Bij de Crossland is dit slechts 840 tot 870 kg (diesels). Los van de praktische voor- en nadelen ten opzichte van de Crossland, zouden wij sowieso voor de Mokka gaan. Simpelweg omdat we hem er stukken stoerder en jonger vinden uitzien, zeker als GS Line of Ultimate.