Fotograferen in Nepal
Tips voor interessante reisfoto’s.
Mooi en stoffig land onder het dak van de wereld – zo vat wereldreiziger en fotograaf Frank van de Laar zijn meest recente bestemming samen. Zijn Nikon D5500 had hij natuurlijk bij zich. Hij vertelt over zijn reis en geeft tips voor mooie foto’s.
Bijna dertig jaar geleden hadden wij het plan om naar Nepal te gaan voor een wandeltocht door de Himalaya. Destijds werd het een wandeling in Noord-India. Toen kwamen er kinderen die, toen ze eenmaal volwassen waren, wel ver weg wilden, maar niet zo veel wilden wandelen en in 2015 kwam de afschuwelijke aardbeving. Dit jaar konden we eindelijk onze lang gekoesterde reis naar het land met de hoogste bergtoppen ter wereld boeken. Een groepsreis met 15 personen van allerlei pluimage en een jonge, enthousiaste reisleider.
Kathmandu
Halverwege de middag komen we aan bij het Serinity hotel aan een onverharde weg in het toeristische centrum van Kathmandu. Na het inchecken lopen we met de hele groep naar de witte stoepa Swayambunath, een heilige plek voor boeddhisten.
Op paaszondag gaan we met de hele groep in een busje naar de boeddhistische Boeddhanath tempel. Het mooie, door winkeltjes en restaurants omringde tempelcomplex is al behoorlijk gerestaureerd sinds de aardbeving. De witte koepel met gebedsvlaggen tekent scherp af in de blauwe lucht. In het klooster tegenover de stoepa wordt gezongen en gespeeld op boeddhistische hoorns en trommels.
We gaan verder naar de hindoeïstische Pashupatinath tempel met een crematieplaats aan de rivier. Vanaf de overzijde van de rivier kunnen we goed zien hoe de lijken gewassen worden, de mensen rouwen en even verderop stroomafwaarts gecremeerd
worden. Na dit indrukwekkende bezoek rijden we door naar de koningsstad Patan. De koningssteden beleefden een bloeitijd van de zestiende tot de negentiende eeuw. De Newari’s (bewoners van de Kathmanduvallei) waren bedreven vakmannen en bouwden prachtige houten tempels waardoor Nepal een welvarend land werd. Een welvaart waar nu nog maar weinig van over is.
Blik op de weg
De volgende dag is het vroeg opstaan en inpakken. Een oude afgeschreven bus, die bij ons de APK-keuring niet zou doorstaan, moet ons naar Pokhara brengen. Onderweg kijken we onze ogen uit. Fel gekleurde vrachtwagens in file op stoffige wegen. Het weggedrag is hilarisch, iedere auto wringt zich in ieder gaatje, een deukje meer of minder doet er niet toe. Achterin de bus lekt onze airco als een stromende kraan en een van de zijramen ziet eruit als een spinnenweb vanwege de barsten, maar de sfeer is goed. Een dag hier zou het programma Blik op de weg genoeg materiaal opleveren voor een jaar lang afleveringen. Rond 16:15 komen we aan in Pokhara, een druk toeristenstadje dat aan een meer in een subtropische vallei ligt tussen de imposante bergreuzen van de Himalaya. Door de bewolking zijn die helaas niet zichtbaar.
Ghorepani wandeltocht
De vijf dagen daarop wandelen we door de valleien aan de rand van het Annapurnamassief en slapen we in eenvoudige accommodaties. Vanuit Pokhara rijden we in een nog oudere, aftandse bus over hobbelige grindwegen naar Nayapul (1070 meter), waar de wandeling begint onder een donkere wolkenlucht. Onbegrijpelijk dat na dertig jaar toerisme in dit gebied de infrastructuur nog steeds zo slecht is. Na enkele uren klimmen in de benauwde hitte met de nodige drink- en fotostops komen we aan in Tirkhedunga op 1540 meter hoogte. De bewoners van dit gebied zijn vriendelijk en we hebben uitzicht op groene heuvels met prachtige terrassen.
Poon Hill
Hoogtepunt van deze trektocht is het onvergetelijk uitzicht bij Poon Hill (3210 meter) op de zonsopgang over het Annapurnagebergte. Daarvoor moeten we wel voor dag en dauw op en een zware, 1,5 uur durende klim maken. Na het ontbijt zetten we onze trektocht over de bergen voort naar Banthanti (2520 meter). Het laatste stuk lopen we door een prachtige jungle waar we enkele hoelman-apen zien. De Fishtail lodge in Tadapani (2590 meter) is zeer basic, geen eigen wc of douche, en vanwege de bewolking krijgen we ook niet het prachtige beloofde uitzicht uit de reisbeschrijving, maar het bier staat koud en het blijft gezellig.
Tijdens de afdaling naar Gandrung (1940 meter) is van alles te zien: wegwerkzaamheden, ezels die minder zwaar beladen zijn dan sherpa’s, vrouwen met gerimpelde gezichten in donkerrode jurken, mannen met Nepalese hoedjes en meisjes die op een berghelling grasstengels verzamelen voor de buffels en smoezelige winkeltjes en restaurantjes met donkere en stinkende
hurktoiletten. Onze laatste overnachting tijdens de trektocht is in een accommodatie aan de rivier.
Chitwan/Terai
Na een ontspannen dag in Pokhara vervolgen we onze rondreis naar het Royal Chitwan Nationaal Park, verreweg het bekendste natuurreservaat van het land. De weg is nog slechter dan alle voorgaande, maar de kleine bus heeft gelukkig een goed werkende airco, want vandaag schijnt de zon natuurlijk wel. Onderweg is weer van alles te zien: gekleurde vrachtwagens, toeristenbussen, een ambulance met sirene, kruiwagens en cementmolens voor de wegvernieuwing, krotwoningen en motorfietsers met mondkapjes, kuilen, gaten, plassen en stof. Heel veel stof. Volgens de gids zou de weg volgend jaar klaar moeten zijn, maar het ziet eruit alsof het nog minstens tien jaar gaat duren.
Tijdens de safari in een open jeep de volgende dag zien we de imposante Indiase neushoorns waar we op gehoopt hadden. Als we rond 11:00 terugkomen is het al veel te warm (meer dan 40° C) om nog iets anders te doen dan te lezen, muziek te luisteren en veel te drinken. Vandaag is het twee jaar geleden dat Nepal door een zware aardbeving werd getroffen, waarbij miljoenen mensen hun huis verloren.
Himalaya
We zullen voorlopig niet meer klagen over de files in de randstad want de terugweg naar Kathmandu is één grote file en we doen ruim tien uur over slechts 150 km! De dag daarop doen we noodgedwongen rustig aan en bezoeken we het mooie Bhaktapur, de derde koningsstad van Nepal.
De dag voor ons vertrek gaan we nog een keer de bergen in. We maken een mooie wandeling naar het Namo Boeddha klooster waar ooit een koning zichzelf als voedsel gaf aan een moedertijger.
Kort na vertrek wacht ons nog een kleine verrassing. Vanuit het vliegtuig zien we nadat we het stoffige Kathmandu achter ons hebben gelaten in de verte de majestueuze top van de Mount Everest, het dak van de wereld, boven de wolken uitsteken. We zullen het met de herinnering moeten doen, want het is te ver en het raam is te vies voor een echt mooie foto. Gelukkig zijn er ruim voldoende foto’s over om dat gemis te compenseren en zijn de herinneringen blijvend.