Objectieven, adapter, systeemmenu
Met de nieuwe Z-vatting wordt ook een nieuwe S-line objectieven-serie geïntroduceerd voor high-end objectieven. Wat zit er nog meer in het vat?
Achilleshiel
De eerste indruk is dus positief en dat trekt zich ook door in de snelheid. Oké, als je al aan het einde van dit artikel hebt gespiekt bij de punten voor de verschillende onderdelen, zal je de score waarschijnlijk interpreteren als achilleshiel. ‘Snelheid’ is namelijk het enige gebied dat ‘slechts’ het oordeel goed krijgt in plaats van zeer goed.
Dat komt vooral door het aantal foto’s dat in serie geschoten kan worden. De continumodus maakt maximaal 8,7 beelden per seconde, wat bovengemiddeld is. Maar al na 19 foto’s in het verliesvrije 14-bits raw-formaat houdt hij ermee op. Gezien de omvang van 50 MB per foto is dat niet heel erg verrassend. Des te indrukwekkender is het dat jpegs met vrijwel onbeperkte serielengte mogelijk zijn. Nikon heeft de Z7 echter een limiet van 200 foto’s opgelegd.
De autofocus is razendsnel en heeft zelfs bij schemerlicht slechts 0,2 seconden nodig om scherp te stellen. Ook de continufocus bij het volgen van een onderwerp overtuigt en maakt maar weinig fouten. Hetzelfde geldt voor de gezichtsherkenning. Het enige wat nog ontbreekt is een ogenautofocus. Dat klinkt misschien als een luxeprobleem, maar bij 45 megapixel zijn ook kleine verschuivingen in de focuslaag al zichtbaar. Daarom staat deze functie hoog op ons verlanglijstje – dat vraagt om een firmware-update. En als Nikon toch de software update, misschien kunnen ze dan gelijk kijken naar de menunamen. Want de
functie ‘focus peaking’, die erg goed van pas komt bij handmatig scherpstellen, gaat schuil achter een optie met de naam ‘d10: Peaking Highlights’.
Bediening? Hetzelfde, maar dan anders
Iedereen die de digitale spiegelreflexcamera’s van Nikon gewend is, vindt snel zijn of haar weg in het menu. Die is namelijk exact overgenomen van de dslr’s. Ben je een nieuwe gebruiker, dan zul je eerst kennis moeten maken met de vele honderden instellingsmogelijkheden. Tip: sla de belangrijkste instellingen meteen op in het tabblad “Mijn menu” om ze snel terug te vinden. Maar zelfs voor ervaren Nikon-professionals is het toch even wennen aan de bediening. Als je overstapt van professionele modellen zoals de D850 of de D500 naar de Z7 mis je mogelijk enkele knoppen. Even snel de belichtingsmeting doen of de autofocus van AF-S naar AF-C wisselen met een knopje gaat niet.
Alleen de ISO, belichtingscompensatie en opnamemodi zijn rechtstreeks in te stellen en er zitten twee functietoetsen aan de voorzijde. Dat zijn de enige mogelijkheden voor directe instellingen. Nikon legt de nadruk namelijk op het aanraakscherm. Met een tik op de i-toets opent een snelmenu met tien opties die je zelf kunt samenstellen. Nu kun je instellingen maken met de wat kleine bedieningsknop of – veel gemakkelijker – met een vinger op het beeldscherm. De Z7 reageert in ieder geval snel op de gemaakte instellingen. Bovendien is de weergave op het uitklapbare 3,2 inch grote scherm met ongeveer 2,1 miljoen subpixels haarscherp.
Ook de scherpte en grootte van de OLED-zoeker zijn uitstekend. De 0,8x vergroting is zelfs eigenlijk bijna te groot, zodat je even met je ogen moet bewegen om de instellingen te kunnen aflezen. Een zoeker met zo’n hoge resolutie beperkt echter ook de accuduur. Met één acculading kun je maximaal 600 foto’s maken, of slechts 500 als je de zoeker ijverig gebruikt. Gelukkig kun je de camera via usb met een powerbank verbinden. Ook fijn is dat de al bestaande EN-EL15baccu gewoon in de Z7 past. Iedereen die al een moderne Nikon-dslr heeft, zal hiervan al enkele exemplaren hebben liggen.
Het gebruik van deze relatief grote accu is terug te zien in de grootte van de systeemcamera. Vergeleken met de Sony Alpha 7 III ziet de Z7 er wat grover uit, maar dankzij de uitstulping van de handgreep heb je meteen ook wat meer grip. Daardoor ligt de 675 gram wegende en spatwaterdichte body toch erg prettig in de hand. Er was jammer genoeg geen plaats voor een tweede kaartslot. Je moet het dus doen met een enkele XQD-sleuf die verborgen ligt onder een schuifklep.
XQD-kaarten zijn weliswaar zeer snel en stabiel, maar momenteel zijn ze ook nog erg prijzig. Een 64 GB-kaart van Sony met een schrijfsnelheid van 400 MB/s kost je al snel 160 euro extra – en deze grootte heb je toch wel minimaal nodig.
Filmen kan ie ook
Voor iedereen die wel eens video draait, is in de videomodus Ultra HD beschikbaar met 30 frames per seconde. Daarvoor heb je ongeveer een goede gigabyte schijfruimte nodig per minuut. Even de burstmodus aan en wat video opnemen – 64 GB is snel gevuld. Je kaart staat dan wel vol met heerlijk scherpe
en detailrijke opnamen. Dit komt deels doordat de Z7 de sensor volledig uitleest en de video via supersampling omrekent naar UHD. De autofocus laat daarbij zachte, soepele overgangen zien, ook tijdens het opnemen. Het geluid is goed genoeg voor niet al te veeleisende opnamen, al klinkt het natuurlijk beter met een externe microfoon, waarvoor ook een aansluiting beschikbaar is. Professionals kunnen ook nog een koptelefoon aansluiten om het geluidsniveau nog nauwkeurig te controleren. En als je de opnamen nog wilt nabewerken, activeer je het vlakke
N-Log kleurprofiel.
En de verdere uitrusting? Het kleine schermpje bovenop bevalt prima, evenals de app SnapBridge. Daar waar de Nikoninterface eerst nog wat problemen kende op smartphones werkt de overdracht inmiddels erg prettig en – althans bij ons – zonder haperingen. Verder is de snelle wifi-verbinding erg prettig, waardoor hij rechtstreeks verbinding kan maken. Dat is erg belangrijk als je bijvoorbeeld gebruik wilt maken van externe afstandsbedieningsprogramma’s zoals DSLR Remote. Nikon heeft bij de ontwikkeling duidelijk aan heel veel zaken gedacht. Met de Z7 maakt Nikon een uitstekend debuut op de fullframe dslm-markt en geeft het maar weinig reden tot kritiek.
Conclusie
De Nikon Z7 is feitelijk een D850 in de body van een systeemcamera. En dat is heel goed nieuws, want de D850 behoort tot de beste camera’s van Nikon. Nu krijg je dus de geweldige prestaties van de dslr in een handzamere camera, met daarbij een pijlsnelle autofocus als bonus.
Verder werkt eigenlijk alles grotendeels hetzelfde. Het is echt geweldig dat de autofocus ook werkt met F-lenzen die je via de adapter op de systeemcamera zet – dit werkt verrassend goed. Natuurlijk konden we niet alle 300+ F-lenzen testen, maar zelfs met de Nikkor 105 mm f/2.8 in macrobereik stelt de Z7 snel en goed scherp. Er zijn wel meldingen dat sommige mensen problemen hebben met lenzen van andere fabrikanten, bijvoorbeeld met de Tamron 70-200 mm f/2.8. Onze tip: zolang er nog geen lijst met compatibele lenzen is, ga naar de winkel met je lenzen en test ze eerst voordat je de Z7 koopt.
Afgezien daarvan zijn we erg enthousiast over deze systeemcamera van Nikon. Hij voelt goed aan, de beeldkwaliteit is super en de vele extra’s – zoals beeldstabilisator, Ultra HD-video en (open) wifi – maken het geheel af. Alleen een tweede kaartslot zou nog fijn zijn. Voor een nieuwe cameraserie is dit echter een geweldig begin!