Sensorgrootte en beeldruis

Fabrikanten gebruiken de grotere sensoroppervlakken van fullframecamera’s om daarop meer en grotere sensorpixels onder te kunnen brengen. Dat heeft belangrijke gevolgen voor de beeldkwaliteit.

Camera’s met een hogere resolutie kunnen onderwerpen scherper en daarmee in hogere kwaliteit afbeelden, dat is duidelijk. Bijna minstens zo belangrijk is de grootte van de afzonderlijke sensor- pixels. Hoe meer vlakken er beschikbaar zijn, hoe meer licht er opgevangen kan worden en hoe minder storende signalen, ofwel beeldruis, er zullen zijn. Dat zien we ook in het testlab steeds weer terug.

Om de beeldkwaliteit te vergelijken, concurreren drie camera’s met elkaar die in de test in hun klasse uitstekende resultaten presteren.

Het is niet verrassend dat de fullframecamera Nikon Z7 scoort met kraakheldere foto’s. Bij de minimale ISO-waarde meten we een resolutie van 2822 lijnenparen per beeldhoogte en bij ISO 6400 nog altijd 2326 lp/bh. Zelfs bij de laagste ISO-waarde ligt de resolutie van de APS-C-camera Fujifilm

X-T2 met 2246 lp/bh hier nog onder. Bij ISO 6400 daalt de resolutie naar 1977 lp/bh. Die trend zet zich voort bij de MFT-camera Panasonic Lumix GH5: bij ISO min is de resolutie 1905 lp/bh, bij ISO 6400 nog slechts 1691 lp/bh.

Ook de testfoto’s laten het verlies van details zien, vooral bij hogere ISO-waarden. Bij ISO 6400 haalt de Nikon Z7 het maximale eruit en zijn de details nog zichtbaar, maar de foto’s van de Lumix GH5 zien er wazig uit.