Mag het ook wat meer zijn?
Kitlens
De combinatie met de standaardzoom Olympus Zuiko 12-40mm f/2.8 Pro zoom kost ongeveer 700 euro extra.
In plaats van de volautomatische modus zit hierop nu een vierde, vrij configureerbare modus. Dat is een welkome aanpassing waarvan we hopen dat meer camerafabrikanten in het semiprofessionele segment die zullen doorvoeren.
Al met al heeft de E-M1 Mark II een onveranderd goede ergonomie. Alle bedieningselementen zijn op een logische plek geplaatst en steeds goed bereikbaar. Hoewel de menu’s zeer uitgebreid zijn, zullen ook nieuwkomers er snel hun weg in vinden. Dat is met name te danken aan de duidelijke naamgeving van de items met eventuele uitleg. Helaas heeft het menu geen aanraakfunctie. Wel kun je ‘Mijn menu’ helemaal naar eigen keuze instellen. Ook de
Gewone foto’s van de E-M1 Mark III hebben een resolutie van ongeveer 20 megapixels. In de High-Res-modus (midden) loopt dit op tot bijna 50 MP en met statief (rechts) zijn zelfs raw- en jpeg-foto’s tot 80 MP mogelijk. vrij royale accu blijft ongewijzigd. Deze biedt een capaciteit van 1720 mAh, waarmee we in het testlab ongeveer 700 foto’s of bijna drie uur aan video konden maken. Ook de dubbele SD-kaartsleuf, waarvan één sleuf de snelle UHS-II-standaard ondersteunt, kenden we al.
Bijna hetzelfde als de E-M1X
Ook op andere plekken in de camera zie je enerzijds doorontwikkelingen en anderzijds beproefde technologieën terug. Zowel de sensor als de AF-module zijn grotendeels identiek aan het model van de voorganger. Hetzelfde geldt voor de maximale burstsnelheid en de videofuncties. Het hart van de dslm wordt gevormd door de 20-megapixel beeldchip die we al kenden van het MFTvlaggenschip
E-M1X en de E-M1 Mark II. Ook deze twee modellen hadden een bereik van ISO 64 tot ISO 25.600. De mechanische sluiter is geërfd van de E-M1X: volgens de fabrikant moet deze 400.000 foto’s kunnen maken. De kortste sluitertijd van 1/8000 seconde laat zien dat de E-M1 Mark III professionele ambities heeft. Via de elektronische sluiter is zelfs 1/32.000 seconde mogelijk en dat kan ook stil. Wat betreft de beeldkwaliteit boekt de nieuwe camera geen vooruitgang: we zoeken letterlijk met een vergrootglas naar verschillen tussen de foto’s van de E-M1 Mark II en de E-M1X. Het resultaat in het kort: raw goed, jpeg niet. Meer over beeldruis, resolutie en details lees je in het kader op de volgende pagina.
De beeldstabilisatie is dan weer beresterk. Olympus-camera’s maakten al eerder indruk en de E-M1 Mark III is daarop geen uitzondering. De fabrikant belooft een stabilisatie tot 7,5 diafragmastops en in de praktijk zijn scherpe opnamen uit de hand met een sluitertijd van 1/4 seconde nog te doen, zelfs bij een brandpuntsafstand van ongeveer 80 millimeter. Dat is een prestatie die we eigenlijk maar met één woord kunnen omschrijven: spectaculair!
De beweegbare sensor kan ook heel doelgericht worden aangestuurd door de camerasoftware: In de zogenaamde HighRes-modus beweegt de nieuwe TruePic 9-processor de sensor een beetje tussen meerdere losse afbeeldingen. Deze foto’s worden vervolgens gecombineerd tot een foto met een hogere resolutie. Als je de camera op een statief zet, dan kun je op deze manier foto’s van 80 megapixels maken. Los uit de hand haal je nog altijd 50 megapixels. In de praktijk werkt deze modus verrassend goed. Daar waar camera’s van andere fabrikanten worstelen met dubbelbeelden en artefacten, slaagt de E-M1 Mark III erin om de foto’s uitstekend samen te stellen.
Stilstand is achteruitgang?
De burst-modus haalt een aangenaam hoog niveau: tien foto’s per seconde met de mechanische sluiter en achttien 18 foto’s per seconde met de elektronische sluiter – en dit alles met volledige AF-ondersteuning.
Ruis: Als we alleen kijken naar de meetwaarden van het lab voor het beoordelen van de ruis, presteert de E-M1 Mark III tot en met ISO 3200 goed tot zeer goed. Bekijk je echter de testfoto’s van dichtbij, dan zul je al vanaf ISO 1600 een zeer onrustig ruispatroon opmerken.
Daarmee kan deze allrounder voor de dag komen. Als je de continue autofocus uitzet, kun je zelfs tussen de vijftien en zestig foto’s per seconde eruit persen. De serielengte is bij hoge snelheid vrij krap; na vijftig keer klikken heeft de buffer even een adempauze