Fujifilm X-T200
Je neemt een groot deel van een uitstekend sensorontwerp, een chique retro-behuizing, een (eindelijk) volwaardige videofunctie en stopt dit allemaal bij elkaar. Dit is het recept van de X-T200.
De X-T200 heeft een prima sensor, mooie behuizing en een volwaardige videofunctie.
De X-T200 wordt niet geleverd met de bekende X-Trans-sensor, ook al doet de naam van de camera dat wel vermoeden. Eigenlijk zijn de systeemcamera’s van Fujifilm juist vooral bekend om deze sensor, die een hoger aandeel groene pixels biedt, wat weer beter overeenkomt met de kleurfrequentie in de natuur. Ook de volgorde van de pixels is anders, waardoor met name de diagonale scherpte drastisch wordt verbeterd. Het resultaat is dat de dslm’s van Fujifilm meestal schitteren met zeer hoge resoluties, zoals we anders alleen zien bij fullframe-camera’s. Bovendien zorgt het hogere aandeel groen in de X-Trans-matrix ervoor dat de kleurweergave van Fujifilm-camera’s ongeëvenaard is.
Maar de fabrikant reserveert de X-Trans-architectuur voor zijn APS-C-camera’s met éénof tweecijferige getallen in de naam. Het kan verwarrend zijn dat de hier gepresenteerde camera met drie cijfers ook een ‘X’ in de naam heeft. Maar de instapmodellen met drie cijfers moeten het toch echt doen met een conventionele beeldchip met een Bayer-kleurenfilter.
In eerste instantie lijkt dat een duidelijk nadeel ten opzichte van de ‘grotere’ modellen, maar bij nader inzien is het niet zo erg. De beeldkwaliteit van de X-T100 was al zeer goed en we kunnen je alvast vertellen dat dit ook geldt voor de X-T200 – maar dan nog zelfs veel beter dan zijn directe voorganger.
Reisgenoot met retro-look
Zoals we inmiddels gewend zijn heeft de body een mooi klassiek uiterlijk en dankzij veel kunststof blijft zijn gewicht onder de 400 gram. Het gevoel en de ligging in de hand zijn nog steeds goed, dus tijdens lange fototochten zullen je armen niet snel moe worden. Nieuw in de body is een aangenaam uitsteeksel aan de rechterzijde, wat de grip ten opzichte van de voorganger iets verbetert. De achterkant is echter volledig herzien. In plaats van een vierwegskruis vind je daar nu een kleine focusjoystick – een trend die is overgewaaid van de X100V. Over het nut hiervan zijn de meningen verdeeld, maar wel is duidelijk dat het bedieningselement heel laag zit en dat je je duim vreemd moet buigen om erbij te komen. Helaas geen erg slimme oplossing dus.
Het 3,5 inch grote display is opvallend groot en dankzij de HD-resolutie van 1280 x 720 pixels – ongeveer 2,76 miljoen pixels – levert het lcd-scherm een uitstekend scherp beeld. De beeldverhouding is 16:9, wat fijn is voor de videoweergave. Bij het maken van foto’s staan steeds virtuele bedieningselementen aan de randen van het display, waarmee je bepaalde functies zoals gezichtsherkenning of zelfs filmsimulaties kunt activeren. Het display is ook goed afleesbaar
in direct zonlicht. Bovendien kun je het opzij klappen en 180 graden naar voren draaien. Top! Tot slot kun je ook de elektronische zoeker gebruiken wanneer het omgevingslicht echt storend helder is. Deze zoeker heeft een hoge resolutie van 2,36 miljoen pixels en dekt honderd procent van het beeld af.
Onze tussenconclusie over de bediening: veel functies zijn niet meer bereikbaar met een aparte knop; de meeste instellingen bereik je nu via het grote aanraakscherm. Met de bestaande draaiwieltjes en knoppen is de bediening van de X-T200 ongeveer hetzelfde als van zijn concurrenten. Voor smartphonefotografen zal het geen verrassing zijn, maar voor Fujifilm-fotografen is het even wennen.
Ook sterk zonder X-Trans
De 24-megapixel CMOS-sensor die in plaats van de X-Trans-sensor in de camera zit, heeft enkele verbeteringen ondergaan ten opzichte van zijn voorganger. Zo zouden de koperen geleiders moeten zorgen voor een snellere transmissie. Samen met de nieuwe beeldprocessor zou de verwerkingssnelheid volgens de fabrikant ook hoger moeten zijn. In de praktijk is deze vernieuwing merkbaar bij snelle burstopnamen. Er zijn maximaal acht foto’s per seconde mogelijk zonder continu-AF. De serielengte valt op de hoogste snelheid met twintig foto’s wat mager uit. Dat komt vooral door de trage UHS-I-standaard van het kaartslot. Gelukkig stopt de camera niet volledig met zijn reeks wanneer het buffergeheugen vol is, maar verlaagt het alleen de snelheid. Tot een seriesnelheid van zes foto’s per seconde kan zelfs de continue autofocus het tempo bijbenen.
De 425 fase-AF-punten, die gelijkmatig verdeeld zijn over het gehele sensoroppervlak, zijn trouwens een grote verbetering ten opzichte van de voorganger. Zowel de snelheid als de nauwkeurigheid zijn aanzienlijk verbeterd en de oog- en gezichtsherkenning doen het uitstekend. Toch heeft de focusmotor bij weinig omgevingslicht de neiging om een beetje te jagen. Het kan dus soms iets langer duren voordat de focus goed is.
Terug naar de sensor: vergeleken met de X-T100 zijn de verbeteringen in zowel de ruis als de gemeten resolutie merkbaar, soms zelfs opvallend. Tot ISO 3200 zien de foto’s er gewoonweg geweldig uit, met veel details en tegelijkertijd maar weinig storende pixels. Je zou bijna vergeten dat er geen X-Trans-sensor in de camera zit. Maar ook nu zie je dat de beeldchip bij weinig licht tegen zijn grenzen aanloopt. Bij meer dan ISO 6400 neemt de scherpte van de details snel af en neemt de storende ruis sterk toe. Kortom: als je de ISO maar laag genoeg houdt, word je beloond met geweldige fotoresultaten.
Een allround-dslm
Een van de grootste kritiekpunten op de voorganger was de halfbakken videomodus. Er waren namelijk UHD-clips met slechts een schokkerige 15 fps mogelijk. De nieuwe systeemcamera filmt nu clips met een hoge resolutie tot een zeer goede 30 frames per seconde, al is echte 4K-video nog steeds gereserveerd voor de duurdere modellen. Je kunt ook een versnelling lager schakelen en filmen in Full-HD met maximaal 120 fps.
Bij de voorganger was dat alleen mogelijk bij 1280 x 720 pixels. Verder is het heel prettig dat de video’s geen last meer hebben van een vervelende cropfactor, waardoor je zonder beperkingen in groothoek kunt filmen. Verder is de prima HDR-modus het vermelden waard, waarmee je contrastrijke onderwerpen perfect kunt filmen. Het werkt heel eenvoudig: de framerate wordt in de HDR-modus gehalveerd. In plaats van één correct belichte video, neemt de camera twee streams op die verschillen in helderheid. De berekening wordt intern uitge
voerd en de uitvoer bestaat uit videomateriaal met een hoog dynamisch bereik.
Er zijn een micro-HDMI-poort voor een externe recorder en een 3,5-mm-poort voor een externe microfoon beschikbaar, maar een hoofdtelefoonaansluiting ontbreekt. Gelukkig zit de benodigde adapter van USB-C naar 3,5-mm-jack in de doos meegeleverd en kun je zo toch een hoofdtelefoon aansluiten. Een blik op de rest van de uitrusting biedt ook weinig reden tot klagen: belichtingstijden van 1/4000 s met mechanische sluiter en tot 1/32.000 s met de (naar wens stille) elektronische sluiter zijn goede mogelijkheden. Ook een intervaltimer voor timelapsevideo’s ontbreekt niet, evenals de populaire filmsimulaties van Fujifilm: Provia, Velvia en dergelijke kun je achteraf gemakkelijk in de camera op de foto’s toepassen. En het uithoudingsvermogen van de accu is met ongeveer 500 foto’s ook uitstekend.
Waarschijnlijk is het zwakste punt wat betreft de functies te vinden in de middelmatige kitlens: de gestabiliseerde XC 1545mm f/3.5-5.6 met zoommotor is compact, maar kan niet meekomen met de prestaties van de sensor. We zouden de zoomlens liever vervangen door de nieuwe 35mm-primelens, die beschikbaar is voor 200 euro extra.
Conclusie
De X-T200 wordt door de fabrikant aangeprezen als instapmodel. Hij levert over het algemeen goede tot zeer goede resultaten: zo had de voorganger er eigenlijk al uit moeten zien! De X-T200 is duidelijk de betere keuze, omdat die een goed gevuld allround-pakket biedt. Alleen de hoge prijs is een beetje jammer. Eigenlijk komt de grootste concurrentie voor deze instapcamera van de fabrikant zelf – in de vorm van de Fujifilm X-T30. Voor bijna dezelfde prijs schittert deze midrangesysteemcamera met veel functies uit de hogere klasse. Inclusief X-Trans-sensor.
Uitstekende beeldkwaliteit tot ISO 3200, videofuncties, groot touchscreen
Ruis & AF-prestaties bij weinig licht, plaatsing van de joystick
“Voor smartphonefotografen zal de bediening geen verrassing zijn, maar voor Fujifilmfotografen is het even wennen.”