Beregoede foto’s
Al tijdens zijn kinderjaren kreeg Rob van Hout de smaak van fotografie te pakken, want zijn vader had een eigen donkere kamer. Vervolgens ging hij zelf aan de slag en maakte hij foto’s tijdens kleine evenementen op zijn school. Tegenwoordig is Rob regelmatig in verschillende dierentuinen van Nederland en Duitsland te vinden.
Wanneer begon je interesse voor fotografie?
In mijn kinderjaren had mijn vader een donkere kamer, waar ik wel eens meehielp met het belichten en ontwikkelen van foto’s. Natuurlijk wilde ik toen ook zelf foto’s gaan maken. Omdat de
Minolta toch wel wat prijzig was voor kinderhanden, kreeg ik een eenvoudig kleinbeeldtoestelletje. De eerste rolletjes gingen vooral op binnenshuis, maar al snel had ik de smaak te pakken en liep ik als een heuse mini-reporter rond bij evenementjes op school.
Met de gang naar de middelbare school is de interesse daarna weggezakt, en eigenlijk pas weer teruggekomen toen ik (een jaar of twaalf geleden) mijn digitale point-en-shoot verruilde voor een DSLR om foto’s te gaan schieten in dierentuinen.
Hoe heb je geleerd te fotograferen?
Gewoon door het te doen eigenlijk. Met de overgang naar een DSLR heb ik wel veel op internet rondgestruind om me de achterliggende techniek eigen te maken. Van de belichtingsdriehoek (de relatie tussen diafragma, belichtingstijd en ISO gevoeligheid) tot de technische werking van het toestel: spiegel, matglas, pentaprisma, sluitergordijn, enzovoort. Ook heb ik wat workshops gevolgd voor dieren- en studiofotografie.
Wat zijn je favoriete onderwerpen?
Mijn favoriete onderwerp is zonder meer dieren, en meer specifiek beren. Ik ben al de nodige dierentuinen en berenparken in Nederland en Duitsland afgestruind voor plaatjes van deze magnifieke dieren. Soms kan ik er zelfs een hele trip van maken; zo ben ik in 2009 naar de opening van het nieuwe berenpark geweest in Bern, heb ik Alternativer Wolf- und Bärenpark Schwarzwald bezocht kort na de opening in 2011 en ben ik al meerdere keren naar het zusterpark in Worbis geweest.
Hoe zou je je eigen stijl beschrijven?
Geen idee. Ik werk niet bewust naar een bepaalde stijl toe. Ik las ooit dat je de eerste tienduizend foto’s sowieso nog zoekende bent, en aangezien er de laatste jaren door verschillende omstandigheden een beetje de klad is gekomen in het fotograferen, heb ik nog wat tijd waarschijnlijk.
Welke camera gebruik je?
Ik ben ooit begonnen met een Nikon D90, maar mede vanwege het geringe formaat en gewicht heb ik een paar jaar terug mijn set flink teruggebracht naar een Olympus Pen-F systeemcamera met een paar primes. Recent is daar nog de nieuwe Olympus 12-45mm f/4 bijgekomen als reislens, maar vanwege corona is die nog niet echt mee op pad geweest.
Heb je een favoriete lens?
Voor algemeen gebruik vind ik de 12mm f/2 (24mm kleinbeeld-equivalent) en 17mm f/1.8 (35mm kleinbeeld-equivalent) prettig om mee te werken. Ik heb ook de 75mm f/1.8 en die is heerlijk voor portretten: subliem scherp al op het maximale diafragma, en met fraaie achtergrondvervaging (bokeh) door de lange brandpuntsafstand en grote lensopening.
Wanneer je foto’s gaat maken, wat mag dan absoluut niet ontbreken in je fototas?
Reserve-accu’s! Het grootste nadeel van systeemcameras is zonder meer de beperkte accuduur. Ik heb bij mijn laatste trip in Japan helaas op een van de mooiste plekken van onze reis foto’s moeten maken met mijn telefoon omdat ik vergeten was mijn accu’s bij te laden. Pijnlijk!
Op welke foto ben je het meest trots?
Ik heb thuis twee eigen foto’s aan de muur hangen; eentje van een leeuw in Dierenpark Amersfoort, en eentje van een beer in Bärenwald Müritz die recht op me af kwam gelopen en indringend in de camera staarde. Het geeft de foto net dat beetje extra intensiteit.
Doe je veel aan nabewerking?
Beperkt. Ik doe alle nabewerking tegenwoordig in Capture One Pro, en daar is al zo veel mee mogelijk dat ik eigenlijk zelden andere software nodig heb. Mocht ik meer mogelijkheden nodig hebben, dan heb ook Affinity Photo.
Waar let je op bij het nabewerken van je foto’s?
Naast de algemene zaken zoals witbalans, belichting, contrast enzovoort, snij ik vaak de foto nog een beetje bij en verwijder oneffenheden die het beeld verstoren. Contrastcurve, kleurverzadiging en beeldhelderheid zijn handige hulpmiddelen om een foto net wat meer ‘pop’ te geven wanneer dat nodig is. Een zwakte van me is het gebruik van vignettering om de aandacht te sturen naar het onderwerp. Ik probeer het tegenwoordig minder – of in ieder geval minder opvallend – te doen.
Wat zou je nog willen leren op het gebied van fotografie?
Ik ben echt heel slecht in straatfotografie! Met name bij het maken van vakantiefoto’s zou ik graag vaker en meer mensen vastleggen in plaats van enkel gebouwen en natuur, maar ik vind het ontzettend moeilijk om zomaar vreemden te benaderen met een camera. Bovendien wil je natuurlijk het liefst niet geposeerde foto’s, dus het moet ook geen gemaakt moment worden. Ik merk wel dat een kleine camera zoals de Pen-F minder intimiderend werkt dan een grote DSLR; een aantal jaren terug had ik op een vakantie in Turkije een grote Nikon D7000 met 24-70mm F/2.8 lens bij me, en dan merk je dat mensen al snel bevriezen of wegduikende bewegingen maken.
Staat er nog een fotolocatie op je bucketlist?
Ik zou dolgraag eens beren in het wild willen gaan fotograferen in bijvoorbeeld Katmai National Park of Kodiak Island, dat lijkt me echt machtig. Ik heb er jaren terug al eens naar gekeken, maar georganiseerde fotosafari’s in die regio zijn echt extreem prijzig (makkelijk $6000 of meer voor een paar dagen), en gezien de mogelijke risico’s is het ook niet iets dat ik zonder professionele begeleiding zou willen doen. Maar wie weet komt het er nog wel ooit van; ik zou het in ieder geval geweldig vinden.