Test: Canon EOS 850D
Lange tijd werden de compacte en lichte dslr-instapmodellen van Canon beschouwd als de ultieme camera's voor beginners. In deze gedetailleerde test moet het nieuwste model bewijzen dat de traditionele sterke punten zich nog steeds staande kunnen houden tegenover de concurrentie.
De EOS 550D uit 2010 en de latere versies waren vooral enorm populair onder amateurfilmers. Dankzij de firmware 'Magic Lantern' van slimme knutselaars konden veel verborgen functies worden gebruikt die de videoprestaties van de handzame dslr's flink verbeterden.
Het nieuwste model borduurt voort op de ongeveer drie jaar oude EOS 800D en wordt ook gepresenteerd als een logische verdere ontwikkeling van de camera. De EOS 850D heeft meer videofuncties, een uitgebreidere uitrusting en een verbeterde autofocus. Op papier is het dus een verleidelijk aanbod. In de praktijk volgt helaas al snel de teleurstelling, in elk geval wanneer je kijkt naar de voorganger en de sterke concurrentie in dit segment – zowel met als zonder spiegel.
Wat betreft de behuizing en de bediening is er weinig veranderd in vergelijking met de voorganger. Voor de duidelijkheid: de ergonomie van de instap-dslr's is al jarenlang van een constant hoog niveau. De camera voelt als gegoten en de plaatsing van de knoppen is perfect. De vele knoppen kunnen voor instappers wat verwarrend
of zelfs overweldigend zijn, maar ze versnellen het selecteren van de juiste instellingen enorm. Zoals bij alle instap-dslr's van Canon zit er alleen een wieltje direct achter de ontspanknop. In de handmatige modus verschijnt er kort een draaiwieltje op het bedieningskruis om het diafragma te corrigeren. Prima!
De optische zoeker heeft een afdekking van zo'n 95 procent, maar de vergrotingsfactor van 0,82 had iets groter kunnen zijn. De parameters zijn goed af te lezen en het beeld is helder. Hetzelfde geldt voor het draai- en zwenkbare 3-inch display aan de achterkant. In Live-View en bij het kiezen van de zeer overzichtelijke instellingen van het Quick-menu gebruik je de uitstekende touch-bediening, inclusief focus-tracking en gebarenbediening bij het bekijken van foto's. Wat betreft de bediening merk je heel duidelijk dat de Canon EOS 850D het resultaat is van de decennialange ervaring van de fabrikant.
Schoonheid zit van binnen
Aan de binnenkant van de polycarbonaat behuizing (versterkt met glasvezel) zien we een vergelijkbaar beeld. De APS-C-sensor met een resolutie van 24 megapixels en het bruikbare ISO-bereik in de geavanceerde modus (ISO 100 - ISO 51.200) kennen we al van andere modellen. De sluitertijden zijn in te stellen van 1/4000 tot 30 seconden, maar de EOS 850D heeft geen elektronische sluiter. Nieuw is digitale beeldprocessor (achtste generatie). Die moet zorgen voor een snellere burst-modus en een betere signaalverwerking. Dat lukt overigens maar ten dele. De framerate stijgt van zes naar iets meer dan zeven foto's per seconde en ook de resolutie is iets hoger. Maar wat betreft ruis en de weergave van details is het resultaat jammer genoeg toch iets minder dan dat van de 800D.
De autofocus presteert op een vergelijkbare manier. De 45 kruissensoren doen uitstekend werk. De camera stelt snel en nauwkeurig scherp op het onderwerp en in de AI-servomodus volgt de autofocus het onderwerp zelfs bij hoge snelheid. Fotografeer je via Live-View, dan heb je zelfs de beschikking over een ogen- en gezichtsherkenning, en een trackingfunctie met touch-selectie. De beschikbare 143 AF-velden dekken de sensor over de hele hoogte van het beeld af. Zowel de reactiesnelheid en de nauwkeurigheid nemen daardoor duidelijk af. En zelfs bij korte brandpuntsafstanden heb je te maken met storende schokkende bewegingen van de AF-motoren. Erg jammer. Het wordt dan direct duidelijk dat er geen gebruik wordt gemaakt van dual-pixel AF.