Leica SL2
Het ontwerpprincipe 'form follows function' is de inspiratiebron voor veel succesvolle producten en niet alleen binnen de fotografie. Met de Leica SL2 is het juist andersom. Alle techniek lijkt ondergeschikt te zijn aan de prachtige body.
Leica is als geen andere fabrikant van camera's en lenzen in staat om hun producten vakkundig aan de man te brengen, speciaal aangepast aan de behoeften van klanten die gewend zijn aan luxe. De iconische rode stip met het logo garandeert een cameratechniek van hoog niveau met een tijdloos elegant ontwerp.
De Leica-camera's doen onvermijdelijk denken aan een prestigieuze Rolls-Royce limousine. Het klassieke design en de kwaliteitsmaterialen hebben een reeks producten opgeleverd die in de loop van decennia zijn verbeterd en steeds vooruitstrevend zijn. Aan de binnenkant tref je de meest moderne technologie van BMW aan, wat het bedrijf heeft geholpen aan een naam die staat voor betrouwbaarheid en uitstekende rijeigenschappen. Wat dat betreft zijn er wel diverse parallellen te trekken naar de Leica SL2.
Een zeer bijzondere systeemcamera
De Leica SL2 is de enige fullframe-camera met verwisselbare lensvatting die werkelijk 'Made in Germany' is. In vergelijking met bijvoorbeeld de Sony A7-camera's is de dslm erg fors. Met een gewicht van rond de 900 gram inclusief accu weegt de camera zo'n 250 gram meer dan de concurrenten van de Japanners. Bovendien meet de camera aan alle kanten (dus in de hoogte, breedte en diepte) wat millimeters meer. Dit betekent dat de Leica door kleinere handen niet zo stevig kan worden vastgepakt. Heb je grote handen, dan kun je de geprononceerde uitstulping stevig vasthouden en kun je ook goed bij de twee knoppen naast de vatting. Het valt overigens op dat de SL2 slechts een paar directe knoppen heeft. Modellen van
„Vergeleken
met camera's van veel andere merken ziet de Leica SL2 er tijdloos, eenvoudig en elegant uit.
andere fabrikanten lijken hiermee vergeleken overdadig. Drie knoppen naast het display, en twee knoppen aan de boven- en voorkant naast de vatting zijn in principe voldoende, want sommige knoppen kunnen naar wens vrij worden toegewezen.
Functies die je niet zo vaak gebruikt zijn terug te vinden in het snelmenu of in het hoofdmenu. Het inconsequente hiervan is dat je het hoofdmenu niet via aanraking kunt bedienen, maar het snelmenu wel. Wat betreft het prettig in de hand liggen en de bruikbaarheid zijn de meningen op onze redactie behoorlijk verdeeld. Wat de een handig en fijn vindt, is voor de ander juist te beperkt.
De behuizing bestaat uit een magnesiumaluminiumlegering met stevige kunstlederen onderdelen. De speciale coating blijkt bijzonder ongevoelig te zijn voor vingerafdrukken, strepen en, volgens de fabrikant, zelfs voor lelijke krassen. Het 3,2-inch display beslaat een groot deel van de achterkant. Met
2,1 miljoen pixels is het beeld op het display altijd zeer scherp en duidelijk. Alleen in direct zonlicht reflecteert het scherm duidelijk zichtbaar, wat de leesbaarheid niet ten goede komt.
Het scherm zit stevig geïntegreerd in de behuizing en kan dus jammer genoeg niet worden uitgeklapt of gedraaid. De Leica SL2 is de enige camera in zijn klasse die gecertificeerd is volgens beschermingsklasse IP54. Dit betekent dat de systeemcamera officieel beschermd is tegen het binnendringen van schadelijke stofdeeltjes. De camera is ook aan alle kanten afgedicht tegen spatwater, zodat je zeker niet bang hoeft te zijn voor kleine buien. Wanneer je de dure apparatuur zorgvuldig behandelt, zul je dus lang plezier beleven aan de Leica SL2. De elektronische zoeker is absoluut een schot in de roos. Met 5,76 miljoen pixels, een afdekking van 100 procent en een vergrotingsfactor van 0,78 behoort de zoeker zonder enige twijfel tot de professionele klasse.
Het ontwerp is zonder meer sierlijk. Heldere lijnen om de grote L-vatting bepalen het uiterlijk. Door de vele open ruimtes ziet de camera er bijna puristisch uit. Dat heeft als bijkomend voordeel dat je niet ongewild knoppen kunt indrukken. Praktische details, zoals een geïntegreerde dioptrie-instelling, bewijzen dat de fabrikant ook oog heeft voor functionaliteit, ook al ligt de nadruk op de vormen en contouren. Ook het vierkante schermpje aan de bovenkant met een resolutie van 128 x 128 pixels voor de belangrijkste opname-informatie is praktisch en ziet er ook weer bijzonder chic uit.
Wat je ogen zien en wat het laboratorium ziet
Net als de eerder genoemde bedrijven Rolls-Royce en BMW maakt ook het merk Leica gebruik van de technologie van een bondgenoot. Concreet betekent dit dat de sensor ons allemaal al bekend is. De SL2 gebruikt namelijk dezelfde chip als het topmodel met hoge resolutie van Panasonic. Een zeer goede beslissing, want wat betreft de beeldkwaliteit presteert de systeemcamera op een vergelijkbaar niveau als de Panasonic S1R. De Sony-modellen met hoge resolutie en de Fujifilm GVX100 met middenformaat-sensor doen het net iets beter. Meer informatie hierover vind je in het kader over beeldkwaliteit. In combinatie met het uitstekende, in eigen beheer ontwikkelde SL-objectief, bereikte de Leica SL2 ins ons laboratorium in elk geval zeer hoge resolutiewaarden, zelfs bij hoge ISO-instellingen. Het enige dat niet past in het eersteklas beeld is de prominente ruis die we op de monitor meten in de 100%-weergave volgens de VN1norm. De VN3-meting (die overeenkomt met de ruisverhouding in print op A3) laat daarentegen niets opvallends zien en komt op het hoge niveau van de Panasonic S1R uit.
Deze positieve eerste indruk houdt stand als we kijken naar de apparatuur en de bestaande fotofuncties. De 47-megapixelsensor heeft een beweegbare ophanging met een aantal bijbehorende voordelen. In onze tests met de APO Summicron 90mm f/2 waren scherpe foto's uit de vrije hand met een sluitertijd tot één seconde nog steeds mogelijk. Met kortere brandpuntsafstanden kunnen nog langere belichtingstijden worden bereikt. Praktisch als je een voorkeur hebt voor minimale bagage zonder zwaar statief, bijvoorbeeld wanneer je de natuur in trekt. Als foto's met een resolutie van 8368 x 5584 pixels niet genoeg zijn, kun je gebruikmaken van de zogenaamde multishot-modus, die we al kennen van Panasonic. Een statief is dan wel absoluut noodzakelijk, want de camera berekent in totaal acht afzonderlijke beelden, die achter elkaar worden geschoten met een offset van een halve pixel per beeld, tot een dng met 14 bit kleurdiepte en verhoogde