Sony Alpha 7C
De nieuwe Sony A7C is de kleinste en lichtste fullframe-dslm die je momenteel kunt kopen. We hadden de kans om de systeemcamera aan een praktijktest te onderwerpen.
Vanaf de eerste blik op de camera is duidelijk dat de ‘C’ in de naam van de Sony A7C voor ‘compact’ staat. Zo heeft de fabrikant hem overigens ook aangekondigd. Van buiten lijkt de camera op een exemplaar uit de 6000-serie, maar binnenin zit de beste fullframe-techniek uit Sony’s 7-serie. Door deze combinatie is de camera op dit moment de kleinste en lichtste fullframe-dslm met geïntegreerde beeldstabilisatie die er is. In dit artikel lees je onze eerste praktische indruk van deze camera.
Fullframe in broekzakformaat
De A7C is wel degelijk handzaam en compact. Met iets meer dan 500 gram is de camera slechts onmerkbaar zwaarder dan een A6600, maar ongeveer 150 gram lichter dan een A7 III. Qua breedte en hoogte is de fullframe-dslm ongeveer een halve centimeter groter dan zijn
APS-C zuster. De diepte is daarentegen weer praktisch identiek. De plaatsing van de knoppen is op een vergelijkbare manier aan te duiden. De verwantschap is duidelijk, zij het met kleine wijzigingen. Een grote AF-On-knop bevindt zich nu onder het enige gekartelde wieltje aan de achterkant. Daarnaast vinden we een wieltje voor de belichtingscompensatie. De modusknop zit wat meer naar het midden op de bovenkant, met een video-opnameknop ernaast. De menuknop zit boven het uitklapbare touchscreen van drie inch. Er is echter helaas geen touchmenu geïntegreerd en de menustructuur is gebaseerd op de generatie van voorganger A7S III.
Alle aansluitingen (waaronder microfoon, hoofdtelefoon, USB-C, micro-hdmi en USH-II kaartslot) zijn verborgen achter klepjes aan de linkerkant van de behuizing. Sony heeft duidelijk goed nagedacht over de plaatsing van al die aansluitingen.
Het zicht op het display blijft altijd onbelemmerd, ook wanneer je het 180 graden naar voren klapt. Bij sterk zonlicht kun je de kleine zoeker met 2,36 miljoen pixels
(die we kennen van de A6600) gebruiken in plaats van het display.
De juiste mix
Als we naar de binnenkant kijken, zien we veel beproefde en ook een aantal herziene onderdelen. Zo ziet de backside illuminated sensor (BSI) van 24 megapixel er voor ons direct vertrouwd uit. En inderdaad, we zien in onze test qua beeldkwaliteit geen enkel verschil met de A7 III. Dat is grotendeels positief. De detailweergave, de scherpte, de ruisvorming en het dynamisch bereik zijn uitstekend en de 5-assige beeldstabilisatie werkt heel betrouwbaar.
Wat dat betreft heeft Sony een geweldige prestatie geleverd in het verkleinen van de componenten. De nieuwste Bionz-Xprocessor doet de rest en helpt de dslm een
seriesnelheid van tien foto’s per seconde te halen. En dat met zowel de herziene mechanische sluiter, als met de stille elektronische sluiter.
Wat betreft de autofocus heeft Sony geen compromissen gesloten. De A7C gebruikt 693 fase- en 425 contrast AF-punten met een dekking van 93 procent van het sensoroppervlak. Dat is hetzelfde systeem als in de A7 III wordt gebruikt. Daarnaast is er een verbeterde realtime ogen-AF en realtime-trackingsysteem, dat ook bruikbaar is voor filmers.
De dslm filmt overigens uhd-clips met maximaal 30 fps en full hd-clips met maximaal 120 fps. 6K oversampling zonder pixelbinning en HLG- en S-Log-profielen klinken allemaal heel vertrouwd, en zijn ook te vinden in het iets grotere zustermodel. Sony heeft de inmiddels niet meer verplichte 30-minutenlimiet bij het filmen losgelaten en heeft de A7C tot slot ook de praktische AF-instellingen voor gevoeligheid van de A7S III gegeven.
Filmmakers zijn blij met de zijdelingse schermophanging, fotografen met de puike prestaties.
Eigen concurrentie
De grote voordelen van een spiegelloos systeem zijn op papier al lang bekend en inmiddels ook in de praktijk, al zijn er wel gemengde resultaten. De A7C is wat ons betreft een stap vooruit, maar ook gelijk weer twee stappen achteruit. De compacte behuizing en het lichte gewicht maken de dslm geschikt om mee te reizen en zorgen ervoor dat de camera handig is in het dagelijks gebruik. Maar sommige fotografen willen misschien toch wel een wat meer uitgesproken behuizing, met extra knoppen voor alle vingers van de rechterhand. Het is ook jammer dat Sony de A7C niet de nieuwe touch-interface van de A7S III heeft gegeven. De beoogde jonge doelgroep zou daar zeer tevreden mee zijn geweest. We zijn benieuwd hoe de nieuwe camera er het in het laboratorium vanaf brengt in vergelijking met zustermodel A7 III. Die past niet alleen beter in grotere handen, maar is inmiddels ook al voor een veel lagere prijs beschikbaar, met bovendien vrijwel identieke kenmerken en beeldkwaliteit.