Meer dan een moment.

Ideeën schieten Marsel te binnen, zijn associatieve brein reguleert dit proces – dit is de wat. Filosofisch in zijn benadering, vraagt Marsel zichzelf altijd waarom een dergelijk idee de moeite waard is om vast te leggen. Want als hij daar geen helder antwoord op kan geven, dan is het idee de moeite niet waard. Voor Marsel is het vooral belangrijk dat een idee origineel is en in de uitvoering minimalistisch. Een krachtig beeld is een beeld dat simpel en to the point is. Zo óók het beeld van de man in de uitgestorven Sahara, omringd door niets anders dan de elementen der aarde. Een alomtegenwoordige wind die ritmisch door het verstuivende zand glijdt. Op de voorgrond een golvende zandzee die wordt bewandeld door een reiziger, solitair en statig. Marsel ziet dit als een van zijn favoriete beelden, de situatie gedirigeerd door het getij van de kosmos en geportretteerd door Marsel.

Zijn portret van de solitaire man in de Sahara is een visuele representatie van wat Marsel vooraf in zij hoofd had bedacht. Daarom is het een van zijn favoriete prints, want het is een foto waarmee hij kan laten zien wat zijn brein had georkestreerd. Voor mensen als Marsel is dit een verademing, want het komt niet vaak voor dat de perfectionist iets creëert wat zijn stoutste verwachtingen evenaart. Met dit beeld is die vertaling van idee naar plaat een werkelijkheid geworden en meer dan dat, want dit is een van de beelden die in de praktijk nog mooier is geworden dan wat hij zich vooraf had ingebeeld. Terugblikkend is dit beeld meer dan een visueel spektakel, het is ook een plezierige registratie van een adorabele reis. De foto zelf is in de Sahara bij Libië gemaakt, een land getergd door conflicten en hebzucht. Maar niets is wat het lijkt, want Libië is ook een van de mooiste landen die Marsel heeft mogen ontdekken. Een gastvrije cultuur, waar men hem warmhartig heeft onthaald. Ondanks de de problematiek in dit land, had hij het gevoel alsof hij thuiskwam.