Op de brug

Als het koetswerk de roesttoets der kritiek heeft doorstaan, ben je er nog lang niet. Voor een definitieve goedkeuring zul je de bus op de brug moeten zetten. Richt een zaklantaarn op de carrosserienaad linksvoor op de hoek. Een niet goed afdichtend antennerubber kan hier op den duur voor zware roestschade zorgen. Hoe ziet de wagenbodem eruit en hoe is de staat van de binnenspatborden? Als die zijn doorgeroest, kun je de brug het beste meteen weer laten zakken en hard wegrennen. De aan de bovenkant roestgevoelige brandstoftank (vrijwel niet te zien, vaak wel te ruiken) is doorgaans al vernieuwd. Wie de tank zelf vervangt, doet er goed aan hem van een beschermende laklaag te voorzien. Als de auto nog een luchtgekoelde CU-motor heeft, is het fijn als die door een eerdere eigenaar is voorzien van een elektrische brandstofpomp. Daarmee loopt de boxer rustiger, bovendien is een originele membraanpomp lastig verkrijgbaar.

Sterk punt van de T3 was altijd het onderstel. Ondanks zijn flinke afmetingen en dito gewicht, gold de bus in zijn glorietijd als lekker wendbaar. Anno nu is het onderstel juist vaak een probleemkind, en dan met name de vooras. De lagerbussen van de draagarmen zijn veelal versleten, evenals de stuurkogels. Controleer de bevestigingspunten van het subframe met een koevoet op overmatige speling. De lagering van de trekstangen is eveneens een zwak punt. Als de gaten in de ophangpunten ovaal in plaats van rond zijn, moet er gelast worden. Let op of de rubbers zich binnen de toleranties bewegen. Bij extreme overbelasting kunnen de trekstangen afbreken. Bij de achteras willen er nog wel eens breuken in de compacte schroefveren voorkomen. Hinderlijk, maar geen drama. Doorgeroeste draagarmen zijn dat wel en als de schokdempersteunen ook zijn aangetast, wordt het echt kritiek.