NIEUWS UIT DE KLASSIEKERWERELD
Het is alweer een halve eeuw geleden dat Opel de Ascona A en Manta A presenteerde. De Manta was Opels antwoord op de Ford Capri. In vijftig jaar tijd ontwikkelde de ranke coupé zich van volksheld tot paria tot zeldzame klassieker.
De Opel Manta A deed in de jaren zeventig talloze jongens- en mannenharten sneller kloppen. Maar hoe populair Opels sportcoupé ook was, veel klassiekerliefhebbers halen hun neus op voor de Duitse ‘disco-Ferrari’. Dat komt vooral doordat de Manta A op hogere leeftijd in handen viel van de petjesbrigade. Helaas vond die het nodig om de auto te ‘verfraaien’ met allerhande tupperware, foute wielen en andere ellende uit de accessoireshop. Een twijfelachtig imago was het resultaat.
Manta, Giugiaro en Cousteau
De grote mannen achter de Manta A zijn designchef Chuck Jordan, GM-directeur Bob Lutz en ontwerper George Gallion. Jordan en Lutz wilden de Manta naast de al in ontwikkeling zijnde Ascona A in het Opel-programma opnemen. Daarbij maakten ze gretig gebruik van bestaande onderdelen. Zo bleven de kosten lekker laag. De eerste prototypen van de Opel Manta hadden nog dezelfde neus als de Ascona, maar uiteindelijk viel de keus toch op een eigen, veel sportiever front. Op het allerlaatste moment moest nog een geschikte naam worden bedacht. Voor 10.000 mark kocht GM de rechten op de modelnaam Manta, die eerder een studiemodel van ItalDesign sierde.
De snelste A-Manta is geen Opel
De Opel Manta gold meer als elegante coupé voor alledag dan als ultrasportief rij-ijzer. Uitzondering is de Manta 2800 TE van het Belgische bedrijf Transeurop Engineering. Dankzij de 2,8-liter zes-inlijn uit de Commodore werd dit de krachtigste Manta A ooit. Met zijn 145 pk knalde hij in 7,5 tellen naar 100 km/h. Er zijn slechts 79 stuks van de 2800 TE gebouwd, maar de auto mocht niet met Opel-logo worden verkocht.
Tot 1975 liepen er bijna een half miljoen Manta’s A van de band. Daarvan zijn er in Nederland maar enkele tientallen over, en zelfs bij onze oosterburen staan nog maar 700 Manta’s A geregistreerd. De meeste Manta’s waren al binnen tien jaar doorgeroest en afgevoerd naar de eeuwige schrootvelden.
Met de Ascona A liep het nog slechter af. Van de bijna 700.000 gebouwde exemplaren is nog maar een enkeling in leven – het typische lot van een doorsnee middenklasser uit de seventies. En dat terwijl de Ascona A ook sportieve successen kende. Met Walter Röhrl aan het stuur, won een tweedeurs Ascona SR het EK Rally van 1974.