GOLF GTI-CONCURRENTEN
Opel Kadett GTE, Fiat Ritmo Abarth 125 TC
Voor veel mensen komt het meest begeerlijke speelgoed van de jaren zeventig en tachtig uit Wolfsburg. Maar hoe puik de Golf GTI ook presteerde, er reed meer leuk spul rond in die tijd. Voor de prijs van een sportieve Volkswagen, kon je ook achter het stuur van een rappe Fiat of Opel plaatsnemen. In 1981 presenteerden de Italianen samen met Abarth de Ritmo
105 TC. Kort daarna verscheen de 125 TC. De typeaanduidingen verklappen een weelderig motorvermogen van respectievelijk 105 en 125 pk. Begin jaren tachtig was 125 pk nietmisselijk. Die spierballen waren te danken aan een tweelitermotor met een dubbele bovenliggende nokkenas. In 1983 zette Opel de tegenaanval in met de Kadett GTE. Onder de motorkap van de snelle DKadett lag een 115 pk sterke 1.8 met bovenliggende nokkenas. Hoewel Duitse en Italiaanse automerken verschillende ideeën hadden over autodesign, waren er toch duidelijke overeenkomsten aan te wijzen. Beide modellen kregen een hoekige carrosserie die perfect in het tijdsbeeld paste. Ook waren ze stuk voor stuk net geen vier meter lang en net geen 1000 kilo zwaar. En ze beschikten allebei over voorwielaandrijving, net als de Golf GTI.
Wildste haren verloren
Beide merken hadden de juiste papieren om zich op het terrein van de hete hatchback te begeven. Opel bouwde al langer sportieve modellen, met afkortingen als GTE en GS/E in
Fiats compacte gezinsauto
veranderde in een gezinsvriendelijk sportwagentje.
de naam. Fiat stond ook bekend als een merk dat zijn koperspubliek kon plezieren met sportieve modellen. Maar zowel in Rüsselsheim als in Turijn was er iets geks aan de hand: de ontwerpers van beide hatchbacks waren hun wildste haren verloren. Zo schudde de sportieve Kadett niet gevaarlijk met zijn kont – een eigenzinnig karaktertrekje van snelle achterwielaangedreven Opels uit die tijd. In plaats van een coupeetje waarvan de neus vaker een andere kant op wees dan een secondewijzer, stond er nu een vierkante bodybuilder een beetje stoer te doen met zijn verbrede wielkasten. Fiatrijders waren ook de pineut, zij zaten plotseling tussen twee enorme kunststof bumpers. Die bezorgden de bestuurder geen rallygevoel en de auto geen flair.
Geen geweldige eerste indruk dus. Maar het moet gezegd worden dat de GTE zich in een oogopslag onderscheidt van zijn tammere broers. Die conclusie trek je zonder ook maar een meter met de sportieve DKadett te rijden. De speciale wielen en de bekende schorpioen van Abarth laten de rappe Ritmo dezelfde, duidelijke boodschap uitstralen: Neem mij serieus! Nee, geen van beide merken wilde dat de kwaliteiten van zijn compacte sportieveling werden onderschat.
De tweelitermotor van de Ritmo had zich al bewezen in de Fiat 131 en de Lancia Beta.
Abarth ontfermde zich over beide nokkenassen, de cilinderkop, de zuigers en de krukas. De Webercarburateur is een overblijfsel uit het verleden, de concurrentie was vanwege de naderende uitstootnormen al in de weer met moderne injectiesystemen. Zo beschikt de Kadett GTE over de LEJetronic. Dat is wel zo comfortabel, want hij loopt mooier, zowel stationair als bij een koude start. De Ritmomotor is in zijn element tussen de 4000 en 7000 toeren en laat de teller graag in het rood lopen. En snel datie is! In een autotest uit die tijd beschreef een journalist hoe hij de
200 km/h passeerde. De snelheidsmeter gaf het aan, maar in werkelijkheid ging de Ritmo Abarth 125 TC niet harder dan 188 km/h. Welke conclusie kun je daaraan verbinden? De optimist zou zeggen dat het niet om de bestemming gaat, maar om de reis ernaartoe. Wat de reis van 0 naar 188 km/h nog leuker zou maken, is voorstoelen die wat beter passen bij het sportieve onderstel.
Alles heeft een Ritmo
Afgezien van de bedaagde voorstoelen, biedt de Ritmo een geweldig totaalpakket. Zijn kracht, gewicht en afstemming sluiten perfect op elkaar aan. Grijp het stuur van de Fiat stevig vast en je kunt hem met veel precisie door uiteenlopende bochten sturen. De technici van Abarth hebben er ook verstandig aan gedaan om geventileerde remschijven aan de voorwielen te monteren. Met als resultaat dat de compacte gezinsauto veranderde in een gezinsvriendelijk sportwagentje. Over de Kadett GTE zijn we net zo positief. Opel was er
wat laat bij en had de auto aangekondigd lang voordat hij daadwerkelijk beschikbaar was, maar in dit geval telt het resultaat. Wij zijn er nog altijd van overtuigd dat de lange wachttijd werd benut om de laatste minpunten te verhelpen. Het resultaat mag er zijn: het sportief harde onderstel laat zich niet van de wijs brengen. De GTE beheerst snelle, langgerekte snelwegbochten net zo zelfverzekerd als scherpe
In 1983 zette Opel de tegenaanval in met de 115 pk sterke Kadett GTE.
haarspeldbochten op stuurmanswegen. De afstemming van de versnellingsbak werd destijds bekritiseerd: de vijfde versnelling is nogal lang, waardoor je heuvelopwaarts vaak moet terugschakelen. Met als gevolg dat het brandstofverbruik net zo rap omhooggaat als de auto zelf.
Wat betreft bedieningsgemak wint de Kadett het van de Ritmo. Dat verwacht je ook van een Duitse auto. De ontwerpers van Fiat vonden andere dingen belangrijk, zoals extra klokken en een uitgebreide lunch. De ronde instrumenten in het midden van het dashboard en de aluminium spaken van het stuur geven de Fiat de sportiefste uitstraling. Toerentellers waren standaard in beide auto’s. De allergrootste overeenkomst tussen de twee hatchbacks is de treurigste: het is de Opel Kadett GTE en de Fiat Ritmo Abarth 125 TC niet gelukt om de Golf GTI van de troon te stoten.