Remmende voorsprong
Echt, ik ben niet tegen vernieuwing in de autowereld. Eerder prees ik op deze plek al eens de bedenker van de automatische choke, en ook de rembekrachtiger vind ik een uitermate nuttige uitvinding. Toen ik nog maar net mijn rijbewijs had, kwam een studiegenoot van me trots de Volkswagen Kever laten zien die ze in het zweet haars aanschijns had opgeknapt met haar vader.
We gingen een eindje toeren en ik mocht rijden. In de verte sprong het verkeerslicht op rood. Ik drukte net zo hard op de rem als in de Ford Escort waarin ik rijles had gehad. Maar waar de Ford deed wat je van hem verwachtte, snel vaart minderen, bleef de Kever stoïcijns doorrijden. Toen het verkeerslicht gevaarlijk dichtbij kwam, kreeg ik vanuit de bijrijdersstoel de aansporing dat ik het rempedaal ‘misschien iets dieper moest intrappen’. Iets dieper? Gevoelsmatig heb ik een halve minuut met mijn volle gewicht op het pedaal gestaan, meer dan genoeg tijd om rampscenario’s te bedenken hoe dat mooie witte Kevertje door mijn toedoen binnen luttele seconden tot schroot zou worden verpulverd. Gelukkig reed er geen auto voor ons en kwamen we iets achter de stopstreep een soort van op tijd tot stilstand. Misschien heb ik door deze ervaring de charme van een Kever nooit begrepen, ook niet toen ik er vele jaren later voor Classic Cars een reportage over schreef en ik beter doorhad hoe je het rempedaal van een stokoude auto bedient.
Op andere onderdelen ben ik wel van de ‘vroeger was alles beter’-school. Vooral de heimwee naar fysieke knoppen en fatsoenlijke sleutels neemt bij mij steeds ernstiger vormen aan. We hadden onlangs de Tesla Model Y op de redactie, voor ons andere magazine Auto Review. Vergeleken bij het minimalistische dashboard van de Model Y, bestaande uit een stuur en een groot scherm, is een crematorium met kunstboeketten een feestzaal.
Nog idioter is dat een gewone sleutel een optie is waarvoor je omgerekend 150 euro betaalt. Wil je dat niet, dan moet je een app installeren of een sleutelkaart bij je dragen. Op de website van Tesla staat een document van 2600 woorden waarin wordt uitgelegd hoe beide werken. 2600 woorden! “Dit vindt ook een chai latte drinkende hipster toch onhandig?”, denk ik dan mopperend. Schrale troost: de Tesla Model Y remt zelf af als je een verkeerslicht nadert.
Gevoelsmatig heb ik een halve minuut met mijn volle gewicht op het pedaal gestaan.