Roerige tijden
De waarde van de bitcoin gaat momenteel alle kanten op. Eerst torenhoog omhoog, toen na een grote cash-actie rond Kerst een flinke dip omlaag en nu weer een soort stabilisatie daar ergens tussenin – maar nog even afwachten in hoeverre justitie vat krijgt op de witwaspraktijken en ook wat Zuid-Korea gaat doen met de staatsbemoeienis. Kortom: het zal nog wel even onrustig blijven.
Wellicht schuilt het grote gevaar voor de bitcoin echter niet zozeer in de koersschommelingen, maar zou een duurzaamheidslobby wel eens roet in het eten kunnen gaan gooien: het minen van één bitcoin kost meer energie dan sommige landen per jaar verbruiken en voor één bitcointransacie is een hoeveelheid energie nodig die overeenkomt met het maandelijks verbruik van een compleet huishouden. Dat is niet lang vol te houden natuurlijk.
Er wordt inmiddels wel gewerkt aan alternatieven voor de achterliggende blockchain-techniek. De 'hard fork' Bitcoin Cash is daar een voorbeeld van. Naast de al bestaande varianten bij de cryptovaluta wordt het daarmee al met al niet overzichtelijker – wat naast de aanblijvende commentaren over het uiteenspatten van de bitcoin-zeepbel voor een aantal mensen wellicht een reden is om dan maar helemaal te cashen. Achter cryptovaluta zit geen centraal orgaan, dus er kan geen bank failliet gaan. Maar als een groot deel van de mensen hun valuta verkoopt en niemand meer nieuwe maakt of koopt, werkt het systeem ook niet meer. De koersen zijn toch immers grotendeels gebaseerd op wat de gek ervoor geeft.
Dat sommige websites op de achtergrond de rekenkracht van jouw pc misbruiken om bitcoins voor henzelf te minen, komt dan ook niet echt als een verrassing. De energie en de cpu-tijd moeten immers érgens vandaan gehaald worden.
Het ongevraagd gebruiken van jouw resources is niet alleen laakbaar, maar levert ook nog eens een ander reëel gevaar op. Er is immers paniek in processorland. Door securitylekken als Meltdown en Spectre blijken heel veel processors en daardoor heel veel apparaten toegankelijk voor hackers. Het gaat daarbij niet om een simpel lek dat met een snelle patch weer te dichten is. Het is een structureel beveiligingsrisico dat met compleet nieuwe firmware of microcode-updates verholpen moet worden. In deze c't een uitleg over die lekken en hoe ze benut kunnen worden. En ook een overzicht van de acties die hardwarefabrikanten en softwareproducenten inmiddels genomen hebben of op het programma hebben staan. Maar soms blijft het verdacht stil of kiezen fabrikanten er zelfs expliciet voor om níet te patchen – zoals Apple doet bij apparaten met oudere iOSversies. Wat mij betreft net zo laakbaar.
De afgelopen periode was ook voor c't zelf een roerige tijd. Net na het vieren van ons 20-jarig jubileum ging de uitgever helaas failliet. Gelukkig werd vrij snel besloten tot een doorstart, zodat de lezers en abonnees van c't daar verder weinig van gemerkt zullen hebben – behalve dan dat de vorige editie wat later op de mat en in de winkel lag. Maar nu liggen we weer op schema en blijven we het vaandel, de kwaliteit en het niveau van c't hooghouden.
Veel plezier
Noud van Kruysbergen