Netflix in je DNA
Een team onder leiding van professor Reinhard Heckel aan de TU van München heeft een aflevering van een tv-serie in synthetisch DNA opgeslagen. De onderzoekers hadden slechts één picogram van het molecuul nodig om ongeveer 100 megabyte aan videodata op te slaan. Dat zou omgerekend overeenkomen met een datavolume van 100 exabytes ofwel 100 miljard gigabytes per gram DNA.
De onderzoekers verhoogden zelfs de redundantie van hun videocompressie door gebruik te maken van een kanaalcoderingsalgoritme dat speciaal op DNA-manipulatie afgestemd is. Dat maakt het mogelijk om schrijf- of leesfouten te corrigeren die de
DNA-sequentie anders na verloop van tijd zouden vernietigen.
Volgens professor Heckel is een DNA-geheugen in staat om films, muziek of hele bibliotheken gedurende duizenden jaren te archiveren. Hij verwijst naar een techniek die is ontwikkeld door zijn collega professor Robert Grass van de technische hogeschool van Zürich, waarbij de onderzoekers er in waren geslaagd DNA-strengen in kleine glazen bollen in te kapselen. Een probleem daarbij is nog wel de lange tijd die nodig is voor het schrijfproces. Momenteel duurt het nog enkele dagen om 100 megabyte op te slaan.