De turbo-valkuil

Moderne multi-core processors zijn allang het punt voorbij waarbij alle transistors in het kader van hun Thermal Design Power tegelijkertijd kunnen schakelen. Daarom zijn functies voor geavanceerde power-management ingebouwd [1]. Een daarvan is de turbo, die de klokfrequentie verhoogt wanneer slechts een of enkele kernen belast wordt. Een AMD Ryzen 9 3950X haalt zo 4,7 GHz, een Core i910900K kan zelfs 5,3 GHz bereiken. Om de turbofrequentie stabiel te houden, gooit de processor de spanning aanzienlijk omhoog, wat undervolting bemoeilijkt.

Als je zonder de (single-core-) turbo kunt en in plaats daarvan een vaste kloksnelheid voor de volledige belasting op het niveau van de allcore-turbo instelt, kun je de spanning meestal een paar niveaus verder verlagen. We kwamen uit op 1,15 volt voor 4,9 GHz bij de Core i9-10900K en konden het energieverbruik op die manier voor de classroom-rendering met nog eens 6 procent verminderen van 20,8 tot 19,5 Wh.