Voorwoord

We leven in een tijd waarin het de vraag is waar de grootste bedreigingen voor onze vrijheid vandaan komen. Een manier om daar achter te komen is het monitoren van verschillende communicatiekanalen, in gewoon Nederlands betekent dat het afluisteren van gesprekken – of dat nu via de telefoon of een chat-app is.

Het messenger-verkeer wordt tegenwoordig vaak echter versleuteld, en dan kan niemand de inhoud ervan meer meelezen. Een grote ramp volgens de Europese ministers van Binnenlandse Zaken, want daar hangen immers de terroristen rond. De geheime diensten kunnen dan geen woord meer meelezen. Het is volgens hen dan ook duidelijk dat daar iets aan gedaan moet worden, en daarom eisen zij dat ‘competent authorities’ daar toegang toe krijgen. Maar tegelijkertijd mag de versleuteling niet worden verzwakt, want encryptie is erg belangrijk.

Hoe los je deze paradox op? Daar is een simpele oplossing voor bedacht: dat is de taak van de exploitanten. Die moeten achterdeurtjes en dubbele sleutels inbouwen voor die ‘bevoegde autoriteiten’. Dat lijkt een systematische aanpak in de politiek te zijn. Eerst bedenk je een onmogelijke eis, en dan schuif je de verantwoordelijkheid daarvoor snel af op exploitanten. Die moeten dat dan op een ‘technologie-neutrale’ manier doen.

Dat hebben we al wel eens eerder gezien bij de uploadfilters die het EU-Parlement wilde hebben. Platformexploitanten zoals YouTube moesten een technologieneutrale technische oplossing vinden om de inhoud automatisch te filteren. Maar dat zonder uploadfilters. Een paradox? Nee, politiek.

Zou het niet fijn zijn om dergelijke filters niet alleen voor liedjes en films te hebben, maar ook voor politieke ideeen? Het feit dat politici allerlei ondoordachte uitspraken

mogen publiceren is gevaarlijk. Daarom moeten alle actoren op het politieke platform, o ewel parlementen, partijen en EU-organen, doeltre ende filtermaatregelen nemen tegen allerlei voorstellen die tegen de grondwet indruisen of tot vrijheidsbelemmering leiden.

Dan komt er natuurlijk kritiek dat zo’n systeem zou leiden tot censuur en een gevaar is voor de vrijheid van meningsuiting. En dat het technisch onmogelijk is. Maar dat laatste is het probleem niet, want natuurlijk zijn de exploitanten van het platform, in dit geval de parlementen, partijen en EU-commissies, verantwoordelijk voor de uitvoering. En dat technologisch neutraal dan ook.

Bij een paar hack-avonden van de redactie bleek dat veel servers en industrie-installaties wel heel makkelijk binnen te dringen zijn. In deze c’t kun je lezen hoe je daar SMB voor kunt gebruiken en hoe ‘open’ de meeste WordPress-websites zijn.

Een manier om al je data binnenshuis te houden is met een NAS-apparaat. We hebben een aantal 2-bay instapmodellen getest en gekeken of multi-gigabit meerwaarde hee . En bij noodgevallen met een Windows-pc is het met ons bouwpakket zelf te maken rescue-systeem makkelijk om hem weer vlot te trekken.

Veel plezier