Smart-tv-functies dankzij streamingsticks
Met een tv-stick kun je een oud tv-toestel weer nieuw leven inblazen. Maar ook nieuwe tv’s kunnen er baat bij hebben, want als je een tv aanschaft moet vooral de beeldkwaliteit doorslaggevend zijn. Slimme functies kun je met een streamingstick altijd nog toevoegen.
De markt voor nieuwe tv’s lijkt onverzadigbaar. Bij elke nieuwe generatie tv’s zijn de verbeteringen wat de beeldkwaliteit betreft inmiddels echter marginaal. Wat dat betreft gaat een tv tegenwoordig zo’n tien jaar mee.
Dat is wat de software betreft een heel ander verhaal. Met alle nieuwe streamingdiensten die er verschijnen, en de verschillende nieuwe surroundformaten die door de speakers klinken, kan het zomaar gebeuren dat de nieuwe tv van vorig jaar die al niet meer ondersteunt – en met elke extra app die je installeert, wordt een tv in het algemeen steeds trager. Dan gebeurt het helaas vaak genoeg dat een prima werkende tv onnodig de deur uit wordt gedaan.
De oplossing voor die verspilling: een softwareupdate die je in de tv plugt in de vorm van een streamingstick met HDMIaansluiting. Met zo’n streamingstick voorzie je elke tv van allerlei nieuwe services en apps. Met die apparaten maak je makkelijk verbinding met je mediabibliotheek, stream je livetv, en kun je Netflix en dergelijke videodiensten zonder haperingen streamen – en kun je dat alles desgewenst via spraakassistenten aansturen.
In de meeste gevallen zijn de sticks sneller en betrouwbaarder dan de geïntegreerde slimme tvinter
faces die de tvfabrikanten aanleveren, en bieden ze strakke en stijlvolle gebruikersinterfaces. Mocht zo’n streamingstick op een gegeven moment technisch verouderd zijn, dan haal je voor ongeveer 50 euro een nieuwe in huis. Dat is altijd nog stukken goedkoper dan een nieuwe tv.
We hebben vier tvsticks onder de loep genomen en gekeken of ze je smarttv inderdaad van een turboinjectie voorzien. De fabrikanten adverteren inmiddels alles als ‘stick’ wat je in een HDMIpoort kunt steken, hoewel lang niet alle apparaten ook altijd in stickvorm zijn. Bij het selecteren van de apparaten hebben we ons bewust beperkt tot die apparaten waar standaard een HDMIaansluiting op zit en de beduidend duurdere settopboxen buiten beschouwing gelaten. Zo hebben we de Nvidia Shield getest, die uitblinkt door zijn prestaties, en de Mistick van Xiaomi, die bijzonder aantrekkelijk geprijsd is. Daarnaast hebben we de nieuwste Google Chromecast met Google TV getest, die officieel nog niet in Nederland of België te koop is, maar via webshops al wel verkrijgbaar is. We hebben ook naar de Fire TV Sticks van Amazon gekeken. Amazon heeft begin dit jaar eindelijk de Nederlandse versie van zijn webshop geopend en daarmee de toegang tot Amazon Prime geopend. Maar waar je in het buitenland naast de Fire TV Stick ook nog kunt kiezen tussen een Lite en een 4K Ultra versie, kan dat hier niet. Wellicht komt dat omdat die spraakbediening via Alexa bieden, die (nog) geen Nederlands spreekt. Voor de landen waar Alexa nog geen optie is, brengt Amazon daarom een internationale Basic Edition uit, die alleen HDresolutie ondersteunt en een afstandsbediening met minder functies heeft. De overige versies van de FireTV Stick, waarbij vooral de 4Kversie interessant is, zijn wel te vinden via alternatieve webshops.
IN EEN HANDOMDRAAI
Alle geteste apparaten sluit je eenvoudig met een HDMIkabel aan op je tvtoestel of op de ingang van een AVreceiver.
Bij drie sticks wordt de stroomvoorziening verzorgd via een standaard microusbkabel en een bijgeleverde voeding. Als je niet wilt dat de sticks zinloos energie verbruiken wanneer de tv uitgeschakeld is, kun je de kabel in theorie ook in een van de usbpoorten op je tv aansluiten. Je moet er daarbij wel op letten dat veel usbpoorten op tv’s volgens de usb 1.1standaard gespecificeerd zijn en dus slechts een stroomverbruik van 500 mA toestaan – wat te weinig is voor deze tvsticks.
Veel tv’s zijn echter ook voorzien van een aparte usbpoort bedoeld voor het aansluiten van een usbschijf. Meestal zijn die voorzien van 1000 of 1500 mA voor die schijven, wat voldoende zou moeten zijn voor de streamingsticks. Om daar zeker van te zijn moet je eerst de handleiding van je tv raadplegen voordat je de stick erop aansluit. Nvidia heeft bij zijn Shield TV voor een andere aanpak gekozen: de voeding is in het cilindervormige apparaat ingebouwd. Je sluit hem via een voedingskabel op een normaal stopcontact aan.
De sticks maken via wifi verbinding met het thuisnetwerk. Nadat je ze inschakelt, tonen de apparaten een setupwizard die je door alle stappen begeleidt. Bij Amazon en Nvidia selecteer je via de afstandsbediening je wifinetwerk en voer je het wifiwachtwoord in met het virtuele toetsenbord op het scherm. Googles Chromecast stel je via de Google Homeapp op
je smartphone in, bij Xiaomi gebruik je de Googleapp.
Vervolgens willen de sticks dat je je aanmeldt op de cloud van de dienstverlener. Alle apparaten gebruiken een Androidsysteem als basis. Amazon heeft het dat nog meest aangepast en noemt het Fire OS. Op de stick kun je alleen inloggen met een Amazonaccount. De overige apparaten werken samen met Googleservices en daar heb je een Googleaccount voor nodig.
Voordat je videoavond kan beginnen, moet je je ook bij de apps van de individuele streamingdiensten zoals Netflix, Videoland en Disney+ aanmelden. Als je de diensten ook op je Androidsmartphone gebruikt en wachtwoorden in je Googleaccount opslaat, gaat dat op Googles nieuwe Chromecast en de Xiaomistick met Android TV zeer makkelijk omdat ze de gebruikersgegevens automatisch uit de cloud overnemen als je ze de eerste keer start.
ALLES ONDER CONTROLE
Wat de functionaliteit betreft volgen de streamingsticks allemaal hetzelfde concept: op de homepage presenteren ze horizontaal verschuifbare suggesties voor series, films en individuele genres. Als je op een suggestie klikt, begint de bijbehorende streamingservice met afspelen.
De Chromecast met Google TV speelt daar een bijzondere rol, omdat die de afzonderlijke services niet scheidt en content uit verschillende diensten overkoepelend voorstelt. Als je bijvoorbeeld de apps van Netflix en Amazon hebt geïnstalleerd, krijg je op de startpagina een mix van het aanbod uit beide diensten te zien. Amazon toont ook een brede selectie – maar de content bestaat uit media uit zijn eigen VoDservice. Op alle apparaten kun je vanuit de betreffende stores apps installeren voor verschillende streamingdiensten en die direct starten.
Er zijn drie verschillende manieren om de mediasticks te bedienen. Dat kun je doen met de afstandsbediening van de tv via HDMICEC. Vaak mis je dan echter extra knoppen bij het bedienen of directe selectietoetsen, die eventueel wel op de meegeleverde afstandsbediening zitten.
Alle apparaten leveren daarom een eigen bluetoothafstandsbediening mee bij de sticks. Omdat dit met een draadloos signaal gaat, hoeft er geen directe zichtlijn naar het apparaat te zijn zoals bij infraroodafstandsbedieningen. Het apparaat kan dan ook achter de tv of in een kast weggewerkt worden. HMDICEC werkte ook met die afstandsbedieningen, zodat je het volume van de tv of de AVreceiver ook met de afstandsbediening van de sticks kunt aanpassen. Als dat via CEC niet werkt, hebben drie van de afstandsbedieningen extra infraroodzenders om het volume van de tv te bedienen.
De afstandsbediening van de Nvidia Shield is de enige met verlichte knoppen, wat vooral handig is als je in het donker tv zit te kijken. Bovendien ligt de afstandsbediening van de duurste stick in deze test ook bijzonder goed in de hand. De afstandsbediening van Google valt op met een elegante vormgeving, waarbij zelfs de batterijen op kleur zijn afgestemd. Het is het enige apparaat waarbij de volumeregelaar aan de zijkant zit, zoals je dat van smartphones kent. De Fire TVstick die in de Nederlandse webshop van Amazon verkrijgbaar is, heeft geen knoppen om het volume te regelen. Dat is een gemis, want dan zul je in de praktijk de afstandsbediening van je tv altijd in de buurt moeten houden.
De derde manier om de sticks te bedienen, is via spraakbesturing. Op de afstandsbedieningen zit een spreekknop om de betreffende assistent wakker te schudden. Er is niet voorzien in het triggeren via een sleutelwoord, wat door gebruikers die zich zorgen maken over hun privacy zeker als prettig zal worden ervaren omdat de microfoon in de afstandsbediening anders permanent mee zou luisteren.
De methodiek van de stemcontrole verschilt nauwelijks. Enerzijds zijn er de op Android gebaseerde apparaten met Google Assistant en anderzijds de Amazon Fire TV Sticks met Alexa, die alleen geen Nederlands spreekt. De stick van Xiaomi kon niet volledig worden geconfigureerd. We konden met de stem wel op mediainhoud zoeken, maar de smarthomebediening werkte niet. Om onduidelijke redenen werkte ook Google Assistant niet goed op onze geïmporteerde Chromecast. Wellicht dat dit beter zal werken wanneer het apparaat officieel in Nederland verkrijgbaar is.
Nvidia’s Shield wordt geleverd met de krachtigste hardware, maar met zo’n 160 euro kost het apparaat ook vier keer zoveel als de goedkope stick van Xiaomi. Nvidia heeft een cpu met acht kernen en een grafische chip uit eigen huis in het apparaat gestopt. De Shield werkt bijzonder soepel, biedt de mogelijkheid om de opslagruimte uit te breiden dankzij het microSDslot en is ook bijzonder snel bij het installeren van apps. Bovendien is het mogelijk om de mediaafspeelsoftware Kodi (zie kader) op de Shield te installeren.
Qua prestaties zit de stick van Google in de middenmoot. Google slaagt er wel in aardige prestaties uit het apparaat te persen en toont daarmee aan dat hardware niet alles is en dat de snelheid ook een kwestie van goed aangepaste software is.
Het huidige topmodel van Amazon, de Fire TV Stick 4K, gaat al een paar jaartjes mee en dat straalt hij ook een beetje uit. Maar dat is een beetje mopperen vanuit een luxepositie, want zelfs de goedkope Mi TV Stick heeft nauwelijks zwakke punten bij het
afspelen van video’s of het instellen van de gebruikersinterface, afgezien van incidentele hapering in de menu’s.
MET DE STROOM MEE
De belangrijkste taak van de sticks is om de talloze VoDaanbieders (Video on Demand) en content van streamingdiensten naar het scherm te brengen. Dat werkte bij alle geteste apparaten zonder problemen bij de grote aanbieders zoals Netflix, Disney+ en Amazon Prime. Amazon beheert zijn eigen appshop en heeft daar de app van Videoland niet in opgenomen. Google heeft zo’n groot repertoire in zijn appstore staan dat je die daar wel vindt, naast alle andere in meerdere of mindere mate populaire diensten als Dazn en Waipu.
Daarnaast bieden de stores ook apps voor audiostreaming zoals Deezer en Spotify of op tekst gebaseerde toepassingen, die nieuws of weersvoorspellingen op het scherm brengen. Het is zelfs mogelijk om kleine casual games te installeren die je met de afstandsbediening bestuurt.
Over spelletjes gesproken: de Nvidia Shield is ook geschikt voor zwaarde
re games op de tv vanwege de highperformance hardware. Het apparaat is populair in de retrogamingscene als een krachtige emulatieconsole. Er is dan ook een aparte controller voor verkrijgbaar. Google heeft voor de Chromecast de ondersteuning van zijn streaminggamesservice Stadia aangekondigd – maar daar heb je wel een geschikte gamecontroller en een bijbehorend abonnement voor nodig.
De Chromecast van Google neemt ook op een ander gebied een bijzondere rol op zich: ondanks de nieuwe gebruikersinterface kun je hem net als zijn voorgangers ook puur passief gebruiken. De stick ondersteunt het Google Castprotocol, waarmee je vanaf praktisch alle playerapps en streamingapps video’s vanaf je smartphone op de Chromecast kunt laten opstarten. Als je op zich dan ook al meer dan tevreden bent met die manier van streamen, dan kun je ook een ouder Chromecastmodel gebruiken in plaats van de nieuwe geteste versie te kopen en daarmee enkele euro’s besparen.
RONDOM PRACHTIG
Het overgrote deel van alle tv’s die op dit moment verkocht worden, zijn 4Kmodellen. Daarmee haal je niet alleen een hogere resolutie in huis, maar vaak ook een scherm met een hoger contrastbereik (High Dynamic Range) en dus een zichtbaar beter beeld – mits er ook geschikt videomateriaal voor beschikbaar is.
Inmiddels leveren Amazon, Apple, Disney, Google en Netflix video’s in HDR – bij Netflix echter alleen als je het duurste abonnement hebt dat je vier streams ter beschikking stelt. Met uitzondering van Amazon bieden de diensten ook video’s in het dynamische HDRformaat Dolby Vision aan, waarbij de betreffende studio de gewenste beeldindruk per scène kan instellen.
Amazon wil concurreren met de Dolby Visionconcurrent HDR10+, die bij tests tot nu toe echter geen voordelen heeft kunnen laten zien ten opzichte van HDR10.
Als je een tv hebt die deze formaten ook ondersteunt (de sticks kunnen HDR of Dolby Vision niet ‘retrofitten’), zullen de Fire TV Stick 4K, de Google Chromecast en de Nvidia Shield TV er het beste beeld uithalen. De Xiaomistick ondersteunt alleen HDresolutie en het standaard contrastbereik (SDR).
Met uitzondering van de Xiaomistick ondersteunen alle hier geteste apparaten multichannelgeluid. Bij Xiaomi zul je je met stereo tevreden moeten stellen.
Als je een 3Dgeluidssysteem hebt. moet je afhankelijk van de diensten die je gebruikt, goed opletten op welk apparaat je kiest. De Fire TV Stick 4K kan bijvoorbeeld geen Dolby Atmos weergeven van Apple TV+ en Netflix. De Chromecast doet dat wel bij Netflix, maar weer niet bij Disney+.
CONCLUSIE
Kleine stick – groot plezier. Alle apparaten zorgen voor een goede update van je tv. Nvidia’s Shield is niet alleen qua prijs een uitschieter, maar het is de fabrikant gelukt om een complete settopbox in een cilinder te proppen om daarmee gebruikers te lokken die niet nog een kastje bij hun tv willen hebben. De Shield TV loont alleen de moeite als je naast Netflix en dergelijke ook andere dingen met allerlei audio en videocodecs wilt afspelen of wilt gamen via Geforce Now.
Als je hooguit incidenteel streamt, is de Xiaomi of de goedkoopste (oftewel de internationale) Fire TVstick aan te bevelen, die echt de instappers zijn wat beeld en geluid betreft. De sticks van Google en de Fire TV Stick 4K van Amazon hebben aanzienlijk meer te bieden, waarbij de interface van die laatste op een groot reclamebord lijkt dat je nauwelijks kunt aanpassen aan individuele behoeften. Een aangekondigde update zou dat kunnen verhelpen. Dan blijft alleen het raadselachtige en vooral irritante gegeven dat Amazon de 4Kvariant niet officieel in Nederland en België verkoopt. Daarmee valt dat apparaat voor de meeste gebruikers automatisch af. Datzelfde geldt momenteel nog voor de nieuwste Chromecast, die ook nog niet in de Googlestores in de Benelux is verschenen. Maar dat zou een kwestie van tijd moeten zijn.
Overigens wat updates betreft: Google, Amazon en Nvidia hebben wel al aangetoond dat ze bereid zijn om langdurig productonderhoud te plegen en blijven nieuwe functies aan oudere apparaten toevoegen. Een stick kan daardoor wellicht langer meegaan dan een tvtoestel. Bij Xiaomi kan het zijn dat als het product niet meer wordt verkocht, het waarschijnlijk ook gedaan is met de firmwareupdates.