Matching à la Tinder
Tinder is voor iedereen beschikbaar, je hoeft niet eerst langs een portier om binnen te komen en kunt met een paar details meteen beginnen. Toch trekt ook hier een algoritme aan de touwtjes, en dat moet vrij snel zijn. Andere datingsites kunnen een dag nemen om alle gegevens te controleren en overeenkomsten te berekenen, maar Tinder wil een real-time gevoel geven. Van de 50 miljoen liefdeszoekers op Tinder zijn er dagelijks 10 miljoen actief, die het algoritme belasten met 1,6 miljard ‘swipes’ per dag. Om die hoeveelheid gegevens te verwerken en om nieuwe gebruikers snel te kunnen classificeren, maakt Tinder gebruik van collaboratieve filtering – een techniek die platforms als Amazon en Netflix succesvol en groot heeft gemaakt. Iedereen kent de aanbevelingen. Je voegt een artikel toe aan je winkelwagen en krijgt suggesties in de vorm van ‘Klanten die dit artikel kochten, kochten ook...’.
Tinder analyseert je voorkeur in partners dus op dezelfde manier als je koopgedrag. Naar rechts vegen: kopen, naar links vegen: niet kopen. De eerste suggesties en swipes dienen om de gebruiker snel te classificeren (in principe zoals de vragenlijsten van een datingbureau). Vanaf dat punt beveelt het algoritme partners aan op basis van die eerste analyse. Als een man bijvoorbeeld interesse toont in een vrouw door naar rechts te swipen, kijkt het algoritme in zijn tabel welke vrouwen het vaakst samen met haar door andere gebruikers geaccepteerd werden. Het algoritme selecteert vervolgens het volgende voorstel uit die betreffende lijst.
Een ander filtercriterium is de algemene populariteit van beide personen, die ongeveer gelijk zou moeten zijn. Benjamin Berman en Miguel Perez leggen aan de hand van hun interactieve project Monstermatch uit hoe de Tinder Recommender werkt, zie de link op de volgende pagina.