Wildplukken

Al in de prehistorie werden paddenstoelen, bessen, noten en bloemen verzameld om te eten. Tegenwoordig hoef je alleen nog maar naar de supermarkt te lopen om je dagelijkse benodigdheden in te slaan. Toch zijn er genoeg mensen die regelmatig de stevige schoenen aantrekken en in het bos op zoek gaan naar de ingrediënten voor hun avondmaal.

Wildplukkers zijn eigenzinnige mensen. Ze gaan het liefst alleen op pad en het is een ongeschreven regel dat je elkaar niet vraag t naar de beste plukplekken. Ria Loohuizen is een wildplukster van het eerste uur. Maar in tegenstelling tot sommige plukkers, deelt ze haar kennis graag. “Wanneer je net begint met wildplukken moet je blijven opzoeken wat eetbaar is en wat niet. Alles wat ik er lekker uit vond zien, zocht ik op. Veel was er ook niet eetbaar, maar daar leer je van. Als wildplukker is het misschien nog wel belangrijker om te weten wat níet eetbaar is.” Thuis heeft Ria inmiddels een hele bibliotheek aan veldgidsen opgebouwd: “Je moet checken, checken en nog eens checken. Weet je niet voor de volle 100 procent of je een paddenstoel of bes kunt eten, eet hem dan niet.”

Mensen weten Ria inmiddels goed te vinden voor advies. “Vaak sturen mensen een fotootje van een paddenstoel die ze tegengekomen zijn. Maar op basis van een foto durf ik niets te zeggen. Om een goed beeld te hebben van een paddenstoel heb je de hele paddenstoel nodig. Kijk naar de voet en naar de sporen. Voel de structuur. Heel veel paddenstoelen zijn oneetbaar. Niet eens per se giftig, maar gewoon niet lekker of zelfs ronduit vies. Daarnaast heb je ook de echt giftige exemplaren die soms bijna identiek zijn aan de eetbare variant. Als beginner kun je het best meelopen met een kenner.”

Wanneer je zelf op zoek wilt gaan naar bijvoorbeeld paddenstoelen of bessen, kun je de app of website van Wildpluk wijzer gebruiken. Hierin kun je zien waar in de buurt iets te plukken valt. Check altijd wel even bij de eigenaar of de gemeente of je er mag komen en mag plukken. Da’s wel zo netjes.