Lekker lezen!

In de winter wordt het steeds stiller in de tuin. We trekken meer en meer naar binnen. Het perfecte moment om geïnspireerd te raken door de mooiste tuinboeken. Met deze klassiekers maak je vol goede moed plannen voor een volgend tuinseizoen. Ook perfect geschikt als cadeau in de schoen of onder de boom. Een bloeiende vriendschap (Dear friend and gardener) Beth Chatto en Christopher Lloyd

Twee helden verenigd in één boek: Christopher Lloyd en Beth Chatto wisselen lief, leed én tuinadviezen uit in deze heerlijke bundeling van brieven. Beiden wereldberoemd, en wel om hun zeer verschillende tuinstijlen. Waar Beth Chatto het meest bekend stond om haar uitspraak “Kies de juiste plant voor de juiste plaats” en op een natuurlijk wijze tuinierde, creëerde Christopher Lloyd, de briljante enfantterrible van de tuinwereld, adembenemende effecten in de tuinen van Great Dixter, vol met tropische verrassingen en kleurcontrasten. De tegenstellingen tussen deze twee tuingrootheden maakt de briefwisseling des te prikkelender, ter wijl ze elkaar altijd weer vinden in hun gedeelde passie: de tuin.

In de tuin Vita Sackville West

In 1930 begon de schrijfster en dichteres Vita Sackville-West met de werkzaamheden op een ver waarloosd terrein vol puin en onkruid bij Sissinghurst Castle. In dertig jaar creëerde ze daar een prachtig tuincomplex. Ze legde hiermee de meest bezochte tuinen van Engeland aan. De gelukkigen onder ons hebben Sissinghurst al eens bezocht. Degenen die er nog niet geweest zijn, zullen deze tuin zeker op hun lijstje moeten zetten om in de toekomst te bezoeken. Oneindig romantisch, creatief en nog steeds vernieuwend – hier zul je zeker geïnspireerd raken. In de tussentijd kun je je hart ophalen aan dit boek. Op een nuchtere, mooie en grappige wijze lijkt ze je persoonlijk te vertellen wat er in haar omgaat. Opgelet: zorg dat je een aantekeningenboekje bij de hand hebt!

Vrouwen met groene vingers zijn buiten gewoon Claudia Lanfranconi, Sabine Frank

Binnen de tuingeschiedenis lijkt het soms of vrouwen een kleinere rol hadden dan mannen. De slecht geïnformeerde historicus zou stellen dat vrouwen vroeger minder met tuinen deden. Werken werd hen ontmoedigd of zelfs verboden, dus inderdaad: veel vrouwen zijn er niet te vinden binnen de geschiedenis die bedrijfsmatig tuinen ontwierpen, aanlegden en dus op hun naam hebben staan. De paar dames die dit wel voor elkaar boksten, kwamen vaak uit een milieu dat ze die kans gaf, omdat ze voldoende middelen hadden, en omdat ze een zekere mate van schijt konden hebben aan de heersende mening.

Het is zeer de moeite waard om de privétuinen die vrouwen aanlegden onder de loep te nemen. De meeste vrouwen tuinierden niet voor de kost, wel zijn ze verantwoordelijk voor tuinen die nog steeds veel bezocht worden. Dat de dames met grote landgoederen meer hun stempel konden drukken dan degenen met een bescheiden tuintje, moeten we maar voor lief nemen. De schat aan kennis in dit inspirerende tuinvrouwenboek is er niet minder om.