Als de politie íéts hard nodig heeft, is het wel streng extern toezicht
Klimaatminister met groot mandaat
el willekeur en persoonlijke begunstiging, maar geen institutionele corruptie bij de Nationale Politie. De conclusie van de ad-hoccommissie Ruys over de geldsmijtrel rond de centrale ondernemingsraad is behalve een opluchting ook een waarschuwing. Achteraf staat wel vast dat de gedwongen fusie van de regionale politiekorpsen overhaast, slecht voorbereid en onder te grote druk plaatsvond.
Als oorzaken merkt het rapport mismanagement aan, te begrijpen als onderling wegkijken, gebrekkig intern toezicht, te royale regelingen, slordigheid, incompetentie, onvoldoende betrokkenheid en een aantal stevige beoordelingsfouten van de toenmalige korpschef Bouman. Aan de pluskant staat dat platte omkoping niet is bewezen.
De korpschef van toen kocht dus niet de instemming van de ondernemingsraad door de COR-voorzitter een salarisverhoging en allerlei privileges toe te staan, althans die niet af te nemen. Ook liet hij de politievertegenwoordigers buitensporig luxe vergaderen, dineren, drinken en feesten. En die vonden dat ook zelf goed, wat niet erg voor hun kritisch vermogen pleit. Bouman handelde daarin „niet professioneel”, en „riep het beeld op”, aldus het rap-
BRIEVEN
port in een understatement, „van willekeur en persoonlijke begunstiging”. Het is jammerlijk jargon uit de reputatiewereld waarin ‘beelden’ wel of (meestal) niet ‘worden herkend’ door de betrokkene. Dit zijn echter geen beelden, maar feiten. En die spreken voor zich. Er is hier jarenlang onder het alleen in theorie toeziende oog van de korpsleiding met geld gesmeten door een COR-voorzitter die zichzelf openlijk met politiegeld verrijkte, meestal via het bedrijf van zijn vrouw. Dat de man zichzelf niet wist te corrigeren is tot daar aan toe – gebrek aan integriteit komt nu eenmaal voor, hoewel een platte politieman op dit niveau toch een teleurstelling blijft.
Maar dat zijn collega’s noch zijn meerderen in staat bleken op tijd op het fluitje te blazen is het echte raadsel. Orde- en rechtshandhaving zijn nota bene kerncompetenties van de politie. Zoiets tast de reputatie van de gehele organisatie aan.
Hoe gaat herhaling in de toekomst worden voorkomen? Hoe staat het met het structurele toezicht op de Nationale Politie, nu de inbedding in het locale bestuur vrijwel is beëindigd? De commissie Ruys is weer naar huis. De behoefte aan extern toezicht op een zo grote landelijke politieorganisatie, waar zoveel macht (en geld) samenkomt, is nu wel aangetoond. Ook is glashelder dat de politie zelf te weinig greep heeft op de eigen uitgaven. Het gerucht gaat dat in het nieuwe kabinet een minister van klimaatzaken wordt opgenomen. Het is goed dat er één kabinetslid is voor wie het ontwikkelen en uitvoeren van klimaatbeleid de belangrijkste taak is. Maar ‘klimaatzaken’ is wel een zeer beperkte aanduiding van de verschillende manieren waarop de aarde door de menselijke soort worden aangetast. Er voltrekken zich nog andere dramatische wereldwijde processen zoals de afname van biodiversiteit, bodemdegradatie, uitputting van grondstoffenvoorraden en vervuiling van oceanen. Daarom is het beter een minister van Mondiale Milieuvraagstukken te benoemen, die zich niet alleen met klimaatvraagstukken maar ook met andere mondiale milieuproblemen bezighoudt. Hij of zij moet als taak hebben zo nodig drastische maatschappelijke veranderingen voor te stellen en helpen door te voeren om de Nederlandse bijdrage aan de excessieve milieudruk van de menselijke soort te verminderen.
Amsterdam