Feyenoord na tien minuten al kansloos
Feyenoord verloor thuis kansloos met 4-0 van Manchester City. De rentree in de Champions League werd een grote sof.
Het was een treurniswekkende avond, in wat vooraf gold als een mooi affiche. Feyenoord tegen Manchester City is vanaf minuut twee een voorstelling zonder spanning, zonder leven, zonder hoop. Rond half elf ’s avonds stond er 4-0 op het scorebord. De realiteit is dat de wedstrijd al na een minuut of tien was gespeeld.
Lang was in Rotterdam-Zuid uitgekeken naar dit toernooi, na vijftien jaar mocht er weer geproefd worden aan de pracht en praal van de Champions League. De rentree voelde als een grote sof, eenmaal geconfronteerd met het enorme klasseverschil. Dit Feyenoord is ongeschikt voor een duel met de miljoenen van Manchester City.
Grootste Europese thuisnederlaag
Met dit verlies overtrof Feyenoord de grootste Europese thuisnederlaag van 1998 tegen VfB Stuttgart (0-3). Het grootste Europese verlies ooit een, 5-0 in 1965 tegen Real Madrid, bleef Feyenoord bespaard. Al had het ook makkelijk richting de 8-0 kunnen lopen, als City was secuurder was geweest in de afwerking.
De opkomst is nog indrukwekkend, vol, vuurwerk, rook. Regen stroomt op het laken van de Kuip, na een stormachtige dag. Iets van hoop giert door de kiertjes van het stadion. In de rust klinkt het heerlijke The Wind Cries Mary van Jimi Hendrix. Alles wat daar tussen gebeurde was – vanuit Feyenoords perspectief – om snel te vergeten.
Feyenoords onvolwassen optreden komt aan als een extra klap in het gezicht van het Nederlands voetbal, dat al zo op de pijnbank ligt dezer weken. De aftakeling lijkt geen grenzen te kennen; na de 4-0 nederlaag van Oranje bij Frankrijk en de mislukte Europese kwalificaties van Ajax, PSV en FC Utrecht.
Het was kansloos, in vele opzichten. Feyenoord opereerde als een aangeslagen patiënt in de eigen Kuip. Bevangen door angst, iets in die richting. Wellicht stonden ze stijf van de tactische opdrachten.
Feyenoord-coach Giovanni van Bronckhorst, doorgaans geen experimenteel type, probeerde de as dicht te metselen met een driemansblok achterin, gevormd door Jeremiah St. Juste, Eric Botteghin en Jan-Arie van der Heijden.
Zo moest – was het idee – het sterrenensemble van City afgestopt worden. Een minuut of twintig voor de aftrap zie je de drie Feyenoord-verdedigers overleggen en wijzen. Wie staat waar? Wie pakt wie op? Met de 20-jarige Jerry St. Juste, overgekomen van Heerenveen, is Feyenoord verzekerd van meer snelheid in de de- fensie, was de gedachte.
Het systeem was een soort 5-2-3, al zei Van Bronckhorst vooraf bij Veronica dat het ook als 4-3-3 kan fungeren. „City gaat schakelen tussen systemen en dat moeten wij ook kunnen.” Ingraven, linies dicht op elkaar, en dan hopen op de counter.
Het tactisch plan donderde in elkaar als een kaartenhuis. Het scoreverloop, moet gezegd, was daarbij desastreus, met de snelste tegengoal ooit in Europa, na 1 minuut en 36 seconden. Een kopbal van John Stones glipte tergend langzaam door de benen van Tonny Vilhena.
Lulliger kon het niet. Het was toch al niet de avond van de ondermaats spelende Vilhena, normaal een van de motoren van deze ploeg, een jaar geleden maakte hij de beslissende goal thuis tegen Manchester United.
Na 10 minuten al 2-0
Binnen 10 minuten stond het al 2-0 voor City. Met voetbal zoals Citycoach Pep Guardiola het wil, kalklijnmachine Kyle Walker rukt op over rechts, Sergio Agüero knijpt voor Botteghin en tikt schitterend binnen. Daar, in dat moment, kon in feite al een streep door deze avond.
Ze waren overal, die lichtblauwen van Guardiola. Onhoudbaar, als een wervelwind trokken ze door de Kuip. Het is nog geen voetbal van een andere planeet zoals de coach bij Barcelona speelde, maar het komt langzaam in de buurt. Via Gabriel Jesus en nogmaals Stones liep City uit naar 4-0.
Misschien was het elftal van Feyenoord te veel door elkaar gehusseld, met als grootste slachtoffer middenvelder en aanjager Jens Toornstra. Automatismen ontbraken. Energie – doorgaans een van de kwaliteiten van dit Feyenoord – was niet waarneembaar.
Michiel Kramer dwaalde op een eenzaam eiland. Van Bronckhorst was tot Kramer veroordeeld door een blessure van de Deense topschutter Nicolai Jørgensen – zo belangrijk voor deze ploeg, bleek weer eens, op een avond dat hij er niet bij was.
Iedere fout, iedere onzekerheid werd keihard afgestraft door de parels van Guardiola. Het is machtig voetbal, met opkomende backs, veel positiewisselingen. Dit was niet de kampioen van Nederland tegen de nummer drie van Engeland, dit was leerling tegen grootmeester.
Feyenoord moet het doen met een reservelinksback als Miquel Nelom, ongeschikt voor dit niveau. Er werd cynisch geapplaudisseerd door het thuispubliek, bij zijn zoveelste terugspeelbal op doelman Brad Jones.
Wat rest Feyenoord? Deze tik zal mogelijk doorwerken richting de topper zondag tegen PSV. De zwaktes zijn pijnlijk blootgelegd. Zo lang als het naar de Champions League toeleefde, zo snel mogelijk zal Feyenoord deze avond moeten vergeten.