Het album dat Beck altijd al in zich had

4 *#

album is klaar als het af is”, verklaarde Beck met de logica van een beeldend kunstenaar die je de schilderijen met geweld uit de handen moet trekken. Ruim drie jaar duurde het sinds het sombere en beeldschone Morning Phase, voordat het dertiende album Colors van de Amerikaan Beck Hansen zich (vrijdag 13/10) in al zijn montere geel- en paarstinten openbaart. En wat een opgewekt popalbum is het geworden, zonnig als een middag met je iPad naast een zwembad in Los Angeles.

De single ‘Dear Life’, die als teaser uitkwam, is bij uitstek beatlesk en knipoogt luchtig naar de jazztiming van ‘Lady Madonna’. Het ook al eerder in omloop gebrachte ‘Wow’ spot met modern taalgebruik van Amerikaanse adolescenten: „It’s like, wów!” De expres kreupele raptekst wordt ter plekke van commentaar voorzien. Was Arcade Fire maar zo postmodern leuk.

Net als Prince op zijn beste popmomenten is Beck een songschrijver die alle trucjes en muziektheoretische achtergronden van zijn favoriete muziek beheerst, samen met producer Greg Kurstin die als man in bonus aan dit duoproject kon beginnen. Als medecomponist van ‘Up All Night’ levert Kurstin een latinachtig ritme dat te laat komt voor een zomerhit, maar dat het 47jarige bleekneusje Beck dwingt om hardop te mijmeren over een zwoele nacht die nooit eindigt. Van de uit een donker konijnenhol getoverde computerbeat in het titelnummer tot de naar seventieshit ‘Dancing in the Moonlight’ lonkende vrolijkheid van ‘Square One’ is Colors een uitnodigend popalbum zoals Beck nog nooit eerder heeft gemaakt.

Luister, zegt Beck, ik kan het allemaal. Straatwaardige popmuziek met rapteksten maken, citeren uit platte zowel als ondergrondse invloeden en intussen een plaat maken die je keer op keer opnieuw wilt opzetten. Colors is het album dat Beck Hansen altijd al in zich had, met het naar new wave uit de jaren tachtig gemodelleerde ‘Dreams’ als de perfecte soundtrack voor een wervende videoclip. Dat Beck nou juist bij dat nummer heeft gekozen voor een abstract filmpje van voorbij flitsende planeten in de oneindige ruimte, tekent de ruime blik van een muzikant met een groot dakraam. Jan Vollaard