Het mooiste nieuws uit Kenia: donkere zwarte luchten!
De jonge Samburukrijgers zien voor het eerst sinds een jaar hun familie weer
e prikkelende reuk van de eerste druppels in het stof maakt iedere Keniaan lyrisch. Na een lange droogte is het in de kralen waar de nomaden leven met hun vee, een kakofonie van paringsgeluiden. Amechtige ezels houden de Samburu’s uit hun slaap. Het regent weer hevig in Kenia, de natuur wordt herboren en ieder beest wil zich voortplanten.
Een half jaar geleden, op het dieptepunt van de crisis, hadden drie miljoen Kenianen nog noodhulp nodig. Nu jagen vogels achter dwaas fladderende termieten aan. Verse bloemen geuren in de natte aarde. Kinderen glijden op hun blote billen door de modder en proberen de vogeltjes te vangen. „De wereld lacht weer”, zegt de jonge herder Lengai. „Bij droogte zwijgt de natuur, zelfs geiten en schapen kun je op afstand niet meer horen. Nu rennen en springen ze. Iedereen geniet.”
Erotische liederen
giechelt hij. Met vette klei aan hun kaplaarzen geplakt trekken onder het gekwaak van kikkers vrouwen en kinderen met hun spaden naar de akkers.
De modder houdt hier zelfs de sterkste terreinwagens vast. Toch knisperde maandenlang de grond onder de voeten door de dode bladeren die de losrakende aarde beschermden tegen duivelswinden. Totdat al het struikgewas was verschrompeld, het bos verworden tot een verzameling palen, de weinige overgebleven bladeren loodrecht naar beneden hangend, naar een massief geworden bodem gelijk cement. Zonder het klappen van de krekels was het in de avond doodstil.
Bevrijdend