Alles waar Haneke voor staat in één film
Laurent (Isabelle Huppert) bestiert samen met haar zoon Pierre een bouwbedrijf in Calais. Annes dementerende vader Georges verblijft in haar luxe appartement, waar twee Marokkaanse bedienden de boel draaiende houden. Ook haar broer Thomas woont er, die net de zorg op zich heeft genomen van zijn 13-jarige dochter Ève. Dit omdat Èves moeder, de ex van Thomas, in het ziekenhuis ligt. Het leven van de welgestelde familie neemt een wending als er een ongeluk gebeurt op een van hun bouwplaatsen.
Aan het eind van Happy End vertelt Georges (Jean-Louis Trintignant) een verhaal aan zijn kleindochter Ève. Iedereen die Amour (2012) zag, Hanekes veelgeprezen euthanasiedrama, herkent er de climax van die film in. In Happy End komen sowieso veel Hanekemotieven samen: racisme ( Caché ), het fileren van een bourgeoisfamilie, de vermeende onschuld van kinderen ( Das weisse Band) en de kritische blik op (moderne) media.
Haneke begint zijn film met een mobieletelefoonopname waarin berichten verschijnen, en laat ook een computerscherm zien waarop zich een expliciete seks-chat tussen twee personages ontwikkelt.
Een van de mooiste scènes volgt de met een doodswens behepte Georges als hij in zijn rolstoel door Calais rijdt. De camera blijft op afstand, zodat de kijker niet weet wat hij precies zegt tegen het groepje vluchtelingen dat hij tegenkomt. Door deze vluchtelingen van ver te filmen, krijgen ze (ook letterlijk) geen stem; ze zijn net zo onzichtbaar als in de werkelijkheid, waarin mensen liever wegkijken dan iets doen.
Alles is een kwestie van perceptie, iets wat Haneke benadrukt door afstand, weglaten en kadrering. Zo wordt Pierre door Anne gezien als een ongeleid projectiel, iets waar de kijker grotendeels in mee kan gaan, maar is dat wel het hele verhaal? Ook Ève is een ambigu personage, haar engelachtige verschijning verhult haar onthechte, sadistische inborst.
Happy End is natuurlijk een ironische titel, al valt er ook wel iets te grimlachen. Hanekes sombere wereldbeeld krijgt zowaar wat lucht in een geestige scène waarin Pierre aan karaoke doet. Happy End is een compendium van alles waar Haneke voor staat, qua thematiek, stijl en, niet onbelangrijk, moraal. André Waardenburg