‘Ja, ik schreeuw. Maar ik heb niemand laten liquideren’
Is Willem Holleeder een altruïst of een man met twee gezichten? Familieman of bullebak? „Ik blaf wel, maar ik bijt niet.”
Jan Meeus
Astrid en Sonja Holleeder zijn niet aanwezig op donderdag, maar hun stemmen klinken luid en duidelijk in de rechtszaal. Net als die van hun broer Willem. „Als ik haar vanavond tegenkom dan sla ik haar gewoon het ziekenhuis in”, schreeuwt Willem. „Weet je wat het is Assie, ik kan hier niet mee leven.”
Astrid Holleeder antwoordt dan: „Zij weet dat je niet makkelijk bent.” ‘Zij’ is Sonja Holleeder, de zus van Astrid en Willem over wie het allemaal gaat in dit gesprek, dat door Astrid heimelijk is opgenomen.
Sonja en Willem hebben in 2013 ruzie over het geld dat mogelijk wordt verdiend met een film over de Heineken-ontvoering, die op dat moment wordt gemaakt in de Verenigde Staten. Het script is gebaseerd op het boek van Peter R. de Vries over de ontvoering, de misdaad die als een rode draad door het leven van de Holleeders loopt.
Even later is te horen dat Willem Holleeder 25 procent wil hebben van die filmrechten. Ze weet niet wat ze aanhaalt, zegt Willem dan. Hij begint weer te schreeuwen. „Ik ben het echt ZAT met die vuile kankerhoer!” In een ander gespreksfragment met Astrid klinkt Willem Holleeder nog bozer. „Astrid luister: ik sla haar echt hartstikke dood, ik breek haar neus, ik sla haar tanden eruit. Ik ben echt door het dolle.” Hij noemt Sonja „de likdoorn in mijn leven”.
Barmhartige samaritaan
Het Openbaar Ministerie vertelt tegen Holleeder dat de fragmenten zijn uitgekozen om duidelijk te krijgen Beveiliging bij de rechtbank.