Vier miljoen fans voor de leuke rijstboerin online

Goede internetverbinding brengt dorpjes binnen het bereik van de autoriteiten

Vanaf 2015 werd in 130.000 dorpen glasvezelinternet aangelegd, vooral in ‘arme’ dorpen.

CHINEES BEREIK

Sneller internet op het platteland moet de exodus naar de stad voorkomen. Kinderen en staat houden nu beter toezicht op ouderen. an de muur van het kantoortje in het bejaardenhuis hangt een groot scherm. Beelden van 14 camera’s wisselen elkaar af. Te zien zijn de gang, de buitenmuur, het eetzaaltje en de keuken. Heel handig vindt mevrouw Zhao Rui Lan (56). Haar zoon kan vanuit zijn huis in het verderop gelegen stadje gewoon meekijken.

Het gloednieuwe bejaardentehuis, op een uur rijden ten noorden van Beijing, is een familiebedrijf. Een gat in de markt nu steeds meer jonge mensen het platteland verlaten en hun ouders naar een tehuis brengen. Voor zo’n 300 euro per maand kopen ze kost, inwoning en wat gezelligheid. In de lichte lobby met glazen dak zitten groepjes oude mannen te kaarten.

Een snelle internetverbinding verbindt het tehuis met de stad. Het is een speerpunt van de Chinese overheid. De gedachte is namelijk dat niet alleen extreme armoede zo beter te bestrijden is, maar wie een goed bereik heeft, zal minder snel geneigd zijn te vertrekken naar de overvolle steden.

Het probleem is , zo gaf Wen Ku, directeur telecommunicatie op het ministerie van industrie in Chinese media aan, dat het simpelweg niet rendabel is om in afgelegen gebieden, met een uitgestrekte bevolking en een zwakke economie, snellere internetverbindingen aan te leggen.

Van alle Chinezen heeft slechts 63 procent breedband internet over een vaste verbinding (tegen bijvoorbeeld 98 procent van de Nederlanders), en door de belabberde infrastructuur is die verbinding ook nog eens ontzettend traag.

40 miljard yuan voor internet

De markt heeft gefaald en moet gecorrigeerd worden door meer zichtbare maatregelen. De Chinese centrale overheid trok samen met bedrijven 40 miljard yuan (5,14 miljard euro) uit om snel internet ook buiten de grote steden bereikbaar te maken. De helft van het doel dat in het vijfjarenplan werd gesteld, is inmiddels bereikt: vanaf 2015 werd in 130.000 dorpen glasvezelinternet aangelegd. Veel van die dorpen stonden geregistreerd als ‘arm’.

Succesverhalen worden breed uitgemeten in de Chinese media. Internetgigant Alibaba maakte bijvoorbeeld furore met de ‘Taobao-dorpen’ die zichzelf ondanks de verstedelijking overeind wisten te houden. Het predicaat Taobao-dorp wordt verdiend door dorpen met minstens 100 bedrijfjes en een gezamenlijke omzet van 10 miljoen yuan (1,4 miljoen euro). In december werden 2.100 nieuwe dorpen aangewezen die van Alibaba onder andere hulp krijgen bij de promotie van hun producten en de aanleg van nieuwe wegen.

De meest uitgesproken boeren kregen dankzij een breedband internetverbinding de kans zich te laten horen. Neem rijstboerin Liu Ma, in het noordoosten van China. Door al grappend haar rijstmerk aan te prijzen, verwierf ze met haar aanstekelijke lach 4 miljoen fans. Met haar online show verdient ze naar eigen zeggen 100.000 yuan (12.832 euro) extra per maand.

Niet overal pakt het even goed uit. Het leeggelopen dorp Miyun bestaat uit vervallen boerderijen en lage huisjes met ommuurde binnenplaatsjes waar louter ouderen rondscharrelen. De zoon van mevrouw Zhao kan in de stad blijven, terwijl zijn moeder in het dorp op de achtergebleven oudjes let.

Sigaretten via WeChat

Zhao heeft geen computer in haar kantoortje. Haar zoon stuurt alle informatie die ze nodig heeft naar haar telefoon. De camerabeelden worden per wifi razendsnel doorgestuurd naar de stad. Zelf gebruikt Zhao die wifi niet. „Ik weet niet wat ik op mijn telefoon heb.” Ze kijkt even. „Oh, 4G. Ik kan wel typen, maar ik weet niet hoe dat allemaal werkt hoor.”

Dat de mogelijkheid er is, wil niet zeggen dat mensen hem ook gebruiken. Wifi kost meer dan mobiel internet. Wie is aangesloten op het netwerk moet voor een heel jaar 1.300 yuan aftikken, zo’n 167 euro.

Op de lange termijn is dat wel goedkoper dan mobiel internet, weet kapster Gao (40). „Mijn zoon gebruikt het voor zijn huiswerk.” Haar 9-jarige zoontje krijgt van zijn leraar geluidsfragmenten toegestuurd om Engels mee te oefenen voor een test.

De wind giert om het betonnen gebouwtje en de blikken deur rammelt in het slot. Gao: „Zelf gebruik ik wifi eigenlijk alleen om met mijn klanten op WeChat af te rekenen.” In de deuropening van haar winkeltje vertelt buurvrouw Li Shu Ping (60) hetzelfde. „Ik verkoop sigaretten en ontvang geld op WeChat.”

Ondertussen heeft het wifi-netwerk een neveneffect die de overheid goed uitkomt, zo blijkt in het tehuis van de familie Zhao. In combinatie met de nieuwste technologie trekt een stevige internetverbinding de afgelegen dorpjes binnen het bereik van de autoriteiten.

Toen Zhao het bejaardentehuis met haar zoon opzette, was een van de eisen van het ministerie van Burgerzaken dat de camerabeelden in een centrale database kwamen. De autoriteiten kunnen vanaf nu meekijken met wat er in de gangen van het tehuis gebeurt.