Superkracht van Christine and the Queens

5 *#

mij maar panseksueel, zegt zangeres Héloïse Létissier van de Franse groep Christine and the Queens als men vraagt naar haar seksuele geaardheid. Ze voelt zich geen man of vrouw, geen bi of trans, ze is het allemaal. Op het podium vertaalt zich dat in een fascinerend en innemend personage, aan het hoofd van de meest spectaculaire dansroutines die ooit in een popshow vertoond werden. Héloïse of Chris, zoals ze zich tegenwoordig laat aanspreken, is in haar virtuoze performance duidelijk beïnvloed door de groepsdans van Madonna en Michael Jackson. Als een zwerm vogels die samentrekt en uit elkaar vliegt, dwarrelen Chris en haar troupe over het podium in een meeslepend popballet. Muzikaal manoeuvreren Christine and the Queens tussen moderne elektrodisco en elementen uit het Franse chanson, wanneer Chris alleen met haar muzikanten op het podium achterblijft en alle denkbare emoties uit haar kleine lijf perst. Van het onweerstaanbare elektrofunknummer ‘Comme si on s’aimait’ tot het introverte ‘Intranquilité’ doorliep ze een scala van stijlen met meertalige zang, scabreus in ‘Follarse’ (“neuken”) en aangrijpend in de Christophe-cover ‘Paradis Perdus’. Haar duodans met een donkere jongen met wapperend haar in ‘Doesn’t Matter (Voleur de Soleil’) sprong eruit als een performance met pan-Europese superkracht. Een uniek, onvergetelijk concert. Jan Vollaard