Monument moet van iedereen zijn
Een Holocaust-monument is een goed initiatief, maar de totstandkoming is bezwaarlijk, schrijven Marien Schouten en 54
ondertekenaars in een open brief. n Amsterdam worden voorbereidingen getroffen voor de bouw van een nationaal Holocaust Monument voor de 102.000 Joodse, Roma- en Sintislachtoffers van de naziterreur. De Amerikaanse architect Daniel Libeskind ontwierp een zeer groot monument van bakstenen en roestvrij staal op een smalle strook langs de Weesperstraat. Het kleine stadspark daar zal verdwijnen.
Tal van buurtorganisaties en individuele burgers hebben bezwaar gemaakt. Hoewel zij het initiatief voor zo’n monument steunen, hekelen zij de ondemocratische procedure bij de totstandkoming. Tegenstanders moeten zich neerleggen bij dit democratisch genomen besluit, schrijft Jacques Grishaver. ind vorig jaar heeft de gemeente Amsterdam een vergunning gegeven voor de oprichting van het Holocaust Namenmonument. Daar zijn we erg blij mee, en met ons duizenden mensen die straks hun nabestaanden kunnen herdenken: alle 102.000 Nederlanders die zijn vermoord en geen graf hebben. Dit monument is niet alleen een gedenkplaats, maar ook een imposante waarschuwing tegen antisemitisme, racisme en discrimi- natie. Het monument maakt op een indringende manier de onbeschrijflijke omvang van de misdaad duidelijk.
In de afgelopen jaren is er flink wat afgediscussieerd, gelobbyd, zijn er onderzoeken gedaan, rapporten geschreven, plekken toegewezen en weer ingetrokken, bijeenkomsten en inspraakrondes georganiseerd, bezwaren gehoord en nog meer inspraak geweest. In totaal zijn we al 12 jaar (!) bezig om iets van de grond te krijgen wat recht doet aan de zwartste bladzijde in de geschiedenis van Amsterdam en Nederland, 73 jaar (!) na de oorlog.
Duizenden steunbetuigingen hebben we ontvangen, dagelijks adopteren mensen namen (onze crowdfunding-actie). Bedrijven, particulieren, fondsen, tientallen gemeenten, ze doneren met zijn allen miljoenen. De Amsterdamse gemeenteraad heeft twee keer