Zelfspot geeft lucht bij Alex Ploeg

Alex Ploeg - Ultimatum Regie: Michiel de Regt Gezien: 17/10, De Kleine Komedie, A’dam. T/m 25/5/19. Inl: Hekwerk.nl 4 *#

Ploeg zit bij gezelschap Comedytrain, won in 2016 de publieksprijs op festival Cameretten en werd door de Volkskrant uitgeroepen tot comedytalent van 2018. Dat schept hoge verwachtingen, en die maakt hij in zijn eerste avondvullende voorstelling meer dan waar.

Ploeg is een laatbloeier. Hij is 32, stopte met zijn studie filosofie en voerde jarenlang weinig uit. Ploeg is zo’n jongen die gitaar leerde spelen omdat hij bij het kampvuur meisjes wilde verleiden . Hoewel het met die meisjes niet echt wilde lukken, speelt hij inderdaad prachtig gitaar, en zingt hij een aantal onconventionele, verveemdende liedjes. Erg sterk is hoe hij hierin, met een overdreven Amerikaans accent, steeds zijn status als wannabe-rockster benadrukt.

Maar Ploeg is vooral stand-upcomedian. Hij vertelt zijn verhaal met grappen, en daarmee verraadt hij zijn achtergrond bij Comedytrain. Het is knap hoe hij met zijn grappige anekdotes ook dieperliggende thema’s weet aan te snijden, zoals eenzaamheid en de angst om volwassen te worden. Hoewel Ploeg soms naar voorspelbare comedy-onderwerpen grijpt, zoals schaamhaar en obesitas, zit onder al die grappen een pijnlijke, persoonlijke laag.

Want als Ploeg grappen over dikke mensen maakt, is dat vooral omdat hij zélf te dik was (Ploeg viel 30 kilo af) en dat probeert te verwerken met humor („Als dikke mensen groei je toch naar elkaar toe”). Ploegs voortdurende zelfspot geeft de voorstelling lucht, en maakt dat je als toeschouwer sympathie krijgt voor deze aandoenlijke verliezer in wie we ons allemaal wel kunnen herkennen. Hoogtepunt is het pijnlijk herkenbare verhaal over Ploegs obsessie om zichzelf te googlen, waarbij hij hoopt nét iets hoger te eindigen dan de arts-onderzoeker die óók Alex Ploeg heet.

Ultimatum is een indrukwekkend debuut, waarin Ploeg met een minimum aan middelen een even grappig als persoonlijk portret schetst van een eenzame jongen die hunkert naar liefde en erkenning. Dick Zijp