Ode aan het harde leven in de marge
Leave No Trace Regie: Debra Granik. Met: Thomasin McKenzie, Ben Foster. In: 25 bioscopen 4 *# Hebben
we als mensen het recht om onze levens volledig naar eigen inzicht vorm te geven? Kun je tegelijkertijd binnen en buiten de maatschappij leven? Is het mogelijk om helemaal ‘off the grid’ te gaan en buiten ‘het systeem’ te staan?
Dat zijn een paar van de fundamentele vragen die een rol spelen op de achtergrond van de nieuwe film van de Amerikaanse regisseur Debra Granik. Al Graniks films spelen zich af op de rand van de maatschappij. Langdurige research overtuigde haar van de kracht en de waardigheid van marginale gemeenschappen.
Leave No Trace is gebaseerd op een boek van Peter Rock, een schrijver die zich net als Granik vooral interesseert voor diegenen die anders onzichtbaar zouden blijven. In dit geval is dat een getraumatiseerde ex-militair die samen met zijn prille tienerdochter in de bossen buiten Oregon resideert.
Als je de eerste beelden van vader Will en dochter Tom ziet, is meteen duidelijk dat die twee niet zomaar aan het wildkamperen zijn. Daarvoor zijn hun handelingen te geroutineerd. Maar er spreekt geen isolement en misère uit hun routine. Hun leven is een keuze. Een gezonde keuze zelfs. Want als de onvermijdelijke ontdekking volgt en Tom naar school wordt gestuurd, blijkt dat Will níét meer in staat is om in de burgermaatschappij te overleven.
Leave No Trace is een intiem en intens coming-of-agedrama. Een indrukwekkend en liefdevol portret van een vader en een dochter. Toch romantiseert de film deze buitenstaanders niet. Granik deinst niet terug voor de onbarmhartige realiteit. Maar Leave No Trace heeft zo’n diep menselijke kern dat je er toch door gesterkt wordt, en zelfs van een hoopvol einde kunt spreken.