CNN is een traktatie tijdens verkiezingen
Twee jaar geleden werd mijn ochtend volledig vertrumpt door mijn wekkerradio en dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Dus zat er niets anders op dan nachtkijken. Het liefst had ik dat gedaan met een speciale NOS-nachtuitzending met Eva Jinek, Eelco Bosch van Rosenthal en Bertine Moenaff (dinsdag goed bij Na Het
Nieuws) – maar officieel vind ik dat onzin; zo belangrijk zijn de VS nu ook weer niet.
Niet dat de publieke omroep het belang van de midterms onderschatte. Dinsdagavond beloofde de NOS dat er woensdagochtend om zes uur begonnen zou worden met een speciale nieuwsuitzending. En het ‘referendum over Trump’ werd alom voorbeschouwd – ik werd melancholisch van alle toespraken die ik Obama zag houden. Had de Democratische Partij niemand met een politieke toekomst die de kar kon trekken?
De regulier bekabelde nachtkijker moest het met CNN doen, maar CNN bij verkiezingen is een traktatie. Zeker zolang er niets beslist is en John King eindeloos goochelt met interactieve kaarten waarop vergeleken wordt met twee en vier jaar geleden. Daarbij wordt razendsnel ingezoomd, bijna tot op het punt waarop CNN laat zien welk huizenblok in Dane County de race in Wisconsin gaat beslissen. Soms staat presentator Wolf Blitzer er een beetje bij te dralen als hij ook een nieuwtje heeft en niet durft in te breken.
Helemaal objectief in Trumpzaken is CNN natuurlijk niet meer. Dat bleek toen presentator Blitzer om één minuut voor vijf aankondigde dat de Democraten de controle over het Huis van Afgevaardigden zouden krijgen. De reacties waren enthousiast. Bij Blitzer aan tafel ging het over een huge win voor de Democraten en een huge setback voor de president. „Als hij denkt dat wij, de pers, vervelend zijn, krijgt hij nu te maken met het Huis van Afgevaardigden. Zijn leven wordt een living hell.”
Die amper verholen vreugde was de helft van het verhaal. Want om twee voor vijf was gebleken dat Ron DeSantis de gouverneursrace in Florida had gewonnen, zoals veel van de
big emotional races waar president Trump zich persoonlijk mee had bemoeid. „Hij kan het nog steeds”, klonk het aan de grote analistentafel die elk uur over de binnenstromende uitslagen praatte. Met acht (!) mensen – dit zijn de World Series van de verkiezingsanalyse.
De verwarring was mooi te zien bij de Democratische analist Van Jones, die aanvankelijk handenwrijvend sprak over een ‘mathematische golf’ van Democratische zeges voor het Huis. Eigenlijk was het een regenbooggolf, een jongevrouwengolf vervolgde hij blij. De voorsteden hadden massaal Democratisch gestemd. Maar vijf minuten later zat hij sip te kijken toen hij constateerde dat bijna alle echt progressieve kandidaat-gouverneurs hadden verloren, de happy warrior Andrew Gillum in Florida voorop.
De gematigde Democraat Joe Biden wordt morgen prettiger wakker dan de progressieve Elizabeth Warren, constateerde analist David Chalian. Daarna begonnen de acht CNN-deskundigen vol overgave door elkaar heen te praten en voelde ik me allengs meer als het kleinkind van Nancy Pelosi dat tegen het einde van de overwinningsspeech van zijn oma staand in slaap leek te vallen.
Intussen was ook de NOS uit de startblokken gekomen, waar Winfried Baaijens de kijker soepel langs uitslagen en degelijke analyses gidste. Prima werk – al voelde het voor de nachtkijker toch alsof hij keek naar de samenvatting van een wedstrijd die hij al live had gezien.