Blinde vlek voor Israël?

Veiligheid in het geding Al in het Stedelijk in ’48

Kernenergie is nodig om de klimaatdoelen te halen, schrijft natuurkundige Wouter Warmerdam (Brieven, 7/11). Maar het probleem is de veiligheid, niet alleen die van de opslag van radioactief afval, maar juist die van de reactor zelf. Als natuurkundig ingenieur heb ik jarenlang aan de veiligheid van kernreactoren gewerkt. Het meest schokkende van het ongeluk in Fukushima was dat belangrijke veiligheidssystemen, die de koeling moesten waarborgen, door de operators tijdens het ongeluk werden uitgeschakeld. Hieronder was ook een systeem waarmee de centrale in Dodewaard was uitgerust. De gebruikte splijtstofomhulling uit zirkonium heeft ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de ongelukken in Harrisburg en Tsjernobyl. Daar zijn echter geen lessen uit getrokken. Dr. Ir. W.J. Oosterkamp Oosterbeek Is Israël een blinde vlek voor Louise Fresco? Hoe kan zij een hele column (5/11) wijden aan het fenomeen antisemitisme, zonder ook maar één keer die grote roze olifant in de kamer te noemen? Israël werpt zich al sinds haar ontstaan op als de zelfbenoemde hoeder van het wereldjodendom en doet er alles aan om kritiek op haar wandaden tegen de inheems Palestijnse bevolking te framen als antisemitisme. Zonder Israëls rol aan de orde te stellen is een zinvolle discussie over antisemitisme onmogelijk. F. Klok Groenekan

6/11) wordt een kind gedegradeerd tot een middel tegen kinderloosheid. Het is een vorm van adoptie die reeds vooraf wordt afgesproken en geregeld en waaraan vervolgens antenataal uitvoering wordt gegeven. Het kind heeft echter principieel het recht om bij zijn verwekkers geboren te worden en daar te blijven. De eicel- en spermadonatie zijn daarmee in strijd. De donor geeft aan het kind zijn genetische identiteit. Voor het kind wordt evenwel beslist dat het na zijn geboorte bij een ander dan de donor gaat leven. Het kind is echter geen middel tegen kinderloosheid, maar een aan zijn natuurlijke ouders gebonden persoon. Een aantal kinderen blijkt aan deze wijze van voortplanting een trauma over te houden. Dit wordt expliciet erkend door eicelpraktijkethici. Als de methode bij mensen psychische schade en trauma’s teweeg kan brengen, is deze methode dan nog te handhaven? In het artikel Nadere kennismaking met de maker van de ‘Verwoeste stad’ (7/11) over de tentoonstelling van Museum Beelden aan Zee wordt gesteld dat dit de eerste monografische tentoonstelling is van Zadkine in ons land. Dat is onjuist. Al in 1948 eerde het Stedelijk Museum in Amsterdam hem met een grote tentoonstelling. Ik herinner me met name een prachtige ‘Diana’, de jachtgodin, een houten beeld. Ook was daar al de ‘Verwoeste stad’ te zien, ook klein en in gips al zeer indringend. Stedelijk-directeur Willem Sandberg zelve speelde een grote rol in de totstandkoming van deze tentoonstelling, tot en met ontwerp en typografie van affiche en uitgave; zijn liefde voor het oeuvre van Zadkine bleef zijn hele loopbaan overduidelijk. Jaap Ploos van Amstel Haarlem