Maken een foto ‘opnieuw’ en belichten de tijd ertussen.

Gepensioneerd medewerker P&O Elna Gooijaarts (71) stond voorjaar 1948 op de Nieuwmarkt in Amsterdam. „Het was rond Pasen. De witte schoentjes had ik van opa Harry gekregen. Hij maakte ook de foto. Of mijn vader Jitze, zijn zoon, erbij was weet ik niet. Jitze zat bij de marine, was vaak van huis. Als enig kind ben ik vooral door mijn moeder Eef opgevoed. Ze was streng, maar ik hield zielsveel van haar. Mijn ouders komen allebei uit de Nieuwmarktbuurt. In de crisisjaren waren ze zes jaar lang verloofd; huwen zonder vaste baan vond moeder geen goed idee. Vader werd toen machinist bij de marine. Ze trouwden, ook omdat hij dan niet buitengaats hoefde te gaan. Drie weken later voer zijn boot, de Java, vanwege de oorlog alsnog buitengaats, richting Indonesië. Pas zes jaar later zou hij terugkeren. In 1942 kwam het bericht dat zijn boot bij De Slag in de Javazee was vergaan. Na een half jaar vol onzekerheid volgde een brief in het Engels. Moeder begreep alleen het woord ‘good’ en, inderdaad, Jitze bleek nog te leven. Maar verder wist zij niks. Elke dag droeg Eef haar krulspelden: Jitze kon immers terugkomen. En mei 1945 vloog inderdaad een marinepet door de gang. Ruim een jaar later werd ik geboren. ‘Voor mijn thuiskomst lag onze boot dagenlang voor de Nederlandse kust’, vertelde vader mij ooit. Maar verder zweeg hij; ook over de Koreaanse oorlog die hij later meemaakte. ‘Het toetje’, noemde hij dat gekscherend. Zelf doorvragen deed ik niet. Dat hoorde niet. De laatste jaren denk ik veel aan hem, aan wat-ie heeft doorstaan. Jonge vader, lang van huis, telkens te midden van oorlogsgeweld. Die gedachten emotioneren mij zeer.” Zelf in Opnieuw? Mail naar: opnieuweenfoto@gmail.com. Nuis en Van den Boogaard nemen contact op als uw foto ‘opnieuw’ wordt gemaakt.

IKJE